Bleed Forever

Draco

Draco grijnsde "Ja maar jij bent een uitzondering." hij was inderdaad alleen lief tegen Amber. De rest van de school kreeg nog steeds die besmuikte grijns en de arrogantie maar hij was in elk geval geen pestkop meer en niemand was meer zo super bang voor hem, waarschijnlijk omdat ze wisten dat Amber hem dan zou vervloeken. Draco vernauwde even zijn ogen toen ze knalrood werd en niet wilde vertellen waar ze aan dacht "Oh echt? dus je dacht echt helemaal nergens aan? Word je daarom zo rood? omdat je geen interessante gedachtes had?" vroeg hij plagend "Alsjeblieft deel ze, ik wil graag weten wat er in dat hoofd van jou omgaat." zei hij half serieus half plagend. Hij was wel nieuwsgierig waardoor ze ineens was gaan blozen toen hij had gevraagd waar ze met haar hoofd zat "Je weet toch dat je alles met me kan delen?" vroeg hij toen met een echt serieuze blik. Als ze hem niet genoeg vertrouwde om alles met hem te delen waarvoor hadden ze dan een relatie? Draco zuchtte even diep "Ja leren dansen was een verplichting. Geloof me, danslessen prima maar als je ze krijgt van Bellatrix" hij schudde zijn hoofd en huiverde even waarna hij haar ronddraaide en weer terug in zijn armen liet komen om vervolgens een kus op haar lippen te drukken. Hij keek echter onbezorgd toen Amber haar angsten uitsprak over dat zijn ouders haar nooit zouden accepteren en hij haalde onverschillig zijn schouders op "Mijn ouders bepalen niet alles in mijn leven. Daarbij, mijn moeder is niet zo vreselijk als dat veel mensen denken dat ze is. Haar eerste zorg zal altijd mijn geluk en welzijn zijn. Misschien duurt het even maar uiteindelijk zal ze het accepteren." hij hield van zijn moeder, ze was altijd zijn beschermengel geweest alleen was het nu tijd dat ze hem ook los liet en zijn eigen ding liet doen ook al zou dat betekenen dat hij gevaar liep voor Voldemort. "Mijn vader... ja die zal het niet accepteren maar hij heeft er weinig over te zeggen en om eerlijk te zijn kan het me weinig schelen wat hij ervan vind. Mijn moeder zal hem wel in toom houden. Daarbij dit is mijn laatste jaar, als ik afgestudeerd ben woon ik binnen no time op mezelf en hoef ik me niet continue te verantwoorden voor mijn ouders. Ik zal mijn relatie met jou nooit een geheim houden." zei hij serieus "Dus nee dat is niet waar ik het over wil hebben. Jullie Lupossen zijn allemaal zo nieuwsgierig." zei hij plagend om haar gerust te stellen.

Sirius

Sirius leunde nu nonchelant tegen de muur aan en haalde zijn schouders op "oh we hebben een woordenwisseling gehad" wel wat meer dan woorden gewisseld, lichaamssappen enzo ook nog wel maar goed dat kleine detail zei hij er maar niet bij "Luthien heeft jouw temperament." Waarheid. Het kon hem niet veel schelen dat Chris hem niet geloofde, hij ging toch echt niet vertellen wat er echt was gebeurd hoe erg ze ook zou aandringen. Hij zou dat Luthien niet aandoen en zichzelf trouwens ook niet. Luthien zou ook de wind van voren krijgen en Severus zou haar daadwerkelijk opsluiten. Sirius trok een wenkbrauw op toen Chris verbaasd de zaal rondkeek "Nee ze is er niet nee." zei hij droogjes en hij trok een wenkbrauw op toen Chris vroeg of hij wist waar ze was "Ik weet niet waar ze precies is maar ik kan raden wat ze aan het doen is waardoor ze nog niet is gearriveerd." merkte hij op. Oh als Severus hier lucht van kreeg. "Ik schat, dat je haar ook niet zomaar even kan vinden. Luthien is dankzij Kyle erg goed op de hoogte van de geheimen gangen en kamers hier op Zweinstein dus het zou me niets verbazen als die ergens in is gedoken met Charlie Wemel." nou dat was 1 ding waar hij en Severus het over eens waren, ze mochten Charlie geen van beiden en ook deels om dezelfde reden alleen voor Sirius was het omdat hij het liefste in Charlie's plaats had gestaan en Severus mocht hem gewoon uit principe niet.

Luthien

Luthien grijnsden toen hij zei dat ze vaker de touwtjes in handen mocht hebben en keek hem met een trotse grijns aan. "Dat zie k als een compliment Wemel."zei ze toen in haar nopjes tegen hem. Ze drukte dankbaar een kus op zijn lippen toen hij zei dat ze hem niet zomaar kwijt zou raken en ergens voelden ze zich gerust gesteld. Ze was met Sirius naar bed geweest voor ze samen waren dus wie weet zou hij het haar vergeven. Luthien overwoog om hem vanavond na het bal er alles over te vertellen, ze voelde zich vreselijk dat dit als een soort leugen tussen hun in stond. En ze had nu goeden hoop dat hij het haar zou vergeven omdat hij duidelijk had gezegd zo lang ze maar eerlijk was en niet te ver ging en ze vond het nog steeds geen vreemd gaan dus hopelijk was dit niet te ver. "Ik hoop dat je gelijk hebt over je ouders...het lijkt me echt vreselijk als ze me niet mogen...maar aangezien ze Fleur al een paar jaar als schoondochter hebben hoop ik dat dat voor je ouders een reden is om niet al te hogen eisen aan je schoondochter te hebben want ik kan me voorstellen dat Fleur echt verschrikkelijk is."zei ze droogjes. Zowel Luthien als Fleur waren rijk geweest alleen fleur gedaagde zich duidelijk een stuk meer als een verwend nest dan Luthien ooit zou doen, haar vader had haar altijd verwend maar ook geleerd dat rijkdom niet vanzelf sprekend was en dat hij vroeger ook gewoon arm was geweest voor hij haar moeder kenden en docent werd en dat ze het dus nooit als vanzelf sprekend mocht beschouwen en dat deed Luthien ook absoluut niet. "Mijn moeder mag je trouwens."Zei ze droogjes. "Me vader niet...maar ik geloof niet dat hij iemand ook maar mag die het met mij doet."grijnsde ze. ze streek met haar hand over zijn buik en besefte toen opeens iets. Charlie was een aantal jaar ouder dan haar...en haar moeder een aantal jaar jonger dan haar vader...Charlie zat genoeg in de buurt van haar moeders leeftijd dat die twee ook een relatie hadden kunnen hebben. Luthien rilde bij die gedachten.

Off: Ohmygod fout beeld FOUT BEELD.

Charlie

Charlie lachte "oh het is ook een compliment. Maar raak er niet teveel aan gewend hoor. Je kan niet altijd de baas zijn." Zei hij plagend. Wederom lachte Charlie "Oh mijn moeder is wat opgewarmd richting Fleur. Ginny daarentegen noemt haar nog steeds zeur omdat ze altijd loopt te klagen over het weer en het eten enzo. Ze heeft geluk dat Bill tegenwoordig een voorkeur heeft aan Frans voedsel anders had hij het heel slecht gehad." Zei hij lachend. "Mijn ouders zullen je geweldig vinden maak je maar niet druk." Hij trok daarna even een gezicht "ik ben blij dat in elk geval je moeder me mag. Misschien warmt je vader ook wel op na een tijdje. Gezien ik van plan ben je zo gelukkig mogelijk te maken. En dat is toch wat elke vader wilt voor zijn dochter?" Vroeg hij met een grijns. Charlie kwam half overeind en keek naar Luthien "Ik denk dat het tijd word dat wij eens naar het bal gaan voor ze ons teveel gaan missen." Zei hij met een zucht. Hij wilde eigenlijk niet weg maar hij was een uitdaging aangegaan en als het heel erg was opgevallen dat ze zo laat waren zou hij geen kans krijgen dat te doen gezien hij dan waarschijnlijk de hele avond de ogen van Severus in zijn nek voelen boren en dat was niet bepaald een prettig vooruitzicht.

Luthien

Luthien glimlachte toen Charlie dit allemaal zei en kuste hem nog een keer. Luthien kwam langzaam overeind en maakte haar jurk schoon met een spreuk. Ze deed hem aan en deed haar haar opzij. "Kan jij hem weer dicht maken?"Vroeg ze liefjes aan hem en ze keek hem poeslief aan. Ze kon dit makkelijk zelf met een spreuk maar vond het gewoon veel leuker en fijner als Charlie het even voor haar deed. "Mijn vader zal waarschijnlijk nooit een man in mijn leven accepteren, hoe gelukkig hij me ook maakt."Zei ze toen droogjes. "Het gaat er sowieso niet bij hem in dat mensen ook goede bedoelingen met mij kunnen hebben. Hij is nogal beschermend."zei ze droogjes. Totaal niet wetende dat dat misschien ook wel een tikje kwam omdat Severus altijd zo goed met Christina was omgegaan. Kuch kuch. Ze deed haar haren ook weer goed met een spreuk en zuchten ze wilde helemaal niet naar de grote zaal ze had een slecht gevoel hierbij. Alsof er wat te gebeuren stond.

off all I wanna say is that they don't really care about us! (hmmm dit nummer kunnen ze ook weer in de VS speciaal voor hun nieuwe president gaan zingen.)

Amber
Amber ademde weer eens opgelucht uit. "Ja wat verwacht je dan als je zoiets zegt. Dat ik niet nieuwsgierig ben?"vroeg ze hem lachend en toen hij erop aandrong om te vertellen waaraan ze dacht,. "Nou erhm...ik dacht eerst even aan Charlie en Luthien....en toen dacht ik hoe zou dat tussen ons zijn. "stamelde ze, ze zei het behoorlijk zacht dus ze hoopte maar dat hij het verstaan had want ze ging dit absoluut niet nogmaals herhalen daarmee kon hij het toch echt bekijken. Ze zuchtte eventjes diep en vroeg zich af waarom dit soort gesprekken nou zo vreemd moesten zijn en niet gewoon normaal konden gaan zonder dat een van de twee zich akward moest voelen. Amber keek even de zaal rond. Ergens vroeg ze zich af waar haar moeder was, maar dat kon haar eigenlijk ook weer weinig schelen. Ze was behoorlijk boos op haar moeder en dat zou niet zomaar overgaan (beat it beat it!) Ze zuchte eventjes en wierp een blik op haar vader en andere familie leden ze hoopte maar dat ze haar eens met rust zouden laten. "tante Christina lijkt trouwens de enige die niet tegen ons is."Zei ze toen droogjes. "Ik snap nu heel erg goed hoe zij zich vroeger voelden toen ze een relatie kreeg met oom Severus." (Cause I'm bad I'm really bad You know I'm bad I'm bad really really bad!) Amber keek hem lief aan ze was echt verliefd en niets of niemand ging haar tegen houden.

Draco

"Dat je geduld heb ?" vroeg hij toen plagend. Hij schoot in de lach toen hij hoorde waar Amber met haar hoofd had gezeten en hij keek haar uitdagend aan "Wel wel, kijk eens aan. Mevrouw Lupos heeft toch een beetje een dirty mind wie had dat gedacht." zei hij de lach nog duidelijk hoorbaar in zijn stem. Hij keek haar geamuseerd aan. "Je bent zelfs helemaal rood." hij grijnsde en vermaakte zich ineens prima. (Had je Michael Jackson opstaan?) "Je hoeft je niet ongemakkelijk te voelen hoor Amber. Ik zat eigenlijk aan hetzelfde te denken." zei hij toen maar om haar gerust te stellen en zich wat minder awkward te laten voelen. "Maar" begon hij langzaam "Je kan het je gerust afvragen, de echte vraag is meer of je het ook echt wil." hij keek haar berekenend aan. Ze was nog erg jong en hij zou er geen problemen mee hebben als ze wilde wachten, hij had geduld. Gek genoeg, normaal zou hij dat niet hebben. Met Patty Park had hij het geduld niet gehad maar hij had dan ook geen echte gevoelens gehad voor het vervelende aanhankelijke wezen dat hem niet met rust had gelaten de afgelopen 6 jaar. Het moment dat hij met Amber bevriend was geraakt had ze hem ook niet meer aangekeken, op de vuile blikken die ze hem af en toe wierp na dan. Hij kon met zekerheid zeggen dat Patty behoorlijk jaloers was. Draco keek even naar Christina die met Sirius stond te praten en haalde toen zijn schouders op "Nou, je vader heeft me nog niet vermoord, of een poging gedaan tot. Je moeder-" hij keek haar weer aan "Ik neem aan dat het je op het moment weinig kan schelen wat je moeder denkt." vervolgde hij langzaam "En je broers..." hij keek even ongemakkelijk om naar Kyle die met Selene aan het dansen was en Dane die met Anna stond te lachen "Ik heb ook nog geen moordpogingen vanuit hun kant gezien. Ze mogen het misschien niet leuk vinden maar ze doen er ook nog niets tegen. Vanwege jou waarschijnlijk." Draco wist dat Sneep heel veel problemen had gehad met Christina tijdens hun schooltijd, niet iedereen wist het maar genoeg mensen wisten wel dat het niet allemaal soepeltjes was verlopen. Gezien hij wist dat Sneep echt een dooddoener was/is wist hij wel wat meer dan de gemiddelde leerling op school. "Ik kan dat ook wel begrijpen ja. Maar ze hebben het wel gered, dat gaat bij ons ook wel lukken." zei hij met een flauwe glimlach. Tenzij ze hem ging haten om wat hij haar ging vertellen. Hij wilde haar eerst vertellen wat er gaande was en daarna zouden ze misschien wat meer kunnen doen dan alleen zoenen maar hij kon niet eerst meer doen dan zoenen en daarna alles vertellen. Misschien zou Amber zich dan gebruikt voelen als ze het hem niet zou vergeven of als ze hem niet zou begrijpen.

Charlie

Charlie kwam ook overeind, deed hetzelfde met zijn pak als dat Luthien had gedaan met haar jurk (schoonmaken met een spreuk) en hees zijn broek over zijn sexy Harvey Specter like butt. Hij had net zijn overhemd aan toen Luthien vroeg of hij haar jurk even dicht wilde maken en glimlachte vrolijk voor hij achter haar ging staan, een kus op haar schouder drukte en toen de jurk dicht ritste. "Je vader is een beetje heel erg beschermend. Maar alsnog hij kan je niet tegen houden. Je bent meerderjarig." meldde hij droog. Niet dat Sneep het niet zou proberen maar goed dat was een probleem voor later. Tenzij Chris hem eens even een goede preek gaf over de vrije keuze van hun dochter en dat zij dat ook had gehad met Sneep zelf. Als zij naar haar familie had geluisterd had Luthien er niet eens geweest dus tsja. Hij wist ook niet wat er allemaal was gebeurd waardoor Sneep zo overprotective was geworden, als hij dat wel had geweten had hij wellicht wat meer begrip op kunnen brengen voor het hoofd van Zwaderich. Charlie deed zijn jasje weer aan, gleed even met zijn handen door zijn verwilderde haar, en vond toen dat hij er presentabel genoeg uit zag om naar de grote zaal te gaan "Oke, ben je er klaar voor?" vroeg hij grijnzend. Zowel voor het bal als zijn uitdaging die hij waarschijnlijk niet lang zou uitstellen om te voltooien. Hij bood Luthien zijn arm aan en keek haar afwachtend aan.

Melian

Melian zat aan haar bureau in haar kantoor. Ze was bezig met het nakijken van verslagen over het ontstaan van oude Runen uit Schotland, maar de woorden die de studenten op het perkament hadden geschreven, drongen niet tot haar door. Melian zuchtte luid en duidelijk. Haar leven was een puinhoop en Melian zag het niet gebeuren dat het ooit nog beter zou worden. Remus zou nooit meer tegen haar praten en haar kinderen zouden voor altijd een hekel aan haar hebben, wat Melian ook volledig begreep. Melian legde haar veer neer die ze de hele tijd nog in haar hand had gehad en schoof met haar onderarm de gehele stapel perkament aan de kant. Dit zou niets meer worden. Melian leunde met haar hoofd in haar handen en staarde doods voor haar uit. Ze wist echt niet wat ze nu moest doen. Misschien moest ze maar gewoon akkoord gaan met een scheiding tussen haar en Remus en ontslag nemen. Dat zou het beste voor Remus zijn. Zo zouden ze elkaar tenminste niet telkens tegen het lijf lopen. Melian zou alleen niet weten wat ze dan met haar leven zou moeten. Een andere baan vinden ging waarschijnlijk ook niet makkelijk en eigenlijk had ze ook geen zin om een andere baan te gaan vinden. Wat zou ze überhaupt moeten gaan doen? Schoonmaken in een of andere duister tovernaarscafé? Nope bedankt. Melian stond op en liep naar het raam. Alles wat haar ogen zagen drong niet tot haar door. Ze begon ijsberend door de kamer te lopen. Er moest toch iets zijn waardoor Remus met haar zou willen praten. Melian zou dan voor de duizenden keer haar excuses weer aanbieden en vertellen dat ze echt niets voor Amycus voelde, wat ook echt zo was. Maar Remus kenende was hij nu wel klaar met dat verhaal. Melian had het hem nu al zo vaak verteld, dus waarschijnlijk was met Remus praten ook geen optie. Weer zuchtte Melian. Op de hulp van haar broer hoefde ze ook overduidelijk niet te rekenen, dat was vanaf dag één al duidelijk en Christina had Melian niet eens meer gesproken daarna, waar Melian ook totaal geen behoefte aan had. Melian kon niets meer bedenken wat ze kon doen. Melian plofte weer neer op haar stoel en legde haar armen op haar bureau en vervolgens haar hoofd op haar armen. Tot nu toe was ontslag nemen en gewoon verdwijnen nog de beste optie.
Plots schoot er een briefje onder de deur door en belande vlak voor Melian op het bureau. Melian keek op en tikte op het briefje wat direct open sprong. "Melian, ik dacht dat je had aangegeven te helpen bij het bal? Waar blijf je. Minerva" Melian zuchtte. Dat was ook zo. Dat hele bal was Melian vergeten. Het was dat Minerva haar nu een briefje stuurde, anders zou Melian hier gewoon de gehele avond blijven zitten. Geërgerd aan haarzelf stond Melian op. Waarom had ze ook alweer aangegeven dat ze wel zou willen helpen bij dat stomme bal? Melian had geen zin om iemand tegen te komen en bleef het liefste de gehele tijd alleen. Melian liep langs de spiegel en bekeek haarzelf in een paar seconden. Haar haar zat helemaal wild, haar donkere mantel was verkreukeld en onder haar mantel droeg ze oude kleding die echt niet geschikt waren voor een bal. Met tegenzin liep Melian naar de kledingkast. Met een zwaai van haar tovenstok zwaaide ze de kastdeur open. De ene helft was gevuld met kleding van Remus en de andere helft met kleding van Melian. Melian had niet veel om uit te kiezen. Er hingen niet veel jurken in. Een paar van een paar kerstballen eerder. Echter waren deze allemaal fel gekleurd en Melian was totaal niet in de stemming om een fel gekleurde jurk aan te trekken. Gelukkig vond Melian nog een donkerblauwe jurk. Deze was perfect. Hiermee zou ze ook niet teveel opvallen. Met een zwaai van haar toverstok trok had ze de jurk aan. Met nog een zwaai van haar toverstok zat haar haar en make-up weer redelijk. Melian deed de kastdeur dicht, trok een paar zwarte hakken aan en liep het kantoor uit. Met een knoop in haar maag liep ze naar de Grote Zaal. Iedereen zou er zijn. Melian hoopte maar dat ze na een uur stiekem weg kon sluipen. Melian liep door de deuren van de Grote Zaal en schoot meteen een hoekje in, zodat niemand haar zou zien. Haar ogen zochten Minerva, zodat ze zich even kon melden en daarna weer snel er vandoor zou kunnen gaan, maar Melian zag haar niet. Geïrriteerd keek ze rond. Het was ook wel echt gigantisch druk.
Melian was zo geconcentreerd opzoek naar professor Anderling dat ze niet doorhad waar zie liep. Hoe verder ze de zaal in liep, hoe drukker het alleen maar werd. Plots stond Melian abrupt stil doordat ze tegen iemand opbotste. "Kijk toch een......" gromde Melian al geërgerd, maar toen ze doorhad wie het was werden haar ogen groot en alle kleur die Melian nog in haar gezicht had, verdween ook. "Remus" stamelde ze droogjes en ze wende haar blik niet af van de persoon voor haar. Melian stond aan de grond genageld. Iemand die ze juist van plan was te ontlopen, liep ze juist weer tegenaan. Melian wist niet wat ze moest zeggen en ze kon ook niet meer helder nadenken. "Kunnen we misschien even praten onder vier ogen?" Vroeg Melian. Ze had in eerste instantie niet eens door wat ze zei. Tot zover al haar opties en plannnen om niet meer met Remus te praten. Melian bekeek Remus even van top tot teen. Hij zag er geweldig uit in zijn nette kerstpak, logisch dat Melian haar verstand op 0 was gesprongen.



Melian's jurk

Remus

Remus had zich geconcentreerd op Amber en Draco. Het voelde verkeerd om het toe te laten dat Draco zo aan Amber zat maar hij kon er niets aan doen, en hij had ook het vermoeden dat dat het irrationele vaderlijke instinct was wat erin kickte elke keer als er een jongen alleen maar naar Amber keek met een blik die hem niet aanstond. Remus had zijn blik nog een paar keer door de zaal laten glijden en zag dat Christina in een redelijk verhitte discussie met Sirius was geraakt, Severus stond aan de andere kant van de zaal met zijn armen over elkaar toe te kijken met een geamuseerde uitdrukking op zijn gezicht, waarschijnlijk vond hij het meer dan prima dat Chris zich nu bezig hield met Sirius zodat hij niet hoefde te dansen, maar als Remus Christina een beetje kende - en hij kende haar wel meer dan een beetje- wist Remus dat Severus er niet zomaar onderuit zou komen. Remus had zijn blik weer op Amber en Draco gevestigd die aan het dansen waren toen er ineens iemand tegen hem opliep. Hij was echter zo goed als stil blijven staan en wilde net een droge opmerking maken tegen degene die hem zo ruw uit zijn observatie had gehaald toen hij zag dat het Melian was. Remus vernauwde zijn ogen even toen ze zijn naam uitsprak alsof ze bang voor hem was. Hij klemde even zijn kaken op elkaar, liet zijn blik over Melian heen gaan, en besloot dat ze er goed uit zag in haar jurk maar dat ze wel wat meer kleur kon gebruiken, en zuchtte toen diep en verslagen. "Waarover praten? Ik denk dat je alles wel gezegd heb wat je kan zeggen en je weet wat mijn antwoord erop is." meldde hij emotieloos. Hij trok een wenkbrauw op toen Melian hem bekeek "Waarom kijk je zo naar me?" vroeg hij nog steeds met die doodse toon. Hij had zich juist beter gevoeld door het dansen met Christina maar zijn humeur was in een nanoseconde weer naar beneden gekelderd. Hij had zo zijn best gedaan Melian te vermijden de afgelopen tijd en het was hem nog gelukt ook en natuurlijk moest ze weer tegen hem opbotsen wanneer ze er zo goed uit zag. - woah there Lupin.- Hij schudde die gedachten van hem af.

Melian

Melian had nog steeds met een verbaasde blik naar Remus gekeken. Ze hadden elkaar de meeste dagen goed weten te vermijden, maar nu moesten ze elkaar natuurlijk weer, letterlijk, tegen het lijf lopen. Melian keek even weg toen Remus zei dat ze overal zijn antwoord wel op wist. Ja, dat was ook zo. Maar wat moest ze dan? Ze had het hart van haar grote liefde gebroken en Melian wist gewoon niet in paniek wat ze dan moest doen. Het liefste zou ze de tijd terugdraaien en alles ongedaan maken wat er tussen haar en Amycus was gebeurd, maar helaas ging het niet zo makkelijk. Melian zuchtte duidelijk hoorbaar en keek hem toen recht in zijn ogen aan. "Het spijt mij echt, Remus. Ik weet dat ik het al duizend keer heb gezegd, maar ik wil gewoon dat je weet dat ik het echt meen." Begon ze. Dit was niet de ideale plek om erover te praten, maar aangezien dit waarschijnlijk Melians enige kans was om u überhaupt iets tegen Remus te zeggen, moest ze die kans maar pakken. "En ik hou echt evan jou... niet van hem." Ging Melian verder. Ze voelde de tranen alweer opkomen in haar ogen en moest nu verdomd goed haar best doen om niet te gaan huilen. Melian keek Remus weer met grote ogen aan toen hij vroeg waarom ze no naar hem keek. Remus zag er nu gewoon ongelofelijk goed uit. Hoe kon ze nou haar oven van hem afhouden? "Je hebt een mooi pak aan." Zei ze vervolgens maar droogjes. Ze kon moeilijk zeggen dat hij er ongelofelijk goed uitzag en dat ze er eigenlijk zin van kreeg om dat hele pak volledig van zijn lichaam te scheuren. Melian had haar blik weer afgewend maar keek vervolgens toch weer voorzichtig op naar Remus. Wat miste ze hem toch.

Remus

Remus weerhield de neiging zijn ogen te gaan rollen toen Melian voor de duizendste keer haar excuses aan begon te bieden en vertelde dat ze echt van hem hield en niet van Amycus. De eerste keer dat ze vreemd was gegaan had hij het allemaal vergeven -nooit vergeten though- en nu had ze weer dezelfde fout gemaakt. Maar toch kon hij het niet laten haar ook te bekijken en een hol gevoel in zijn maag te krijgen door het gemis van Melian. Want hoe hij het ook wende of keerde hij miste haar en ze zag er verdomde goed uit in die jurk. Het was geen nieuwe jurk, hij had wel een nieuw pak, ook alleen maar omdat Christina met alle geweld van dien zijn kantoor had uitgesleept en met hem was gaan shoppen omdat Severus zichzelf nog liever van de astronomietoren zou gooien dan nog een keer gaan shoppen voor jurken met zijn dochter en vrouw. Dat had hij 1 keer gedaan en was nu voor leven getraumatiseerd. Remus klemde even zijn kaken op elkaar en keek Melian ineens geamuseerd aan toen ze verkondigde dat hij een mooi pak aan had. Christina had hem uitgekozen maar dat zei hij maar niet "Dankje." Mompelde hij zacht en hij wierp nog even snel een blik op Amber en Draco en pakte Melian toen voorzichtig bij haar elleboog en loodste haar zacht mee naar een donker hoekje in de grote zaal zodat ze niet gezien of gestoord zouden worden terwijl ze een gesprek hadden. Zijn hart klopte in zijn keel en hij wist niet goed wat hij moest zeggen, door hoe ze eruit zag waren zijn hersens tijdelijk op vakantie en was het bloed ergens anders heen gegaan dan zijn hoofd. "Er veranderd niets." Mompelde hij met een frons, zijn blik gleed naar Melian haar lippen "Maar jij ziet er ook goed uit." En voor hij goed en wel doorhad waar de hell hij mee bezig was, drukte hij zzijn lippen al op die van haar en gleed hij met 1 hand in haar haar. Zijn andere arm gleed om haar middel zodat hij haar tegen hem aan kon drukken.

Melian

Melian had niet goed geweten wat ze nog meer moest zeggen. De situatie begon steeds meer awkward te worden en Melian kon haar ogen gewoon niet meer van Remus afhouden. Hij zag er zo goed uit, ondanks de dingen die zij hem aan had gedaan. Ergens bracht dat ook wel weer grote twijfels. Zou hij al over haar heen zijn of iemand anders op het oog hebben? Melian kon hem dat ergens niet kwalijk nemen. Wie viel er nu niet op Remus? Zeker niet wanneer hij er zo uitzag. Voordat ze nog iets kon zeggen loosde Remus haar mee naar een donker hoekje van de Grote Zaal. Hier was het rustig en zouden ze niet gestoord worden Door studenten of wie dan ook. Melian kon nu niets anders meer dan Remus diep aankijken in zijn mooie grijze ogen. De ogen die de twee zoons van haar en Remus ook hadden. Melian wou er fel tegenin gaan toen Remus zei dat er niets veranderden. "Maar ik hou verdikke van JOU." Zei Melian lichtelijk geïrriteerd. Met Remus viel gewoon echt geen schip meer te bezeilen en met goede reden natuurlijk. Melian trok een wenkbrauw op toen hij zei dat ze er ook wel goed uitzag. Ze wist niet zo goed hoe ze dit moest opvatten, maar voordat ze er te lang over na kon denken, zoende Remus haar al. Melian kon haar verlangens naar hem niet meer langer in bedwang houden en kuste hem vol overtuiging en passie terug. Wat had ze hem gemist. Vol overgave liet ze zich tegen hem aantrekken. Melian legde haar handen in zijn nek en haar. Ze hoopte dat dit moment nooit meer voorbij zou gaan.

Remus

Remus merkte dat ze hem aan was blijven kijken de hele tijd en ook dat had ervoor gezorgd dat zijn wilskracht was weggeglipt. De manier waarop ze naar hem keek had het hem gedaan en hij had zich gewoon niet meer in kunnen houden. Melian zoende hem volop terug en het was maar goed dat ze in een donker hoekje stonden anders was het een beetje awkward geweest dat ze zo innig met elkaar stonden te kleffen. Ergens in Remus zijn achterhoofd wist hij dat dit alleen maar fout kon gaan maar hij schoof zijn geweten opzij en zoende gewoon door alsof zijn leven er vanaf hing. Hij was niet vergeten hoe goed het voelde om Melian te zoenen maar het leek nu alsof er vuurwerk afging in zijn hoofd waardoor hij begon te twijfelen of hij niet gewoon alles weer moest vergeten en vergeven. Maar dat zou een probleem voor later zijn. Niet nu. Hij verbrak langzaam de kus en was even buiten adem door de aanval, zijn hartslag ging als een gek tekeer en hij had het idee dat zijn hart uit zijn borst zou springen, hij voelde Melian haar handen op zijn nek en in zijn haar en hij keek haar recht aan met een licht geamuseerde maar ook brandende blik "Denk je dat Minerva het erg zou vinden als wij er even een moment tussenuit knijpen om te praten?" praten. Sure Remus dat is het enige wat je wilt zeker. Remus keek even snel naar waar Minerva stond die haar blik op hen gevestigd had en haar hoofd schudde, vervolgens haar handen verslagen in de lucht gooide en wuifde dat ze weg konden. Maar niet voor lang, het bal was nog niet erg lang bezig en nu was iedereen nog nuchter, aan het einde van de avond zou dat niet meer het geval zijn. Hij keek Melian weer aan en liep voor haar de grote zaal uit ervan uitgaande dat ze hem wel zou volgen. Hij dook een leeg lokaal binnen, wachtte tot Melian ook binnen was, deed de deur op slot en sprak een aantal bezweringen uit waarna hij zich weer naar Melian omdraaide. "Ik luister, praat."zei hij maar ergens wist hij dat het onvermijdelijke ging gebeuren, alleen zou hij Melian nog even laten lijden. Hij wilde sowieso horen wat ze nou precies te zeggen had ook al had hij het al meerdere malen gehoord.

Melian

Melian schrok als het ware wakker uit een droom toen de innige kus tussen haar en Remus verbroken werd. Plots wist ze weer waar ze was. Namelijk in de Grote Zaal en er was een bal gaande waar zo'n beetje iedereen van Zweinstein aanwezig was. Melian glimlachte lichtelijk ondeugend. "Ik denk eerlijk gezegd dat Minerva alleen maar blij is als wij even weg zijn." Melian kon zich voorstellen dat dit voor de studenten nu niet een ideaal aanzicht was. Snel volgde ze Remus en gaan de weg begon haar hart alleen maar sneller te kloppen. Ze wist niet wat er zou gebeuren, maar ze wist wel dat dit haar laatste kans zou zijn om Remus alles te vertellen onder vier ogen en haar laatste kans om hem proberen terug te winnen. Melian liep het lege klaslokaal in en ze hoorde hoe het slot op slot werd gedaan. Melian leunde tegen een tafeltje aan en hield haar blik gericht op Remus. Hoe moest ze hem in godsnaam terug gaan winnen. En hoe kon ze zich überhaupt concerten met Remus die eruit zag om opgegeten te worden. Melian zuchtte even een paar keer diep. "Remus, ik hou van jou. Van niemand anders. Ik wil niets met Amycus en die zoen was een fout. Jij betekent alles voor mij en de kinderen. Wat zou ik zonder je moeten?" Viel Melian meteen met de deur in huis. Door de zenuwen werd ze een soort spraakwaterval en voelde ze direct de tranen alweer omhoog koken. Al deze emoties van haar gingen alle kanten op.

Amber

Amber werd iets minder rood toen Draco zei dat hij aan hetzelfde dacht. Ze haalde nog net niet opgelucht adem toen ze dat hoorde. Dat kon ze nog net inhouden. Ze dacht heel even na over zijn vraag maar knikte toen. "Ik weet zeker dat ik er klaar voor ben en dit met jou wil."zei ze toen vastbesloten tegen hem. Ze dacht hier al lange tijd over na en ze wist inmiddels zeker dat ze dit wel zou willen. Ze ging iets dichter tegen hem aan staan. Toen ze haar ouders verderop zag zoenen in een hoekje wist ze haar gezicht in de plooi te houden, maar woeden kwam in haar op. Hoe kon haar vader zo dom zijn om hierin te trappen vroeg ze zichzelf af. Amber besloot alleen wel dat ze nu leukere dingen had om zich druk over te maken dan haar moeder en dus zou ze die ook uit haar gedachte verbannen voor de rest van de avond. Ze kuste Draco vol passie, en wilden het liefste hier en nu met hem weg, gewoon samen een plekje opzoeken voor hun alleen. "Wat mijn moeder doet zal me een rotzorg zijn."Zei Amber toen rustig over haar moeder, en ergens meende ze het ook. Haar moeder was altijd druk geweest met haar broers dus zag amber niet in waarom zij zich nu opeens druk moest maken over haar moeder. Amber was ontzettend blij en dankbaar dat ze DRaco nu had, ze keek hem dan ook blij en verliefd aan. "Kunnen we hier niet gewoon weg?"fluisterde ze poeslief in zijn oor. Ze drukte haar lichaam nog iets dichter tegen dat van hem.

Luthien Sneep

Luthien keek naar Charlie en glimlachte verliefd naar hem, ze drukte nogmaals haar lippen op de zijne en gaf hem nog even een knuffel. Ze had een slecht gevoel over deze avond. Alsof ze beter gewoon hier konden blijven en beter het bal konden overslaan. Ze zei die gedachte alleen niet hard op. wist zij veel dat Charlie haar ten huwelijk ging vragen. "Ik ben er zo klaar voor als dat ik kan zijn."zei ze toen ten teken dat ze liever gewoon samen met hem ergens bleef. Ze glimlachte liefjes naar hem. "Als ik niet meerderjarig was geweest was jij nu strafbaar meneertje."zei ze droogjes tegen hem en ze porde even tegen zijn borst aan. "Je bent al bijna bejaard vergeleken mij."plaagde ze hem, terwijl Charlie maar 5 jaar ouder was dan haar, niet dat het uitmaakte, ze vond het gewoon ontzettend leuk om hem te plagen. Ze streek even een plukje van zijn roden haar goed en glimlachte. "sorry zat raar je weet dat ik OCD met die dingen heb."Zei ze toen alsof het haar echt speet. Wat niet het geval was. Ze hoopte maar dat haar vader zichzelf een beetje in de hand zou houden vanavond en dat het niet een groot drama werd, of dat haar moeder haar vader in de hand hield. Dat vond Luthien ook helemaal prima als dat zou gebeuren. Luthien keek Charlie nog even verliefd aan en pakte toen zijn arm aan om samen naar de grote zaal te gaan.