City of Bones

Deze rpg speelt zich af tijdens City of Bones. Clary weet nog niets van de Shadowwereld en ze is Jace nog niet tegengekomen.

Komt ze hem tegen in de Pandemonium Club of ergens anders? dat bepalen we zelf.

De geruchten dat Valentine nog leeft en achter de Mortal Cup aanzit worden er meer en de shadowhunters (Jace, Alec en Isabell) beginnen te vermoeden dat die geruchten toch niet echt geruchten zijn. Hodge wilt echter niets loslaten en Maryse en Robert Lightwood zijn samen met Max nog in Idris net zoals in het boek.

Jocelyn word ontvoerd door hulpjes van Valentine.

We houden ons dus zoveel mogelijk aan de plotlijn van het boek maar we kunnen natuurlijk van alles veranderen zoals waar Clary en Jace elkaar ontmoeten, hoe Alec en Magnus elkaar ontmoeten, of Izzy en Simon al om elkaar heen draaien etc.
Dus je hoeft niet bang te zijn voor spoilers van de volgende boeken die zijn er nog niet

Regels:
- De Thunderstruckforum Rpg regels
- Hou je aan de verhaallijn
- Mocht je nieuwe ideeën hebben stuur mij een pb
- Niet spammen
- Wil je een eigen zelfverzonnen personage stuur me een Pb
- Max 3 rollen per persoon waaronder 1 bestaande.

Rollen:
Jace Wayland - Heavenly
Alec Lightwood - Starlight
Isabelle Lightwood - Mellon
Clarissa (Clary) Fray - Starlight
Valentine Morgenstern -
Lucian Greymark (Luke) - ReviusAlast
Jocelyn Fairchild (Fray) -
Magnus Bane - Heavenly
Simon Lewis - ReviusAlast
Raphael Santiago -

Laten we beginnen met dat Clary en Simon lekker over straat lopen op zoek naar een leuke plek om uit te gaan.

Have fun

Clary
Clary en Simon liepen samen over straat. Ze waren op zoek naar een plek om uit te gaan. Over twee weken begon school weer, dus ze wilde nog even de vrijheid vieren. Plots trok een bepaald figuur op een uithangbord Clary haar aandacht. "Simon, zullen we daar heen gaan?" Vroeg ze en ze wees naar het uithangbord. Simon keek even naar het bord en toen naar Clary. Hij haalde zijn schouders op en knikte. Ze liepen dichterbij. Pandemonium stond er op het bord. Er stond een drukke rij en de bodyguards waren bezig met een jongen die een of ander ding in zijn handen had. "Aah kom op nou." Hoorde ze hem tegen de bewakers zeggen. "Je komt er niet met dat ding in." Gaf de bodyguard op zijn beurt antwoord. "Het is maar een rubber zwaard. Ik kan er niemand mee lastig vallen." Clary bekeek de jongen van top tot teen aan. Hij had gek blauw haar op spikes er in. "Kijk hij doet niks." En de jongen trok de bovenkant van het zwaard naar achteren waarna het weer terug bewoog. "Zie?" De bodyguard zuchtte. "Ga maar." Mompelde hij en Clary keek toe hoe de jongen triomfantelijk de club binnen ging. "Je vond hem leuk hè?" Hoorde ze Simon vragen en Clary keek hem met een vlugge blik aan en gaf hem een stomp in zijn zij. "Laten we maar naar binnen gaan." Zei Clary toen ze uiteindelijk de bodyguards hadden gepasseerd.

Alec
Alec liep door de club. Dit was een plek waar veel Demons konden komen. Hij keek even rond en zuchtte diep. Hij wilde hier helemaal niet zijn. Hij hield zoiezo niet van drukke ruimtes. "Ik denk niet dat ze hier zitten." Mompelde hij en dan bedoelde hij de Demons. Ze waren hier al een hele tijd en hij had nog niks opmerkelijks gezien. Tot dat hij een jongen met blauwe spikes binnen zag komen. Hij knipperde met zijn ogen en keek even rond. "Volgens mij zie ik er een."

Jace Wayland

Jace was samen met Izzy en Alec op jacht gegaan. De Pandemonium club was de percecte plek om ongure types en demonen te vinden en dus hadden ze besloten daarheen te gaan. Maryse was er waarschijnlijk tegen geweest maar Maryse was met Robert en Max in Idris en de enige die hen zou tegenhouden was Hodge maar zelfs Hodge had gezegd dat het belangrijk was om zoveel mogelijk demonen te pakken gezien er een stuk meer meldingen waren de laatste tijd. Er gingen ook geruchten rond dat Valentine terug zou zijn maar zonder concreet bewijs geloofde Jace al die geruchten niet. Jace keek van alec naar izzy. Met hun glamour rune zag niemand hun andere runes en leken ze op gewone tieners. Nou ja...gewoon was dan weer een beetje overdreven. Ze waren in hun jachtkleding. Jace keek weer naar zijn parabatai "zie je iets?" Vroeg hij licht verveeld. Hij wilde iets doen iets vermoorden ... hij volgde alec zijn blik naar de jongen met de spikes "Demon." Zei hij ter bevestiging en keek om zich heen waar Isabelle was gebleven

Alec
Alec keek naar Jace en toen weer naar de jongen. "Dacht ik ook al." Mompelde hij. Hij keek om zich heen en vroeg af waar Isabelle was. Hij keek toen weer naar zijn parabatai. "Laten we dit snel afhandelen, hoe eerder we weer naar Hodge kunnen, hoe beter." Hij zag bij de ingang een meisje met roodachtig haar en een jongen met een bril binnen komen lopen. Zijn ouders gingen dit totaal niet leuk vinden, maar die zaten nu met zijn jongere broertje Max in Idris. En ergens was dat maar goed ook. "Waar is Isabelle?" Vroeg hij toen aan Jace.

Clary
Clary had even rond gekeken op zoek naar de dansvloer. Niet lang daarna vond ze hem door de drukte heen en sleurde Simon er heen. "Clary, je weet toch dat ik niet van dansen hou." Hoorde ze hem mompelen terwijl hij zijn brilletje goed zette. "Ach kom op Simon, nog een paar weken en dan hebben we weer school. Dansen is hartstikke leuk!" En ze bewoog op de muziek en keek Simon aan die een paar ongemakkelijke bewegingen maakte. Ondertussen was Clary op zoek naar de jongen met de blauwe spikes. Ze zag hem door de mensen heen bewegen. Misschien was hij wel nieuw en kon ze hem vragen of hij wilde dansen, zodat hij iemand een beetje leerde kennen. "Nou ik vermaak mezelf hier prima." Hoorde ze Simon in de verte zeggen. Ze had niet door dat ze een stukje verder was gelopen. "Ik weet niet hoe ik je dit moet vertellen maar uhm... Ik heb met je moeder geslapen en.." Plots ging Clary haar blik naar twee jongens. "Simon!" En ze stootte Simon aan. "Auw...Zeg wees maar gerust ik heb niet echt met je moeder geslapen. Ik bedoel daar niks mee hoor, je moeder is een aantrekkelijke vrouw maar..." Maar Clary keek naar de jongens. "Simon kijk!" Simon keek haar verward aan. "Clary alles goed met je?" Clary keek de jongens aandachtig aan. "Zie je ze dan echt niet?" Vroeg ze Simon knipperde met zijn ogen. "Wat moet ik dan zien?" "Die jongens daar!" En ze wees de kant van de twee jongens op, een met blond haar en de ander had bruin haar.

Isabelle Lightwood
Normaal had Isabelle iets makkelijkere en zwartere kleren aan om te jagen op demons, maar omdat ze clubs aan het afschuimen waren, had ze een van haar witte en sexy jurken aangetrokken. Jongens die keken nu eenmaal naar het lichaam van een vrouw en het was ook de ideale manier om demonen af te leiden met haar lichaam. Dan hadden ze bijna nooit door dat ze haar zweep had genomen om hen te wurgen. Isabelle was de club verder in getrokken dan de jongens en was regelrecht naar de bar gelopen. Ze kende de barman, nou ja ze had er al vaker een praatje mee geslagen. Maar hier aan de bar had je een vrij goed overzicht op de dansvloer. Isabelle merkte enkele mundanes staren naar haar decolleté en ze glimlachte even. Op het eerste zicht vond ze geen demonen, maar haar intuïtie zei dat er demons in de buurt waren. Rustig scande ze de omgeving af en merkte toen Alec en Jace op. Die twee hadden duidelijk een demon in de gaten gehad en ze besloot hen te gaan helpen. Rustig baande ze zich een weg tussen de dansers en ging naar haar broer en beste vriend toe. Ze merkte dat de jongens een andere jongen met blauwe spikes in de gaten aan het houden waren. ''Ik ga hem wat verder weg van de mundanes lokken, dan hebben we meer plaats om ons ding te doen.'' zei ze en nog voor ze de goedkeuring kreeg van de jongens, liep ze naar de demon toe. Doordat haar runen niet zichtbaar waren, kon hij helemaal niet weten dat ze een shadowhunter was. Eerst sprak ze hem rustig aan en de twee raakten aan de praat, na enkele seconden begon ze wat met hem te flirten en kreeg ze hem zo ver haar te volgen.

Alec
Alec keek op toen Isabelle tevoorschijn kwam. Hij wilde vragen waar ze was maar voordat hij ook maar iets kon vragen was ze weg, achter de Demon aan. Hij keek even naar Jace en zag dat het roodharig meisje naar hen keek. Hij stootte Jace even aan en knikte toen naar het meisje. "Kom we gaan naar Isabelle." Zei hij rustig. Hij wilde niet dat Isabelle in haar eentje achter die Demon aan ging. Hij was dan misschien wel de overbezorgde broer, hij wilde gewoon niet dat iets haar over kwam.

Clary
Clary zag dat de jongen met het bruine haar naar haar keek. Ze slikte en keek toen naar Simon. "Simon kijk dan, ze gaan achter die jongen aan. Die jongen met die blauwe spikes!" Simon knipperde met zijn ogen en keek naar Clary. "Clary voel je je wel goed? Ik zie geen jongens." Clary keek met een verbaasde blik naar Simon. "Simon, er is echt iets aan de hand. We moeten iets doen voor er ook maar iets gaat gebeuren." Simon zuchtte diep. "Goed, ik ga wel een beveiliger halen. Ik ben zo terug." Clary keek toe hoe Simon zich al slungelig langs de menigte bewoog. Ze keek weer naar de twee jongens en liep een stukje verder zodat ze ze kon volgen.

Jace Wayland

Jace had Izzy al aan zien komen, wat niet moeilijk was Isabelle deed namelijk altijd zoveel mogelijk moeite om op te vallen. Niet speciaal voor Demonen of iets gewoon omdat ze dat leuk vond en Jace was eraan gewend geraakt. De mundanes in de club duidelijk niet gezien Izzy overal waar ze ging gevolgd werd door starende ogen en kwijlende monden. Jace rolde verveeld met zijn eigen ogen en keek toe hoe Izzy de demon die ze hadden gespot wist te versieren. Jace grijnsde en sloeg zijn armen over elkaar en keek naar Alec "maak je niet zo druk Alec. Izzy kan prima voor zichzelf zorgen en die demon heeft geen idee waar hij mee te maken heeft. Zodra Izzy hem heeft weggelokt van die idiote mundanes kunnen we hem afmaken en na een potje moorden heb ik altijd honger dus ik stel voor dat we straks onze kill vieren bij Taki's. Hodge verwacht ons voorlopig toch nog niet terug in het Instituut. Jace keek even in het rond en zag de perfecte plek waar ze ongestoord hun ding konden doen zonder dat wellicht Downworlders of andere demonen en konden zien. Ze wilde natuurlijk geen gevecht starten in het Pandemonium. Nou ja.. Alec en Izzy wilde geen gevecht beginnen in de club hij had er totaal geen enkel probleem mee om meer demonen om te leggen dat die ene die ze zojuist hadden gespot. Hij wachtte ongeduldig af tot Izzy de demon zou meelokken naar een 'stil' plekje.

Isabelle Lightwood
Isabelle bleef tijdens hun wandeling nog steeds flirten met de demon en ze maakte hem wijs dat ze een stil plekje zocht om heerlijk intiem te gaan doen. Izzy vond het heerlijk om anderen uit te dagen en de aandacht die ze van jongens kreeg vond ze geweldig. Ze had niets liever dan wat in de spotlights te staan. Langzaam leidde ze de jongen voort tot ze een plek achterin de bar opmerkte waar niemand was en het was afgelegen van de dansvloer, dus niemand zou hen zien. Ze konden hoe dan ook niet gezien worden door mundanes, daar zorgde een andere rune op hun huid wel voor. Isabelle ging tegen een muur aanleunen en wenkte de demon met haar vinger. Hij kwam behoorlijk dicht bij haar gezicht en ze begon hem te misleiden. Terwijl ze hem in de waan liet dat ze hem zou gaan zoenen, liet ze haar zweep langzaam van haar pols afglijden. De demon had niets door, tot ze haar arm ophief om hem aan te vallen. De demon wilde vluchten, maar met een slag van haar zweep had ze hem rond de keel vast en trok hem neer op de grond. Ze keek rond en keek naar Alec en Jace. Met haar blik vroeg ze haar broer haar te helpen de demon vast te grijpen, zodat Jace hem zou kunnen neersteken. Daarna liep ze naar de demon toe en trok aan zijn arm om hem zo te verplichten terug recht te staan.

Alec
Alec keek naar Jace. "Je kent mij toch langer dan vandaag Jace. Ik weet dat ze goed voor zich zelf kan zorgen maar.." Hij rolde met zijn ogen toen Jace begon over Taki's. "We hebben niet eens een Demon verslagen en jij begint al over eten. Typisch jij weer." En hij liep achter Jace en Isabelle aan. Binnen in de ruimte gekomen zag hij de blik van Isabelle en greep de Demon vast die siste, zich los probeerde te rukken maar Alec hield hem steviger vast. "Shadowhunters".Siste de Demon. Alec keek even naar Jace en Isabelle. "Goed gezien. Vertel op wie zijn er nog meer?!" De Demon keek om zich heen en Alec keek even naar Jace om te zien of hij klaar was om de genadeklap te geven. Toen de Demon geen antwoord gaf greep Alec hem nog steviger vast. "Vertel op, zijn er nog meer van jouw soort?"

Clary
Clary keek om zich heen. Waar bleef Simon nou? Clary zuchtte diep en liep toen maar verder achter de jongens aan. Ze stopten in een afgelegen hoekje van de ruimte. Ze luisterde naar wat de bruine jongen vertelde en hoorde hem iets zeggen over 'jouw soort'. Jouw soort? Wat bedoelde de jongen met jouw soort? Ze keek even naar de zweep die het meisje vast hield en gilde het uit. Niet lang daarna kwam Simon met de beveiliging aangelopen. "Clary alles goed met je?" Vroeg hij bezorgt en hield haar beschermend vast. Ze slikte en keek hem aan en keek weer naar de drie mensen en de jongen. De bruinharige jongen keek geschrokken haar kant op. "Ik zag... Ik zag..." Simon keek haar bezorgt aan. "Wat zag je?" Maar Clary wist even geen woord uit te brengen.

Jace Wayland

Jace liep langzaam op de Demon af. Izzy en Alec hadden hem vast en Jace pakte rustig op zijn gemakje zijn Seraph Blade. De demon keek hen vuil aan maar weigerde veel te zeggen behalve dan de naam Valentine. Jace keek Alec en Izzy even snel aan, dit was al de zoveelste demon die de naam Valentine had laten vallen en hoe vaker het gebeurde hoe meer zorgen hij zich ging maken of het wel echt een gerucht was. Hoe kon het anders dat elke demon die ze waren tegen gekomen in de laatste paar weken de naam Valentine had genoemd? "Valentine is dood." gromde Jace die weigerde te geloven dat Valentine Morgenstern nog leefde, of was opgestaan uit de dood whatever het maakte hem niet uit het kon gewoon niet waar zijn. De Clave, Hodge en Maryse hadden allemaal beweerd dat Valentine dood was en elke jonge Shadowhunter had les gekregen in de opstand van The Circle. Niemand had precieze namen gekregen van de leden van de groep verzetters onder leiding van Valentine maar ze wisten genoeg om te weten dat de terugkeer van Valentine niet veel goeds zou brengen. De demon zei nog het een en ander maar Jace luisterde allang niet meer. Hij gleed met zijn hand over zijn Seraph Blade, en liet hem ineens zonder enige waarschuwing neerkomen op de demon die geen kans maakte en binnen no time dood was.

Alec
Toen Jace zijn Seraph neer liet komen op de Demon hoorde hij iemand gillen. Hij keek geschrokken op en zag het roodharige meisje niet ver van hun vandaan staan. "Jace, Izzy we moeten weg." Hij keek even naar Isabelle en toen naar Jace. Hij zag dat het meisje werd opgevangen door de jongen met het brilletje en dat de beveiliger als een gek om zich heen keek op zoek naar het 'gevaar'. "We moeten weg nu!" Hij had er echt geen zin in, in dat het meisje straks achter hen aan kwam. Maar ze leek veel te geschokt daarvoor te zijn. Al lopend keek hij weer naar Jace en naar Isabelle. Hij liep het gebouwtje uit en bleef bij de muur staan. Ze waren gezien, een of andere Mundane had hun gezien. Dit was niet goed.. Hij haalde een hand door zijn haar. Op dit moment had hij helemaal geen zin meer in Taki's. Dit moest Hodge weten. Alec slikte, zijn ouders moesten dit ook weten.

Clary
Simon maakte wel duizend keer zijn excuses aan de beveiliger die toen kwaad mompelend weg liep. Hij pakte haar hand voorzichtig vast en loosde haar de club uit. Al die tijd had ze niks gezegd. Het leek wel in een flits gebeurd te zijn. Ze herinnerde nog dat die jongen had gezegd dat ene Valentine terug was. "Kom we regelen een taxi dan kunnen we naar huis." Hoorde ze Simon tegen haar zeggen. Clary knikte en keek op haar horloge. Ze zuchtte diep, haar moeder zou wel ongerust zijn. Ze waren ook later dan dat ze hadden afgesproken. "Clary kan ik iets voor je doen?" Vroeg Simon. Clary keek hem aan. "Ik wil gewoon naar huis." Mompelde ze. Niet lang daarna kwam er een taxi en ze stapte in. "Naar Brooklyn alstublieft." Zei Simon tegen de chauffeur. De chauffeur knikte en startte de taxi. Clary leunde tegen het raampje en keek naar buiten. "Clary je weet dat je alles tegen mij kan zeggen?" Clary keek naar Simon en knikte even flauwtjes. "Ja Simon, dat weet ik." En daarna bleef ze de hele weg naar huis stil.

Jace Wayland

Jace had net zo verrast opgekeken als Alec en zag een roodharig meisje hen met geschokte wijd open gesperde ogen hen aanstaren. Een of andere kneus met een bril op probeerde haar te kalmeren maar het meisje keek hen recht aan. Hij hoorde Alec amper en merkte alleen maar dat zijn Parabatai weg was gelopen toen Jace hem wilde vragen wat er in de Engel zijn naam aan de hand was. Hij keek nog een keer om naar het meisje, stopte zijn Seraph Blade weg en liep achter Alec aan naar buiten waar hij zijn vriend aantrof buiten. "Een mundie meisje kon ons zien. Onze Runes werken prima niemand anders zag wat er gebeurde. Wat betekend dat het misschien geen Mundane is." zei Jace langzaam. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt hun Runes waren gemaakt zodat Mundanes hen niet konden zien als ze op jacht waren waarom kon dit meisje het wel? Hij moest toegeven aan zichzelf ze was niet lelijk, eigenlijk was ze best knap geweest, misschien een beetje jong, en klein maar haar felle rode haar wat in krullen langs haar smalle gezicht liep was best aantrekkelijk. Hij schudde het uit zijn hoofd en keek Alec verveeld aan "Ik heb nog steeds honger." meldde hij een beetje overbodig.

Alec
Hij keek op toen Jace naar hem toe kwam lopen. Hij hoorde wat hij zei over dat meisje en snoof even. "Wat is ze dan wel Jace? Als ze een Shadowhunter was geweest dan wist Hodge dat wel." Hij krapte even op zijn hoofd en keek even rond of niemand anders hen zag. "Jace je weet dat wij dit door moeten geven aan Hodge en dat binnen no time mijn ouders dat dan ook weten?" Hij had echt geen zin in een hele preek. Zijn moeder wilde al helemaal niet dat ze er zomaar op uit gingen om Demons te vermoorden, maar hij kon er donder op zeggen dat zijn vader dit voorval met die Mundane helemaal niet kon waarderen. "Hoe kan het dat we gezien zijn? We hebben zo voorzichtig mogelijk gedaan." Hij slikte. Op een bepaalde manier had hij al het gevoel gehad dat ze gevolgd waren. Waarom had hij er niet beter opgelet, dan had hij er voor gezorgd dat ze hun klus ergens anders hadden geklaard. Hij keek op naar Jace en trok zijn wenkbrauwen omhoog. "Jij hebt altijd honger." En rolde met zijn ogen.

Isabelle Lightwood
Toen Jace zijn blade in de demon had gepland had ze twee dingen waar genomen. Het eerste was dat de demon ineen zakte en oploste, het tweede was de gil van een meisje dat toebehoorde aan een roodharige die hen met een angstige blik zat waar te nemen. Izzy had haar wenkbrauwen gefronst en keek hoe eerst haar broer en daarna Jace vertrokken. Zijzelf bleef er rustiger onder, mundanes konden hen niet zien, hun runen waren feilloos. Misschien was er wel wat anders geweest dat haar van stuk had gebracht. Ze keek hoe het meisje, de jongen en bodyguard verdwenen en deed toen heel erg rustig haar zweep terug rond haar arm. Het liefst van al was ze gebleven en nog verder op demonjacht geweest, maar in haar eentje was daar weinig aan. Dus besloot ze maar om de jongens te volgen naar buiten. Ze vond hen terug iets verder tegen de muur en ving de laatste woorden van hun gesprek op. ''We werden niet gezien Alec, onze runen zorgden daar wel voor en het was enkel dat meisje die zo paniekerig deed, wie weet zag ze ons helemaal niet en is het gewoon een gestoorde gek. Ik zou het niet aan Hodge vertellen, het kan gewoon toeval geweest zijn en het is zeker niet nodig onze oudjes te laten panikeren.'' zei ze. Het laatste wat Isabelle wilde was dat haar ouders terug kwamen uit Idris alleen al om haar, haar broer en Jace een preek te geven over hoe verantwoord het van hen was om 'alleen' op demonjacht te gaan. Daarna keek ze naar Jace. ''We kunnen nog altijd een tussenstop maken in Taki's of ik kan je wat maken in het Instituut.'' zei ze tegen hem.

Clary
De taxi stopte voor haar huis. Of nou ja, haar appartementencomplex. Ze stapte uit en keek even naar Simon die ook uit was gestapt. Ze keek toe hoe hij de taxi betaalde en niet lang daarna reed de taxi weg. "Clary, je weet zeker dat ik niet mee hoef te lopen?" Clary schudde haar hoofd. "Nee, het enige wat ik ga krijgen is een preek van mijn moeder. Meer niet." Simon knikte. "Is Luke bij jullie?" Clary haalde haar schouders op. Luke was de laatste tijd druk bezig geweest met zijn boekenwinkel. "Weet ik niet." Ze beet op haar lip en keek even achterom en zag dat in haar appartement licht scheen. "Nou dan ga ik maar naar binnen." En ze keek even naar Simon en glimlachte naar hem. "Goed, ik bel je nog wel om te kijken of je nog leeft." Clary moest lachen en liep toen naar binnen. Bij madame Dorothea scheen geen licht dus liep ze voorzichtig naar boven. Ze haalde de deur van slot en liep naar binnen. "Ow gelukkig, daar ben je." Hoorde ze de stem van haar moeder zeggen. Clary draaide zich om. "Sorry mam, ik had even moeten bellen." Haar moeder zuchtte diep. "Je had inderdaad even moeten bellen. Ik heb de hele tijd gedacht dat er iets ergs met je aan de hand was. Luke zei nog dat je oud genoeg was en dat dit bij de leeftijd hoorde, maar toch zat het mij niet lekker." Clary zuchtte diep. "Mam, Simon was bij mij. Er is niks gebeurd." Ze zweeg over het voorval met die jongens. Als haar moeder dat zou weten dan zou ze nooit meer uit mogen. "Gelukkig maar." Clary keek haar moeder aandachtig aan, er was iets, haar moeder was niet haar gebruikelijke zelf. Normaal zou haar moeder veel strenger reageren. "Mam gaat alles goed met je?" Vroeg ze zachtjes. Haar moeder keek haar vragend aan. "Ja lieverd, waarom zou het niet goed met me gaan?" Clary keek even rond en zag dat Luke in de opening van de woonkamer stond. "Je bent ongedeerd gelukkig." Haar moeder knikte en keek toen even naar Clary. "Ik wil vanaf nu dat je mij altijd laat weten waar je bent." Clary keek even naar Luke en keek toen weer naar haar moeder. "Mam net zeg je dat je blij bent dat er niks gebeurd is en dat Luke tegen je heeft gezegd dat ik oud genoeg was en dat het bij de leeftijd hoorde. Nu wil je mij gaan controleren?!" Haar moeder keek streng haar kant op. "Clarissa Frey, doe alsjeblieft even niet zo brutaal. Ik heb in de rats gezeten omdat jij om 10 uur nog niet thuis was. Ik heb je geprobeerd te bellen maar je nam niet op..." Clary keek bedenkelijk naar haar moeder, had haar moeder haar geprobeerd te bellen? Ze haalde haar mobiel uit haar zak en zag dat ze vijf gemiste oproepen had allemaal van mam. "Sorry mam ik zou eerder bellen als ik denk dat het later wordt." "Ownee jongedame het wordt niet later. Je bent voortaan uiterlijk 10 uur weer thuis. Of Simon nou mee is of niet. Je had wel ontvoerd kunnen zijn, of erger nog dood kunnen zijn." "Mam wie wil mij nou ontvoeren of dood hebben?" Haar moeder verbleekte even. Er was echt iets met haar moeder en ze wilde weten wat. "Wat is er aan de hand mam?" Haar moeder negeerde het en keek haar weer boos aan. "Clary ik wil dat je nu naar je kamer gaat. We hebben het morgen er nog wel over." Clary wilde nog wat zeggen maar aan de blik van haar moeder wist ze dat ze dat beter niet meer kon doen. Ze liep richting haar kamer en wilde net de deur dichtdoen toen Luke aan kwam lopen. "Maak je geen zorgen, ik praat wel met je moeder." Clary knikte en keek hem na waarna ze de deur op een kiertje deed. "Jocelyn alsjeblieft. Clary is zestien. Je kan het niet meer voor haar verzwijgen en je kunt haar niet meer beschermen." Hoorde ze Luke zeggen. "Reken maar dat ik haar ga beschermen Luke. Ze mag nooit te weten komen wie ze werkelijk is. Ik probeer Magnus al een hele tijd te bereiken maar hij neemt niet op en.." Luke pakte haar bij de schouders. "Je kunt niet eeuwig naar hem toe gaan." Jocelyn zuchtte diep. "Ik moet haar beschermen Luke.. Het moet." Ze hoorde Luke diep zuchtten. "Jocelyn het is al laat. Ik stel voor dat je naar bed gaat en dan hebben we het er morgen nog wel over. Beloofd. Ik moet nog wat dingen regelen." Haar moeder knikte. "Je hebt gelijk. Morgen kan ik er met een betere blik over na denken." Luke knikte en keek haar moeder aan. "Clary is oud en wijs genoeg." Zei hij nog en toen liep hij de gang op. Clary deed gauw de deur dicht en ging op haar bed zitten. Waar hadden haar moeder en Luke het over? Waarvoor of voor wie moest ze beschermd worden?

Alec
Alec keek op toen Isabelle kwam. "Izzy, dat meisje keek recht naar mij. Ik weet wat ik gezien heb en dit heb ik gezien. Ze is geen Mundane, zoals Jace al zei, maar wat ze wel is dat weet ik niet." Hij zuchtte diep. Hij wilde dat dit uitgezocht werd zodat ze verder konden. Hij keek even naar zijn schoenen en toen weer naar zijn zus. "We moeten dit aan Hodge vertellen, of het nou een Mundane is of niet. Maar hij moet dit weten. Hij moet ook weten wat de Demon over Valentine heeft gezegd." Hij trok even zijn wenkbrauwen omhoog toen Isabelle voorstelde om te gaan koken. Alec kende de kookkunst van zijn zus maar al te goed en die was niet bepaald goed. "Ik denk dat het gezelliger is om naar Taki's te gaan." Mompelde hij.

Jace Wayland

Jace keek om toen Isabelle aan kwam lopen "We zijn sowieso gezien. Het meisje keek ons recht aan en ik denk niet dat ze door ons heen naar iemand anders keek gezien we op een behoorlijk afgelegen plek stonden en er niet veel mensen om ons heen stonden." zei hij droogjes. Hij verveelde zich en toen Izzy een opmerking maakte over koken trok hij een gezicht en grijnsde hij om zijn blik van afschuw te maskeren "Uhm Taki's klinkt wel goed toch? Ik bedoel ik wil je natuurlijk niet als we terug komen nog laten koken na zo'n avond." zei hij snel. Izzy dacht altijd wel dat ze redelijk kon koken maar hij at nog liever aarde dan nog een keer iets van Izzy in zijn mond te stoppen. Normaal kookte Maryse maar gezien die in Idris zat moesten ze het doen met afhaal eten, en Taki's...en Izzy's niet bestaande kookkunsten. Hij keek naar Alec "Taki's it is! We vertellen Hodge wel wat er is gebeurd als we hebben gegeten ik kan toch niet nadenken op een lege maag." en hij draaide zich om en begon richting het restaurant te lopen waar Downworlders en Shadowhunters geregeld kwamen eten. Kaelie de Fearie serveerster was altijd maar al te blij om hem te helpen met wat hij dan ook wilde en dat kwam voor Jace goed uit gezien hij van demonen vermoorden behoorlijk wat honger kreeg. Het enige wat hem enigzins dwars zat was wederom de melding over Valentine en het meisje die hen schijnbaar had gezien. Niet dat hij het liet merken dat hij zich ergens zorgen over maakte niemand hoefde te weten dat hij geintrigeerd was door het meisje die schijnbaar geen Mundane was en hij was nieuwsgierig naar haar. Hij zou aan Hodge vragen of het mogelijk was of hij haar kon opzoeken om te kijken wat ze dan wel precies was.

Alec
Alec keek even naar Jace en keek toen weer naar Isabelle. Hij haalde zijn schouders op en liep achter Jace aan richting Taki's. Hij keek even om zich heen of ze niet gevolgd werden. "Ik denk ook niet dat ze naar iemand anders keek. De enige verklaring die ik kan bedenken is dat ze ons heeft zien staan kletsen en ons daarna is gevolgd. Ze leek doodsbang en die jongen die bij haar was leek haar niet te kunnen kalmeren. Althans het leek net of ze hem niet hoorde en ons alleen maar aanstaarde." Hij zuchtte diep en keek even naar zijn zus en liep toen verder. Toen hij bij Taki's binnen kwam ging hij op hun gebruikelijke plek zitten. Het was niet zo druk dus ze konden rustig praten. "Zoals ik daarnet al zei moeten we Hodge vertellen wat er is gebeurd. Misschien wilt hij wel met dat meisje praten. We moeten alleen wel oppassen met hoe we het zeggen. Straks schakelt hij The Clave in."

Isabelle Lightwood
Isabelle keek beide jongens met spleetoogjes aan. Ze wist zelf wel dat ze geen chefkok was, maar wat ze maakte was altijd wel eetbaar en viel nog redelijk mee, vond ze zelf. Haar moeder was er beter in, maar omdat die al maanden in Idris zat, had zij dat overgenomen. Nu aten ze wel heel erg vaak afhaalmaaltijden of boterhammen. Zijzelf vond koken gewoon maar niets, maar het was iets dat moest gebeuren, dus deed ze gewoon haar best om iets eetbaars te maken. Dat de jongens dat niet apprecieerden kwetste haar, maar ze liet dat nooit zien. Terwijl ze naar Taki's wandelden, deed ze haar opgemaakte haar los en stopte de haarspelden in haar jaszakken. Met haar handen probeerde ze nog haar haren goed te leggen voor ze het restaurant binnen wandelde. Zoals gewoonlijk zaten er hier downwolders en ze volgde de twee jongens naar een vrij tafeltje. Daar ging ze zitten en hoorde dat de jongens nog steeds bezig waren over die chick en Hodge. ''Vertel gewoon dat het vast niets is, ze zag er niet bepaald gevaarlijk uit, dus de kloof is niet nodig.'' zei ze en keek naar haar broer. Soms irriteerde het haar dat hij zo zat te dramatiseren over kleine, onnozele dingen. ''Volgens mij zal Hodge willen dat we haar een tijdje schaduwen tot we meer weten. Pas als het echt gevaarlijk wordt zal de Kloof erbij gehaald worden.'' zei ze en zwaaide even naar het zaalmeisje om duidelijk te maken dat ze wat wilden bestellen.

Alec
Alec keek op toen het zaalmeisje kwam en bestelde het gebruikelijke. Hij luisterde naar Isabelle en zuchtte diep. Misschien had ze wel gelijk maar ze moesten het toch zeggen. Hij keek even naar de mensen die er zaten en keek toen weer naar Isabelle. "Hoe dan ook moeten we het zeggen. Hij zou vast wel geïnteresseerd zijn. Stel dat het inderdaad een mundane is dan moet the Clave er wel bij gehaald worden." Hij kuchte toen hij merkte dat er hun kant werd opgekeken. Ze moesten op hun hoeden zijn zo met die Downworlders in de buurt. Hoe minder mensen wisten over het voorval in de club, hoe beter dat was.