Bleed Forever

Draco Malfidus

Draco had die vraag niet verwacht en wist dus ook niet direct een antwoord erop. Hij moest zich wel aansluiten bij De heer van het Duister anders zou zijn hele familie worden vermoord. Sneep was dan misschien erg slim bezig, maar Draco was niet zo bedreven in Occlumencie. althans niet zo goed als zijn moeder en Sneep, hij kon het wel, en hij was er ook redelijk goed in maar tegen Voldemort maakte hij geen schijn van kans en dus moest hij er voorlopig ook voor zorgen dat hij niet tegenover zijn ouders hun meester en indirect dus ook die van hem, kwam te staan. Hij wist nu niet wat hij voelde of moest doen. Zijn wil om de missie uit te voeren glipte langzaam maar zeker weg en als voldemort daar achter kwam was het over. Draco zweeg voor een lange tijd terwijl die gedachtes door zijn hoofd rondmaalde en hij besloot maar op een neutraal antwoord "Geen idee, dat zoek ik nog wel uit denk ik. Ik wil daar nu echter niet over nadenken als je het niet erg vind." zei hij ietwat verontschuldigend. Dit hoorde toch een gezellig uitje te zijn ? hij wilde zijn humeur niet laten verpesten door onzekerheden of angst voor Voldemort. Daarbij moest hij sowieso eerst nog eens uit zien te vinden wat hij nou precies zelf wilde voor hij rare dingen ging zeggen en doen. Al was dat een beetje te laat eigenlijk. Hij en Amber hadden gezoend en hij zat nu diep erin. Hij moest een keuze maken alleen wist hij niet hoe. Wat was het beste? het slimste. Het veiligste was om de missie door te zetten maar dat was niet specifiek wat Draco nog wilde. Ze liepen gestaag richting de drie bezemstelen waar het inderdaad vrij rustig was, er zaten maar een paar mensen die aan het ontbijten waren. Draco deed de deur open voor Amber "Dames eerst." zei hij met een charmante glimlach.

Albus Perkamentus
Nadat ook Christina verschenen was en beiden zaten, wendde hij zich tot Severus die op dezelfde toon als net het verhaal 'uitlegde'. ''Voordat een van jullie iets begint te zeggen, verwacht ik dat jullie mij zullen laten uitspreken en inzien dat hetgeen wat ik heb te zeggen van belang is.'' Hij keek van de een naar de ander en liet toen zijn blik rusten op Christina. ''Zoals jullie weten wordt Voldemort steeds krachtiger. Steeds meer tovenaars, heksen, reuzen en andere wezens sluiten zich aan. Het zal dus meer een kwestie van tijd zijn voordat hij hier binnenvalt. De laatste tijd heb ik hierover nagedacht en toen kwam de opdracht van Voldemort, om Severus mij te laten vermoorden op een juist moment.'' Hij zuchtte even en wendde zijn blik. ''Christina. Ik word oud, ben niet meer gezond en ik lijd aan pijn. Als Severus naar Voldemort zou luisteren en een van de, sorry voor mijn arrogantie, grootste tovenaars zou vermoorden, dan wordt hij zijn rechterhand. Voldemort zal hem blindelings vertrouwen en dat is zeer belangrijk. Waarschijnlijk zal hij willen dat jij schoolhoofd wordt, Severus. Ik wil iemand die let op Christina, Luthien en mijn leerlingen als ik er niet meer ben.'' Hij keek weer naar Christina. ''Als hij mij vermoordt, zal Voldemort niet meteen denken aan het vermoorden van een belangrijker individu, waar nog veel leven inzit, zoals jou of Remus. Jullie zijn onmisbaar. Ik daarentegen..'' Hij sloot zijn ogen. ''Ik weet dat dit als een shock komt. Ook weet ik dat jullie hier tegen in willen gaan. Maar denk erover na. Denk na over de consequenties als het niet gebeurt, dan wordt meer bloed vergoten dan nodig is. Als men anderen kunt redden om een leven op te offeren, is het geen vraag of het kan of niet. Dan is het voor mij een duidelijk antwoord.'' Hij opende zijn ogen weer. ''Ik wil dat iemand die ik vertrouw mij uit mijn lijden verlost, en niet een Dooddoener.''

Revius Alast
''Niet als je perfect bent in elk vak én in Ravenklauw zit, nee.'' Zei hij met een opgetrokken wenkbrauw en een smalende glimlach. ''Perfect Cooper. Ben zo terug.'' Hij liep de Grote Zaal in, pakte een aantal toast, met jam en schonk twee bekers met koffie in. Hij pakte ook snel nog een muffin. Hij zag een aantal mensen raar kijken naar hem, die hij negeerde, en toen de Grote Zaal uitliep, waar Chanelle nog steeds stond te wachten. ''Ready. Plus nog wat zoets voor achteraf.'' Zei hij met een knipoog, doelend op de muffin. Hij hoorde de vraag waar ze naartoe gingen. ''Ik zat eraan te denken om naar de binnenplaats te gaan? Of de astronomietoren? Als je geen hoogtevrees hebt tenminste. Het is vanaf daar best mooi. Je ziet het Meer.. wat natuurlijk ook nog een optie is om naar toe te gaan. Aan jou de keus.''

Christina Zwarts/Luthien

Het kosste Christina al haar zelfbeheersing om (nog) niet volledig uit haar plaat te gaan. Voor een moment zweeg ze anders zou ze daadwerkelijk ontploffen. Luthien haar mond waa open gevallen van berazing en kon alleen maar stom naar haar overgrootvader en vader kijken. Het was overduidelijk hoe haar vader erover dacht en dat hij het dus duidelijk niet zou doen. "Het spijt me dat ik dit moet vragen professor maar bent u wel helemaal lekker?" Vroeg Luthien verbijstert. Christina goot het glas whiskey in 1 teug achterover voor ze woedend naar Perkamentus keek. "Heb je overwogrn dat als Severus schoolhoofd is, en de baas dus hier is. Dat er dan niets meer in de weg zal staan voor hem om mij ook even een handje de andere wereld in te helpen? Dan hoeft Severus het niet eens meer stiekem te doen. Voldemort krijgt toch juist argwaan als ik dan nog leef! Dan weet ie toch juist dat Severus dat nooit gaat doen!" Ze was woedend. Ze keek Severus aan. "Ik ga ervan uit dat je niet akkoord gaat maar mocht je het overwegen ik vraag per direct een scheiding aan. Je verkeerd al genoeg in gevaar als je een oproep krijgt. Als je dit doet moet je je bij hem.voegen dan ben je continu in gevaar. Ik maak me al genoeg zorgen om je en dat hoeft niet nog erger te worden. Dit maakt ons hele leven samen kapot we kunnen dan niet meer samen zijn. Wie zegt dat hij verslagen word? Wie zegt dat het niet nog eens 30 jaar duurt! Hij is al 30 jaar onverslagen op vrije voeten!" Ze schreeuwde nu meer tegen beide mannen. "Grootvader buiten het verdriet wat uw verlies ons zal doen, vraagt u aan mij en severus om ons leven samen op te geven ons huwelijk. Hierna kunnen we toch nooit meer samen zijn! U vraagt hem niet u alleen te vermoorden u vraagt hem een heel gezin kapot te maken!" Christina was zo boos dat de tranen over haar wangen stroomde. Ze raakte ook in paniek, het idee alleen al dat ze severus zou verliezen brak haar. Luthien keek stilzwijgend toe ze had haar moeder nog nooit zo gezien.

Dane

Dane zat gespannen aan de tafel in de Grote Zaal. Zojuist hadden zij het bericht gekregen dat ze zich straks moesten melden bij Perkamentus. Het was nou niet dat Dane daar nooit kwam. Het was namelijk wel eens voorgekomen dat Dane het zo ver had geschopt bij een professor, dat hij zich moest melden bij Perkamentus. Gelukkig was Perkamentus altijd heel mild voor hem geweest en heeft hij nooit echt een zware straf van hem gehad. Waarschijnlijk kwam dat ook door Dane zijn ouders. Als die geen bekende van Perkamentus waren geweest, dan had Dane waarschijnlijk veel zwaarder in de problemen gezeten elke keer. Maar Dane wist dat het dit keer niet om een straf of om een preek ging. Er was iets anders aan de hand en Dane irriteerde zich er dood aan dat niemand hem iets vertelde waarover het ging. Hierdoor besefte Dane ook dat het waarschijnlijk om iets zou gaan wat ernstig was. Hij keek naar Kyle. "Ik ben benieuwd wat Perkamentus heeft te zeggen, jij?" vroeg hij droogjes. Dane wist dat Kyle zich waarschijnlijk nul zorgen maakte, zoals altijd, maar hij kon nu toch ook niet kalm blijven? Dane keek naar zijn ouders. Hij kon de spanning van zijn moeders gezicht aflezen. Zie je, er was iets mis en ook goed mis. Anders zou het nooit zo afleesbaar zijn. Dane zuchtte diep. Hij werd langzaam nerveus voor het gesprek bij Perkamentus.

Melian

Melian keek naar Remus. "Ik vind dit nog steeds een van de slechtste ideeen ook. Hebben ze überhaupt wel een idee wat ze nu allemaal op het spel zetten?" begon Melian boos. Ze wist dat Remus hier ook niets aan kon doen, maar hij was tenslotte ook degene die het een goed idee vond om de kinderen in te lichten. Waarom was niemand het met haar eens? Het zou veel gevaarlijker worden voor hen en bovendien moesten zijzelf ook meer op hun hoede zijn. Melian zuchtte geergerd. Het idee dat een dooddoener zoals Amycus plots voor je neus zou staan maakte Melian boos. Nu was Amycus natuurlijk wel een ander verhaal, maar goed. Sinds Melian die naam bij Perkamentus net had gehoord, spookte het weer de hele tijd door haar hoofd. Het maakte haar nog bozer dan ze was. Melian wilde die naam nooit meer horen of er überhaupt aan denken. Ze wist alleen al te goed dat dat niet ging. De kans dat ze hem binnenkort tegen zou komen was maar al te groot. Melian gromde. Deze dag was nu al een al ellende.

Amber

Amber knikte begrijpend. Ze snapte het erg goed dat hij het er niet over wilde hebben. "Als je maar weet fat er mensen zijn die je kunnen helpen. Je bent niet alleen." Zei ze toen liefjes tegen hem. Ze glimlachte toen hij haar eerst liet. "Zo zo Draco Malfidus een echte heer met goede manieren, wie had dat ooit durfen denken?" Vroeg ze toen spottend. Ze maakte maar een grapje ze wist al lang dat hij manieren had. Maar het was zo ontzettend leuk om hem te plagen. Ze genoot ervan en ze hoopte niet dat deze dag ooit voorbij zou gaan. Ze nam plaats aan een tafel ver weg van de bar zodat ze privacy had. Ze had madame rosemareta al vragend zien kijken naar Amber en Draco maar amber nergeerde die blik. "Dus." Zei ze toen droogjes. "Wat is je favoriete vak?" Vroeg ze dood serieus alaof daar alles vanaf hing.

Remus Lupos

Remus keek naar Melian en legde zijn handen op haar schouders "Ze verdienen het om te weten wat er aan de hand is. Het gaat de kinderen net zo erg aan als ons. Dane en Kyle zijn oud en wijs genoeg om dit volwassen op te nemen. Ze weten dat er iets aan de hand is en we kunnen ze niet in het donker houden. Ze komen er anders toch wel op een andere manier achter." zei hij rustig. "Het gaat hier om hun levens we kunnen ze niet in het donker houden Mels." hij was van mening dat de kinderen net zoveel recht hadden om deze zaken te weten als dat zij hadden. Ze waren dan misschien niet officieel Leden van de Orde maar ze waren er net zo goed bij betrokken door Remus en Melian. Net als dat Luthien er net zo goed bij betrokken was door haar overgrootvader , oom en ouders. Het was onvermijdelijk dat de kinderen ook gevaar zouden lopen en Remus vond dat het nog lang had geduurd voor hun ook targets waren geworden. Hoe ouder ze zijn hoe moeilijker het is om ze over te halen over te stappen naar Voldemort zijn kant. "Je kent Dane die zal zich wel zorgen gaan maken maar dat betekend alleen maar dat hij juist voorzichtiger gaat doen. Kyle is wat kalmer daarin. Amber... Amber is nog vrij jong maar ik betwijfel of ze echt bang word." Hij glimlachte geruststellend "De kinderen zijn sterker dan dat je denkt Mel. We hebben ze altijd geleerd om eerlijk te zijn en voorzichtig maar niet te voorzichtig. Ook dat ze voorzichtig moeten zijn gezien de tijden waarin we leven en waarin zij zijn opgegroeid. Als ze van school zijn zullen ze zich ook aansluiten bij de orde en daar hebben wij niets over te zeggen of wilde je dat ook tegenhouden?"

Severus Sneep

Severus trok verontwaardigd zijn wenkbrauw op toen Christina met een scheiding begon te dreigen en keek haar even duister aan "Denk je nu serieus dat ik het ook maar zal overwegen kom op Christina." oh oh hij gebruikte haar volledige naam. Geen goed teken. "Albus stelde het voor ik weigerde direct. Meer gebeurd er ook niet want ik doe het niet al zou Albus me smeken." gromde hij en daarbij keek hij even naar Perkamentus die duidelijk probeerde hem alsnog zo ver te krijgen en Christina en Luthien over te halen het te begrijpen waarom hij dit wilde. "Albus je hebt een doodswens heel fijn maar dat betekend niet dat ik degene ben die je ermee gaat helpen. Wat Christina al zei, het verdriet dat je achterlaat bij iedereen hier en dan heb ik het niet eens alleen over je familie maar de rest van de school en praktisch de gehele toverwereld. Het is geen geheim dat jij de enige reden bent dat De heer van het Duister inderdaad nog niet op de stoep staat. Omdat hij bang is. En dat voordeel willen we graag houden. Tuurlijk er zal een inval komen binnenkort ik heb er in elk geval fluisteringen over gehoord maar nog niets concreets dus hij wacht zijn tijd af om het plan in werking te zetten, ik ben waarschijnlijk de eerste die het hoort dan." Nope hij was niet blij met het schoolhoofd , en om de een of andere reden was Chris niet blij met hem, alsof hij al had toegezegd. "Ik doe het niet punt. 1. Ik wil geen scheiding, 2. Ik wil geen schoolhoofd worden 3. de school word dan overgenomen door de dooddoeners dus dan zullen Chris, Remus en Sirius binnen no time worden vermoord, dan wel niet door mij maar door iemand anders, bijvoorbeeld Bellatrix, Bella heeft Chris bovenaan haar To Kill lijst staan. en 3. ik wil je niet vermoorden of uit je lijden verlossen hoe je het noemen wilt. Het gebeurd niet." hij weigerde ook maar iets te buigen. Het ging gewoon niet gebeuren.

Kyle Lupos

Kyle keek opzij naar zijn oudere broer die zich duidelijk zorgen maakte om het nieuws wat hun ouders hen wilde vertellen. Dane was net hun moeder, zich veel te snel druk makend. Oke het zal geen goed nieuws zijn nee anders zouden ze niet zo hebben gereageerd maar zolang Remus niet liep te stressen en zich geen ernstige zorgen leek te maken zou Kyle dat ook niet doen. "Ik ben benieuwd naar wat er gezegd gaat worden sure maar ik maak me niet al te druk. Ik bedoel er is niet iets al te ernstigs gebeurd iedereen is oke, of in elk geval levend er zal geduelleerd zijn anders heeft Tante Christina echt een bizar vreemd ongeluk gehad ofzo wat me onlogisch lijkt gezien Chris gracieus is als wat dus het lijkt me niet dat ze over een drempel is gestruikeld en in prikkelbosjes terecht is gekomen ofzo en dat ze daar de littekens van heeft." meldde hij droogjes. Hij leunde wat achterover en geeuwde "Ik wil alleen wel dat ze opschieten met ons inlichten ik heb beloofd om Hermelien en Ron wat duelleer tips te geven en wat handige spreuken. Misschien moet je ook komen." zei hij schouderophalend "Goeie afleiding in elk geval voor wat we dan ook te horen krijgen. Of je gaat eindelijk wat moed en lef ontwikkelen en ga Anna mee uitvragen. Anders gebeurd het nooit dat kan ik je wel vertellen." Kyle keek naar Ron en Hermelien "Gezien wij elk moment opgeroepen kunnen worden door onze ouders is het misschien een idee om na de lunch te beginnen met duelleren? Dan weten we in elk geval zeker dat we de tijd hebben."

Draco Malfidus

Draco ging tegenover Amber zitten en keek niet eens naar Madame Rosmerta. Hij wist dat hij een argwanende blik zou krijgen en daar had hij geen zin in. Amber vroeg wat zijn favoriete vak was en hij grijnsde vrolijk "Nou, mijn Favoriete vak is gek genoeg, en niet lachen, Verweer tegen de Zwarte kunsten. Mijn BESTE vakken zijn echter toverdranken en bezweringen." Ja hij vond de lessen van Remus Lupos leuk, niet dat hij dat ooit hardop tegen zijn vrienden en afdelingsgenoten zou zeggen of uberhaupt ooit zou laten blijken, hij had een reputatie die hij hoog moest houden anders zouden mensen gaan twijfelen aan zijn loyaliteit en al die dingen en dat kon hij zich op het moment gewoon nog niet veroorloven. "Ik kan redelijk goed duelleren. Waarschijnlijk zou ik echter het onderspit delven tegen je broers ..." het was inderdaad geen geheim ook dat Dane en Kyle beiden erg goed in duelleren waren maar wat wilde je dan met een vader die leraar verweer tegen de zwarte kunsten was, een moeder die les gaf in verdedigingsmagie en alleen verdedigende spreuken en een Oom die meer van de zwarte kunsten wist dan wie dan ook behalve dan misschien Voldemort. Niemand die goed bij zijn hoofd was zou proberen die twee of Luthien Sneep aan te vallen als hun leven hun lief was en daar was hij er een van. hij was niet zo stom om die mensen uit te dagen tot een duel. "En die van jou? Favoriete vak en beste vak? of is dat bij jou hetzelfde vak toevallig?" vroeg hij serieus ook echt geïntresseerd. Hij wilde meer weten van Amber, zo veel mogelijk.

Chanelle Cooper

Chanelle glimlachte toen Revius terug kwam met ontbijt en koffie en een muffin. Hmm muffin. Ze trok een wenkbrauw op toen Revius droogjes zei dat ze naar de astronomietoren konden gaan als ze geen hoogtevrees had en lachtte even "Ik ben doodsbang voor hoogtes echt." zei ze en het sarcasme droop van haar stem "ik vlieg ook absoluut niet voor mijn lol ofzo. Ik ben aanvoerder van het zwerkbalteam van Ravenklauw en breng grotendeels van mijn tijd door op groote hoogtes. Clearly I'm not afraid of heights." zei ze grijnzend. "Ik denk dat het wel een beetje te koud is om bij het meer te gaan zitten. Dus de astronomietoren klinkt best leuk. Je zit daar beschut tegen de wind maar je kan alsnog het hele terein van Zweinstein zien inclusief het zwerkbalveld." zei ze vrolijk en ze begon richting de astronomietoren te lopen wat trouwens nog een behoorlijk eind was en dan nog al die trappen op oh god waar was ze aan begonnen maar aan de andere kant het was wel heel privé. Wacht...was dat niet wat ze wilde voorkomen? alleen zijn met Revius waar niemand haar kon horen of helpen niet dat ze zichzelf niet kon beschermen en ze dacht ook niet dat Revius het type was om haar van de toren te werpen of iets maar het was wel erg afgelegen. Ach maakt het uit! het was een soort van... breakfast date? was het een date? ze was in de war. Chanelle beet even op haar onderlip en keek vanuit haar ooghoeken naar Revius.

Dane

Dane had een wenkbrauw opgetrokken. Ach, waarschijnlijk had Kyle weer gelijk. Zoals altijd. Dane haalde zijn schouders op. Hij besefte dat hij zich er maar beter niet druk om kon maken, want het was toch niks en al zou er wat zijn, wat zouden zijn zorgen dan nog voor een verschil kunnen maken? Waarschijnlijk niks. Hij zou iedereen alleen maar een zenuwinzinking bezorgen en dat was nou ook niet helemaal de bedoeling. Dane schrok op toen hij de naam Anna hoorde. Meteen kwamen al zijn zenuwen weer terug. Als hij er alleen al aan dacht om Anna mee uit te vragen, viel Dane al bijna flauw. Hij had gelukkig nog net iets opgevangen over wat Kyle straks zou gaan doen. "Nou ik ga wel gewoon met jou, Ron en Hermelien mee. Dat lijkt mij een veel beter idee." Dane was echt de koning als het ging om dingen uitstellen. Dane stelde echt alles uit, of het nu huiswerk was of een meisje mee uitvragen, Dane deed daar tien keer zo lang over als een gemiddeld nadenkend mens. Dane liet zijn ogen voorzichtig door de Grote Zaal gaan. Zou Anna ergens zitten? Natuurlijk had Kyle alweer gelijk, maar Dane durfde het gewoon niet en hij begreep niet waarom. Hoezo was hij opeens zo bang om een meisje mee uit te vragen? Hij had daar genoeg ervaring mee en deed het de jaren hiervoor bijna iedere week. Tot Dane ergens halverwege het vorige jaar Anna iets beter leerde kennen. Het was alsof Dane in één klap was veranderd op het gebied van meisjes. Hij moest er niets meer van weten, behalve als het om Anna ging.

Melian

Waarom moest Remus altijd gelijk hebben? Melian kon zich daar nog wel eens aan ergeren, maar het was gewoon zo. Melian wist dat de kinderen heus wel voor zichzelf konden zorgen, maar het was toch een soort moederlijk instinkt wat van binnen af ging. Het liefste zou Melian alle kinderen van Zweinstein beschermen voor Voldemort en de Dooddoeners, maar dat kon ze niet. Dat kon niemand. Daar had ze hulp bij nodig en die kreeg ze gelukkig al van alle docenten hier op Zweinstein, maar zelf zij konden niet iedereen beschermen. Melian wist dat ze dan op haar kinderen kon rekenen, want zij waren oud en sterk genoeg om voor zichzelf op te komen, iets wat Melian nog wel eens vergat. Ze zuchtte en keek naar Remus. "Je hebt ook gelijk, maar ik weet niet hoe het met jouw ouderlijk instinkt is, maar soms is het gewoon lastig om je kinderen los te laten." zei Melian met een klein glimlachje. Ze hoopte maar dat Dane, Kyle en Amber straks het nieuws goed op zouden vangen. Om Kyle maakte Melian zich altijd het minste zorgen. Ze vond hem altijd de sterkste van de drie, niet dat Dane en Amber niet sterk waren, maar gewoon iets minder sterk. Gelukkig konden ze altijd op Kyle rekenen. Hij was zo trouw als een hond. Melian moest glimlachen bij die gedachte. Ze was blij dat ze zulke super kinderen had samen met Remus.

Luthien Sneep


Al die tijd had Luthien verder zwijgend erbij gezeten, haar wenkbrauwen schoten op de typische Sneep manier omhoog toen haar vader Christina tegen haar moeder zei. Luthien had haar vader bijna nooit de volledige naam van haar moeder horen gebruiken en als hij dat deed was hij écht kwaad. Ze haatte het als haar ouders ruzie hadden, gelukkig kwam dat zo goed als nooit voor. Bestraffend keek ze het schoolhoofd aan hij was nu al druk bezig met een wig drijven tussen haar ouders zo als Luthien dat zag. "Stop is met ruzie maken jullie twee! Dit gaat nergens heen!"Zei ze streng tegen haar ouders. Even keek Luthien haar vader aan. "Jullie zijn net twee kinderen echt serieus..." Ze schudde haar hoofd, maar ergens snapte ze het wel. Haar moeder was gewoon boos en wist duidelijk niet hoe ze zich nou moest voelen. Boos, bang, verdrietig, bang dat haar vader haar zou verlaten waarschijnlijk. Al wist Luthien dat haar vader dat nooit zou doen, er was niemand in de wereld waar haar vader meer van hield dan haar moeder. Luthien wist echter niet dat haar vader al een keer haar moeder had verlaten en dat daar deze reactie waarschijnlijk ook vandaan kwam. "Professor, vergeef me maar vind u het niet heel egoistich om iemand te vragen ze gezin gewoon op te geven?"vroeg ze toen aan het schoolhoofd.

Christina Zwarts


Ze schrok er van dat Severus, Christina zei, dat was zeker 5 jaar geleden dat hij dat voor het laatst deed en dat was geen makkelijke ruzie geweest. Ze hadden een week niet gepraat met elkaar. Ze ademde opgelucht uit toen Severus zei dat hij dat nooit zou doen en dat rede nummer één was dat hij geen scheiding wilde. Maar ergens was ze nog steeds doodsbang het zou niet de eerste keer zijn dat hij haar verliet, omdat hij dacht dat het voor een goed doel was. "Severus, kan ik jou even op de gang spreken? Alleen?"Vroeg ze aan haar man. Luthien wilde haar mond open doen om te protesteren. "Luthien, nu even geen discussie. Ik en je vader zijn volwassenen wij zijn getrouwd, jij bent onze dochter we hoeven je niet alles te vertellen!"Het kwam er veel geiriteerde uit dan dat ze had bedoelt, maar daar kon ze even niets aan doen ze was gewoon in paniek nu en woedend. Ze kon het er niet bij gebruiken dat haar dochter nog even in discussie ging ook. Ergens voelde ze zich wel schuldig toen Luthien gekwetst naar haar moeder keek. Luthien was het absoluut niet gewend dat haar moeder tegen haar uitviel dus kwam het als een klap in haar mooie gezichtje(kon ut niet laten) aan. Christina keek nog steeds woedend naar haar grootvader, ze was nog nooit zo kwaad op die man geweest, de enige keer dat ze eerder kwaad was geweest was toen Christina op haar vijfde bij haar vader moest gaan wonen, toen haar moeder was vermoord. Omdat haar grootvader maar vond dat ze die vreselijke vent moest kennen. Het enige goede daaraan was dat ze Sirius ook kende. Ze keek weer naar haar echtgenoot, de tranen stonden haar nader dan het lachen. Het liefst wilde ze met hem nu naar haar kamer hem vast ketenen zodat hij het zeker weten niet kon doen en haar niet weer kon verlaten. Ergens wist ze 100% zeker dat hij Perkamentus nooit wat zou doen, maar ze was er niet zeker van dat hij haar niet nog eens zou verlaten op dit soort momenten als ze zo emotioneel was en niet helder kon denken. De keer dat hij haar verlaten had was altijd als een oud litteken op haar hart achter gebleven die nu weer werd opengehaald.

Amber Lupos

"Oh alleen maar me broers?"Vroeg ze zogenaamd beledigt. "Wie zegt dat ik ze er niet allemaal uit duelleer?"Vroeg ze spottend, ze was zelf ook super goed in duelleren, niet beter dan haar broers natuurlijk maar ze kon er aardig wat van. ze streek haar blonde haar naar achteren en keek hem toen zogenaamd diep beledigt aan. "Oh mijn favoriete vak is verzorging van Fabeldieren, waar ik toevallig goed in ben en gek genoeg vind ik toverdranken ook erg leuk wat ik ook goed kan in tegenstelling tot me broer Dane die het lokaal vrolijk een keer heeft opgeblazen." meldde ze even droogjes, ze wist niet of Draco dat nog had mee gekregen of niet ze moest wel lachen. "Ik dacht dat je me vader haatte?"vroeg ze. Ze keek hem even onderzoekend aan met ogen of ze dwars door je heen keek.
"Wat zijn veder je interesses of hobby's?"Vroeg ze toen oprecht geïnteresseerd. Ze hadden net wel staan zoenen en alles maar Amber wist eigenlijk verdacht weinig van Draco besefte ze nu pas, nog steeds ging haar hart als een gek tekeer en hoopte ze maar dat bij Draco het zelfde aan de hand was. Ergens wilde ze stiekem echt alles van hem weten, ze hoopte maar dat hij ook veel van haar wou weten en dat hij het zou vertellen. ze wist 100% zeker dat haar broers helemaal mad zouden worden hierom, maar Amber interesseerde dat geen ene moer ze deden maar. Madame Rosemareta kwam hun bestelling opnemen en Amber bestelde een boterbier, weer werden ze afkeurend aangekeken, alsof Rosemareta het een zeer slecht idee vond dat hun twee op iets waren wat verdacht veel op een date leek.

Severus Sneep

Severus wilde in eerste instantie protesteren, ze waren bezig met Perkamentus duidelijk maken dat het in geen hondermiljoenlichtjaren ging gebeuren dat Severus hem zou vermoorden of dat Christina en Luthien het ermee eens zouden zijn. Iets wat Severus al vanaf het begin had geweten en daarom had hij ook gezegd dat Perkamentus het maar moest vragen wat zij ervan vonden en zie hier het resultaat. Oorlog in de tent. Severus knikte kort en stond op waarna hij de gang op liep en de murmelio bezwering uitsprak zodat kleine oortjes zoals die van Luthien niets konden horen ook al zouden hij en Chris tegen elkaar beginnen te schreeuwen. Hij draaide zich toen naar Chris om en keek haar vragend aan "waarom wilde je me apart spreken?" vroeg hij met zijn standaard emotieloze blik. Hij was te pissig om iets anders te doen nu, niet specifiek pissig op Chris, al had ze wel hem de indruk gegeven dat zij dacht dat hij het serieus zou overwegen om Perkamentus om te leggen wat hij een behoorlijke belediging vond en een teken dat ze hem niet 100% vertrouwde, dus oke hij was gepikeerd en pissig. Geen van beiden een goed teken als je Severus Sneep heet en die emoties voelt gezien het dan wel eens gebeurd dat er mensen gewond raken of gekwetst. Hij probeerde zichzelf te kalmeren nu hij niet in het bijzijn van Perkamentus was die overdreven kalm was zoals altijd, erger dan hij. Als er iemand was die meer geduld had dan hem was het Perkamentus wel en dat was toch een hele prestatie. Al kwam Remus ook behoorlijk in de buurt.

Christina Sneep.

Snel liep ze achter haar man aan die met grote passen naar buiten denderde. Christina was iets kalmer nu ze alleen met Severus was, een invloed die hij meestal op haar had wat ervoor zorgden dat ze in ieder geval niet meer tegen hem schreeuwde. Op rustige toon sprak ze: "Ik ga ervan uit dat je hem niet echt vermoord." begon ze rustig toen ze tegen over elkaar stil stonden, ze stond dichtbij hem zodat ze niet al te hard hoefden te praten. ze wist dat hij de spreuk had uitgesproken maar toch leek het haar verstandig niet al te hard te spreken. "En ik weet dat je van me houd, maar het zal niet de eerste keer zijn dat je me verlaat omdat je denkt dat ik dan beter af ben en veilig ben en zodat jij je taak kon vervullen. Gezien wij beide besloten hebben dat we Luthien dit nooit zouden vertellen leek het me verstandiger even alleen te zijn." ging ze veder. Ze keek hem aan en probeerde zijn emoties te pijlen, ze wist donders goed dat hij woedend was. Ze zag hoe een lok van zijn zwarte haar voor zijn gezicht viel en streek die weg, ze irriteerde zich dood als dat gebeurde en had daar een soort van ocd tik mee, waardoor ze altijd het haar van haar man of dochter uit hun gezichten streek. Ze gaf een zacht kneepje in zijn hand daarna in een poging hem te kalmeren. "Ik wil niet dat je weer de held gaat uithangen, om mij en Luthien te beschermen. Ik wil dat je stopt met spioneren, ik weet dat je niet meteen kan stoppen maar probeer het zo snel mogelijk. Ik wil en kan je niet nog eens verliezen Sev."Zei ze smekend. "En zeer zeker niet voorgoed!"ze keek hem nu duidelijk bang aan. "Jij en Luthien zijn mij het meest dierbaar op deze wereld" ze schudde even haar hoofd en kon niet geloven wat er aan de hand is. "Ik weet dat dat er word gezegd dat hij oud en seniel begint te worden, ik wilde er niet aan geloven maar dit begint er toch op te lijken. Hij beseft niet hoe gevaarlijk het hier is zonder hem, dat hij onze bescherming is. We moeten wat verzinnen om te zorgen dat dit niet gebeurt. Buiten dat denk ik ook niet dat hij snel opgeeft met jou over proberen te halen Severus, ik smeek je wat er ook gebeurt stem hier niet mee in! Al hangt mijn leven of dat van Luthien ervan af, als dat zo zou zijn, want in dit geval brengt het ons alleen maar meer in gevaar. Beloof me dat je dit niet doet. Wat er ook gebeurt!" een traan gleed over haar wang.

Draakje Malfoyboy (I'm not sorry)

Draco grijnsde en keek direct verontschuldigend "Het spijt me dat ik je de indruk heb gegeven dat ik dacht dat alleen je broers konden duelleren. Ik weet zeker dat jij ook menig duels kan winnen, zo niet met spreuken dan wel met je sarcasme en felheid of charmes je mag kiezen." zijn serieuze blik brak toen hij dat laatste zei. "Het verbaasd me nog dat je Stoker niet gewoon met je woorden direct hebt ontwapend maar dan weer, ik denk dat het alleen maar werkt bij mensen die enigzins hersens hebben en niet hun hoofd vol met flubberwurm slijm hebben opgevuld." merkte hij op terwijl hij even bedachtzaam keek. "Verzorging van Fabeldieren?" vroeg hij en hij trok een wenkbrauw op maar was serieus geïntresseerd - tussendoor bestelde hij een koffie en negeerde de blik van Madame Rosmerta - Hij moest nu opletten met hoe hij Hagrid zou vermelden in elk geval niet als die oen van een halfreus dat zou Amber hem niet in dank afnemen maar hij kon het daadwerkelijk niet met Hagrid vinden... "Hagrid een beetje een goede leraar?" vroeg hij toen maar voorzichtig "Ik heb verzorging laten vallen na het derde jaar. Mijn ouders vonden dat ik me beter kon concentreren op Voorspellend Rekenen." hij rolde even met zijn ogen. Voorspellend rekenen was onwijs moeilijk en doodsaai maar goed, beter dan verzorging van Fabeldieren in elk geval. Dat zei hij maar niet hardop, als Amber het leuk vond wie was hij dan om dat te bekritiseren? (Draco Fucking Malfoy that's who) "Ah ja ik kan me nog herinneren dat Professor Sneep echt woest was die dag en dat Toverdranken uitviel omdat hij het lokaal moest renoveren." er gleed een geamusseerde grijns over zijn gezicht maar die verdween toen Amber hem vroeg of hij niet Remus juist haatte hij zweeg even, moest hij het vertellen? "Aan het begin wel, ik ben opgegroeid met vooroordelen voor allerlei soorten mensen..dreuzels en tovenaars. Opgegroeid met het idee dat dreuzels beneden tovenaars staan en dat dreuzeltelgen niet in de tovenaarsmaatschappij horen etc en dat weerwolven...-" hij twijfelde even "Mijn vader heeft altijd gezegd dat weerwolven gevaarlijk waren en een ziekte." hij fronste even "Dus aan het begin had ik wellicht zo mijn vooroordelen, maar dat veranderde door de jaren heen toen ik begon door te krijgen hoe Professor Lupos was. Hoeveel weerwolven ken je of heb je van gehoord die een gezin hebben? een goede baan? een goed leven uberhaupt?" hij wist niet of dit hielp in zijn voordeel of dat het hem naar de verdoemennis zou helpen "Dus nee ik haat je vader niet. Ik vind de lessen erg leuk je leert er tenminste wat, iets nuttigs ook. Misschien ben ik jaloers..." oke waarom zei hij dat hardop tegen de DOCHTER van degene die naar zijn idee een geweldig leven had ook al was hij een weerwolf? Hij besloot maar snel antwoord te geven op haar volgende vraag over zijn andere interesses en hobbies "Andere interesses? Erm, zwerkbal uiteraard. Vorig jaar was ik ook zoeker maar iedereen moet opnieuw door de selectietraining heen nu Alast aanvoerder is." niet dat hij het zo'n probleem vond. Hij zou gewoon zorgen dat andere mensen die voor de positie zoeker kwamen ineens niet kwamen opdagen. Niet dat hij dat nodig had hij was toch wel goed genoeg daar was hij van overtuigd. "Jouw broer is aanvoerder geworden van het team van Griffoendor nietwaar?" Dane had met een badge gelopen en het leek hem onwaarschijnlijk dat dat een hoofdmonitor of klassenoudste badge was geweest.

Remus Lupos

Remus grijnsde even droog "Mijn ouderlijk instinct zegt dat we de kinderen op de hoogte moeten houden. ook zegt het dat we ze kostte wat het kost moeten beschermen maar dat doen we niet door ze in het donker te houden over dit soort dingen. Nu zijn ze wellicht wat voorzichtiger en gaan ze niet er zomaar s'nachts op uit of ineens een uitstapje naar Zweinsveld maken." Remus zei het niet tegen Melian gezien die niet eens wist dat Kyle het in zijn bezit had, maar hij twijfelde of hij de Sluipwegwijzer zou terug vragen aan Kyle gewoon zodat hij de kinderen in de gaten kon houden wanneer het maar kon. Kyle zou dat natuurlijk door hebben en er waren 2 opties. Of hij zou weigeren en melden dat het privacy schending was sinds hij en Dane beiden op een leeftijd waren waarin ze meiden wel erg interessant begonnen te vinden, Amber was Remus nog niet over uit hoe dat zat met jongens, of de tweede optie Kyle zou het hem geven wetende dat het misschien wel handig was dat Remus alles kon zien wat er in de school gebeurde. Optie 2 was het meest onwaarschijnlijk gezien Kyle erg gehecht was geraakt aan de sluipwegwijzer en hem ook regelmatig gebruikte. "Ik hoop dat Albus en Severus een beetje opschieten. We hebben meer te doen en Chris zei dat er rond 16:00 een vergadering was met de rest van de Orde." ja ze hadden nog genoeeeeg te doen.

Severus Sneep

Severus zweeg voor een behoorlijk lange tijd terwijl hij probeerde niet uit zijn ketel te vliegen met zo'n vaart dat hij de hele school met zich mee zou nemen. Zijn gezicht bleef emotieloos staan en hij weigerde ook maar iets aan emoties te laten zien gezien dat op dit moment geen gezellig gezicht zou zijn, je kon al bijna de donderwolken boven zijn hoofd zien hangen. Toen hij eindelijk genoeg geduld had opgebracht om te spreken sprak hij langzaam en zacht "Denk je serieus...dat ik het... uberhaupt ooit nog zover zou laten komen?" vroeg hij ongelovig. "Christina, de laatste keer dat ik je verliet in een misplaatst gevoel dat ik jou veilig achter liet ging je bijna dood." ze wilde er geen van beiden aan terug denken maar drastische tijden vroegen om drastische maatregelen en dit was er 1 "Als je denkt dat ik ook maar overweeg of het ook uberhaupt maar in mijn hoofd zou halen om zoiets weer te doen dan ken je me toch niet erg goed." gromde hij nu wat minder goed in staat zijn stem even en koel te houden, het klonk nu ietwat gekwetst dat ze serieus dacht dat hij misschien weer de benen zou nemen om hen te beschermen of iets. "Ik ga Perkamentus niet vermoorden mag toch hopen dat je dat wel doorhad. Hoe hard hij ook smeekt hoe erg hij me ook probeerd over te halen het gebeurd niet." hij haalde even een paar keer diep adem voor hij weer verder kon praten "Alsof ik het zo tragisch vind dat ik straks niet meer kan spioneren." hij had sowieso nooit willen spioneren maar hij was de enige die het kon doen en het was niet te ontkennen geweest dat het nodig was en dus was hij de lul geweest en mocht hij hielenlikker spelen voor De heer van het Duister. "Ik verlaat je niet, of Luthien, ik vermoord Albus niet, en ik was eigenlijk niet van plan om nog terug te gaan naar hem al roept hij me, maar als ik dat doe dan kan je er 10.000 galjoen opzetten dat er binnen een dag dooddoeners op de stoep staan om mij vriendelijk te vragen waarom ik besloten heb met vervroeg pensioen te gaan en me dan mede te delen dat bij dat Pensioen ook een gratis reisje naar de gener zijde wordt aangeboden." neuh hij was zijn droogheid en sarcasme nog niet kwijt gelukkig maar hij was nog steeds pissig. Iets waar hij niet bijster snel overheen zou komen als mensen niet snel zouden stoppen met twijfelen aan hem.

Christina Zwarts-Sneep

"Severus, dat ik bijna dood was, was niet jou schuld. Je had me nooit mogen verlaten, maar dat de bevalling super gevaarlijk is geweest. Dat was ook gebeurt als je wel bij me was gebleven. Ik wil niet dat je daar jezelf ook maar ooit de schuld van geeft."Zei ze toen ernstig tegen hem. Ze ging dichterbij hem staan en keek hem dwingend aan. Ze zei maar niet dat de helers hadden gezegd dat door de stress die ze had gehad toen hij haar dumpte zeker wel ook moeite had gehad met de bevalling, maar het was niet de volledige oorzaak en ze wilde niet dat haar man dat zichzelf kwalijk zou nemen. Ze pakte zijn handen. "Laat ze maar komen, zo lang Perkamentus er is zijn we veilig, zo lang je de school niet verlaat en zoveel dooddoeners heeft hij niet."glimlachte ze wrang. "Niets is belangrijker voor mij dan jij en Luthien. En ik weet dat je nooit bent weg gegaan omdat je een slecht mens bent maar omdat je dacht dat je het goede deed Sev, destijds dacht ik dat natuurlijk wel."Ze sloeg haar armen om zijn hals en drukte voorzichtig een kus op zijn lippen en hoopte maar dat hij niet te boos op haar was. "Het spijt me Severus."Zei ze toen gemeend. "Laten we morgen met ze drietjes wat gaan eten."Zei ze toen tegen hem. "Zullen we maar weer terug gaan en hem duidelijker maken dan ooit dat je niet meer spioneert en je van je lang zal ze leven niet zal doen wat hij van je wilt?"Vroeg ze hem. Ze had hem nog steeds vast en als hij zou toestemmen terug naar binnen te gaan dan zou ze hem wel los laten. Maar voor nu vond ze het te fijn om hem vast te houden. Ze hoopte maar dat het nu goed zat tussen hun en dat het niet zou uitlopen op een knallende ruzie als nog.

Severus Sneep

Severus besloot niet te reageren op het hele bijna dood bij de bevalling verhaal gezien hij niet helemaal achterlijk was en wist dat het deels zijn schuld was omdat hij het zelf aan de helers had gevraagd maar goed hij had dat nooit gezegd hoefde niet ook ze hadden toch al afgesproken het er nooit meer over te hebben, behalve dan op momenten als deze. "Zoveel dooddoeners heeft hij niet?" vroeg Severus ongelovig. Hij was onbeweegelijk blijven staan zelfs toen Chris zijn handen vast pakte en alles "Chris, hij heeft niet alleen dooddoeners wat er ondertussen een stuk of 50 zijn inclusief zijn bloedhonden, zijn connecties op het ministerie, en dan nog maar te zwijgen over de reuzen die hij aan zijn kant heeft gekregen en de dementors." Voldemort had een waanzinnig leger opgebouwd in de laatste 30 jaar dat hij bezig was met macht te vergaren en hij had niet stil gezeten dat was meer dan duidelijk. "Perkamentus wordt niet seniel. Hij denkt serieus dat dit het beste is voor iedereen maar dat is niet zo. Gezien zonder hem de extra beveiliging rond de school wegvalt en als het ministerie dan valt dan heeft de school helemaal geen bescherming meer behalve onze eigen spreuken en dat houd hem niet buiten de deur." Hij haalde wederom even diep adem en kalmeerde wat "Maar je hebt gelijk, ik ga nogmaals zeggen dat het niet gaat gebeuren en dan denk ik dat het tijd word om de rest erbij te halen." het werd inderdaad tijd om de rest erbij te halen en hen dan allemaal in te lichten over de gang van zaken. Luthien zou zich ook nog steeds wel afvragen wat er aan de hand was maar ze had nog even wat geduld nodig tot de rest er ook was. Samen met Christina liep hij terug naar Perkamentus zijn kantoor, waar hij nog steeds woedend voor zich uit keek.

Amber

"Oom Severus was furieus die dag. Na horen zeggen moest Luthien tussen hem en Dane inspringen anders had oom Severus hem echt vervloekt! Oom heeft al zo belachelijk vaak gezegd dat hij moest uitkijken met wat hij deed en dat hij goed moest opletten omdat het echt mis zou gaan. Maar volgens mij was hij niet eens het meest boos om het lokaal maar eerder omdat Luthien nog net een baksteen vanuit het plafond kon ontwijken die anders boven op haar hoofd terecht was gekomen, gezien ze pal naast hem stond."GriniktenAmber. Luthien was de wereld voor Sneep, en ondanks dat Sneep nooit emoties vertoonde op school, wist de hele school dat eigenlijk wel. Meestal was Luthien ook de enige rede dat Sneep zijn emotieloze masker soms even vergat, met name als hij bezorgt om haar was.
Toen draco vroeg of Hagrid een goede docent was antwoordde Amber volmondig ja. "Natuurlijk is hij dat! We doen echt geweldige dieren! Hoe gevaarlijker hoe beter! We zijn nu bezig met eenhoorns! Geweldig mooie dieren! Mannen kunnen alleen bijna niet bij ze in de buurt komen, dus ja weer het bewijs dat vrouwe het superieure ras zijn he."Lachte ze naar hem en ze probeerde echt super schattig te kijken. Toen hij over Stoker begon vertrok haar blik. "Zullen we het maar niet over die poteintele verkrachter hebben?"Vroeg ze toen droogjes. "Tenzij je zin hebt in pissige chagrijnige Amber natuurlijk. Dan kunnen we er nog wel eventjes over door gaan haar."Glimlachte ze poeslief, maar het sarcasme droop er echter vanaf. Ze wilde het dus echt niet over die ras flubberwurm hebben. Daar werd ze gevaarlijk van.
Aandachtig luisterde Amber naar alles wat Draco haar vertelde, ze kon eigenlijk niet meer doen dan dat dan goed luisteren en ze was eerlijk gezegd geroerd door wat hij zei. "Nooit geweten dat je er zo over dacht."Zei ze verlegen, alleen ze snapte iets niet. Waarom was hij jaloers? Zou ze het vragen? Of zou ze er maar niet op in gaan? Waarom vertelde hij dit allemaal aan haar? Dan zou hij haar toch echt leuk moeten vinden? Dacht Amber bij zichzelf. Was dit nou een date of niet? Ze wist het echt even niet en ze beet nadenkend op haar lip en besloot toen beide vragen toch maar aan Draco te stellen, hij sprak zo vrij over dit alles dat het haar oneerlijk leek als ze het hem niet eerlijk zou vragen, hij zei ook alles en daar was Amber ontzettend blij mee. Ze vond het erg fijn dat hij zo open en eerlijk leek. Ergens voelde ze zich super onzeker. Waarom zou hij in merlijnsnaam met haar op date gaan? Het was niet zo dat ze knap was of iets, dat gene had ze niet geërfd vond ze zelf, ze had dan ook geen Zwarts bloed en in vergelijking met haar tante en nichtje vond ze zichzelf ook echt niet knap. "Waarom zou je in Merlijnsnaam jaloers op ons zijn?"Lachte ze, niet omdat ze het zo slecht had nee haar familie was geweldig maar ze snapte zijn jaloezie gewoon niet. Ze zou hem zomenteen vragen of dit een date was