Bleed Forever

Remus & Sirius

Sirius had niet omgekeken toen Christina naar buiten kwam "Ah zusje! wat fijn dat je er zo snel kon zijn om dit feestje nog gezelliger te maken!" zei Sirius vrolijk al liet hij zijn blik niet van Bellatrix glijden. Remus was niet erg veel later dan Christina bij hen en kwam aan de andere kant naast Sirius staan "Maanling! jij ook hier! Kijk nu is het feestje compleet!" Sirius had een duivelse grijns op zijn gezicht. Met Chris en Remus naast hem was het in zijn hoofd, zo goed als onmogelijk om hen te verslaan. Remus was een verdomd goede tovenaar en hij en Chris waren samen een dodelijke kracht, met Remus erbij waren ze onoverwinnelijk. Oke dat dacht Sirius hij wist niet of het echt zo was maar het was leuk om te denken dat met z'n drieeën ze de hele wereld aankonden. In elk geval Bellatrix maar dat was al een hele bedoeling. "Dus zijne krankzinnigheid, hoewel ik het bijzonder gezellig vind echt zo onwijs leuk hier met jullie toch wil ik jullie vragen jullie om te draaien en terug te gaan naar het hol waar jullie vandaan kwamen ik heb geen tijd voor ongenodigde gasten of uberhaupt genoeg geduld om met jullie allemaal een gezellig praatje te maken dus als jullie nu zo vriendelijk willen zijn om een mooi rijtje te maken kunnen we jullie een voor een terug sturen naar de diepste dallen van de hell." altijd leuk daar, lekker warm ook. nooit een tekort aan martelingen en pijn en alles. De perfecte plek voor een stel dooddoeners. Remus had even met zijn ogen gerold maar die schoten al snel weer tussen de dooddoeners en hield ze nauwlettend in de gaten. Dolochov was erbij, Farrow - toen zijn blik op Amycus viel verstijfde hij en vernauwde hij zijn ogen. Amycus wilde hij met alle plezier van deze wereld helpen. Chris en Sirius zouden vast doorhebben dat Remus zich als eerste op Amycus zou storten maar het volgende probleem was dat ze het beiden waarschijnlijk te druk zouden hebben met Bellatrix en daarbij waren bella en Amycus helaas niet alleen maar hadden ze versterking meegenomen wat behoorlijk slim was gezien je het ging opnemen tegen Orde leden die niet de minste waren.

Thomas Farrow
Thomas was tot nu toe nog stil gebleven, Bellatrix leek het wel alleen af te kunnen.  Toen echter twee anderen naar binnen kwamen, richtte hij zijn staf op Lupos. ''Mooie littekens heb je daar. Je vindt het vast niet erg als ik je aan wat meer help, wolfje?'' Hij kon makkelijk een hele riedel van vloeken opnoemen, maar hij keek toen even naar Christina. ''Imperio!'' Riep hij toen hij de vloek over Remus had uitgesproken. Thomas stond bekend om deze spreuk, mede doordat hij het vaak bij zijn slachtoffers gebruikte en omdat hij er gewoon plezier uithaalde. ''Wat zullen we met onze pop doen? Dat smerig zusje van Zwarts toetakelen? Ordeleden die elkaar gezamenlijk naar de ondergrond helpen..of dat hij zichzelf toetakelt..'' Hij bleef uit de buurt van Sirius, aangezien Bellatrix dips op hem had, zoals ze het hem en de rest van de Dooddoeners al had gezegd vantevoren.

Revius Alast
Revius kon een glimlach niet onderdrukken toen hij de bijdehandte opmerking van het meisje hoorde. Cooper herinnerde hij zich, hoe ze heette. ''Dan ben je ook de enige van Ravenklauw, die andere twee bakken er niet echt iets van. Dus veel verschil voor het puntentotaal is het niet.'' Hij bukte zich en pakte een boek van de grond. ''Wait.'' Zei hij nog toen ze aanstalte maakte om weg te lopen. ''Vergeet dit boek niet.'' Hij reikte haar het boek aan. ''Fijn je gesproken te hebben Cooper. Ik zie je nog wel eens.'' Hij glimlachte even lichtjes. Ze mocht er best zijn, ze zag er leuk uit, was slim, was niet op haar mondje gevallen en haar gezicht was puistenvrij. ''Wanneer wij weer tegen elkaar spelen, captain tegen captain.'' Hij was sinds dit jaar captain van het Zwerkbalteam van Zwadderich geworden, iets waar hij erg trots op was.

Ron Wemel
''Maar ze past echt bij Bill, echt een leuk koppel.'' Hermelien stemde in met zijn voorstel en hij glimlachte breed, iets wat hij probeerde in te houden. ''Oké, afgesproken. Misschien dat we naar de Drie Bezemstelen kunnen gaan?'' Hij wilde voorstellen om naar Madame Kruimelaar's Tearoom te gaan, maar daar kwamen bijna alleen maar stelletjes en hij wist niet hoe Hermelien erover dacht, wat als ze het gewoon vriendschappelijk zag? ''Of we kijken gewoon waar we naartoe gaan natuurlijk.'' Opperde hij snel. ''Mij maakt het niks uit.'' Hij bleef maar doorpraten, hij kon zich wel voor zijn kop slaan. Maar Hermelien leek niet te merken, omdat ze in gedachten was.''Als je natuurlijk wilt..'' Mompelde hij bijna binnenmonds. Hij keek naar het vuur in de open haard en had het gevoel dat hij teveel gezegd had. Hij merkte Daan en Simon op die binnenkwamen en hen begroetten, waarna ze naar boven gingen, waarschijnlijk naar hun slaapzaal. ''Ik eh.. denk dat ik ook maar naar boven ga. Ofzo.''

hermelien griffel
Ze schrok op uit haar gedachten. Ron zei dat hij maar eens naar boven ging en ze voelde zich schuldig. 'het spijt me ron, ik wilde je niet negeren'.
Ze legde even een hand op zijn arm. 'we kijken wel waar we heen gaan, ikzelf vind het bij madame kruimelaars tearoom ook altijd wel gezellig'. Ze glimlachte naar hem, hopend dat hij het voorstel niet gelijk zou weigeren.
'ik ga zo ook maar eens naar boven' en ze verbergt een gaap achter haar hand. Ze was meer vermoeid dan ze dacht.
Ze staat op en wil zich omdraaien om naar boven te gaan. Ze geeft ron snel een kus op zijn wang 'slaap lekker Ron' en ze gaat vlug naar boven waar ze zich omkleed en nog even wat gaat lezen op bed.

Christina Zwarts-Sneep

"Ik heb een bericht voor Perkamentus achter gelaten en voor Minerva."zei ze zachtjes tegen Sirius, ze zei niet dat ze ook voor Severus een bericht had achter gelaten vanwege dat Bellatrix en de andere dooddoeners zo dichtbij in de buurt stonden leek dat niet een heel erg slim iets om te doen. Verschrikt keek ze naar wat Thomas probeerde/deed bij Remus en ze richtte haar staf meteen op hem om non verbaal een lam straal af te vuren, iets wat haar echtgenoot haar had geleerd toen ze zelfs nog op school zaten. Ze keek naar Sirius geluidloos vragend wat zijn plan was aan zijn daden zou ze dat snel genoeg kunnen afleiden want ze kende haar broer door en door net als dat ze haar man door en door kende wist ze altijd precies wat ze van plan waren en dat kwam zeer goed uit. Ze keek naar Remus vragend of de vloek gelukt was of niet, ze hoopte maar van niet. Ze was Severus dankbaar voor alles wat hij haar had geleerd inclusief hoe je je moest verzetten tegen een imperius vloek.

Chanelle Cooper

Chanelle draaide zich met een opgetrokken wenkbrauw op toen Revius nog wat zei en haar een boek reikte wat ze dus was vergeten. Ze nam het aan en knikte "Bedankt." zei ze met een flauwe glimlach. Ze haalde droogjes haar schouders op door de opmerking over haar mede jagers "Gezien ik Captain ben, ben ik van plan daar verandering in te brengen dus pas maar op Alast, straks heb je drie goede jagers van Ravenklauw op je dak." ze veegde even een pluk blond haar uit haar gezicht "Gefeliciteerd dat je Captain bent geworden." zij was al Captain sinds het vorige jaar maar haar eerste jagers moesten stoppen met Zwerkbal , 1 omdat ze te erg geblesseerd was geraakt tijdens een duel met Zwaderich waarbij een van de drijvers van Zwadderich haar vol met zijn knuppel in haar gezicht had geraakt en daarna wilde ze niet meer spelen, en de andere omdat die het te druk had gehad met haar P.U.I.S.T examens. Dus halverwege het jaar had ze haar twee jagers moeten vervangen en om nou te zeggen dat zij het goede werk waren..nee niet bepaald maar er kon nog van alles veranderen. "Tot snel Alast." en na dat gezegd te hebben liep ze richting haar leerlingenkamer voor een welverdiende nachtrust.

Remus Lupos

Remus had net niet genoeg tijd gehad om de imperius vloek te ontwijken. Hij had hem sowieso niet kunnen pareren als een van de onvergeefelijke vloeken bestaat er geen tegenbezwering tenzij degene die de vloek uitspreekt hem afbreekt.. in tegenstelling tot de Cruciatus en Avada Kedavra vloek kon je hier echter wel tegen vechten. Hij probeerde zich te concentreren op Sirius die net als Christina hem aankeken om te zien of de vloek had gewerkt en ergens in de verte hoorde hij de stem van Farrow die zich afvroeg wat ze met hem moesten doen. Remus kon zich echter prima verzetten tegen deze vloek en dus gaf hij zo subtiel mogelijk een teken aan Chris en Sier dat de voek hem niet zou tegenhouden of dat het uberhaupt zou werken. Sirius keek weer naar Bellatrix en vernauwde zijn ogen "Awh, zijn jullie bang voor de grote boze wolf ? Dat jullie hem daarom maar jullie eigen speeltje maken? Triest hoor." zei hij en het sarcasme droop van zijn stem. "Een stel laffaards dat is wat jullie zijn. Te bang om het tegen ons drieeën op te nemen en dus doen jullie het zo. Sneu. Ik wist niet dat Voldemort laffaards in dienst had genomen." Amycus lachtte spottend "Ik vind het nogal kwalijk dat jullie goede vriend daar zich niet eens kan verzetten tegen de vloek. Alsof hij dan een uitdaging was geweest om tegen te vechten." Remus had ondertussen onopvallend zijn toverstok op Amycus gericht, iets wat niemand had gezien, gezien iedereen dacht dat hij onder invloed was van de Imperiusbezwering en zich dus niet zo druk maakte om hem. Zonder dan ook enige waarschuwing vuurde hij nonverbaal Paralitis af en Amycus viel verlamd op de grond. Dolochov keek verbijsterd naar zijn nu bewusteloze maatje en toen woest naar Sirius Remus en Christina.

Christina Medussa Zwarts-Sneep


Gelukkig wist Christina haar opluchting over Remus goed te verbergen, zodat de dooddoeners geen idee hadden van wat er aan de hand was. Ze grinkkte even toen Amycus op de grond viel en wist dat Remus dat maar al te graag deed. Ze richtte haar staf op Dolchov en riep non-verbaal Sectrusempra op hem. De tijd voor ontwapenen was voorbij de tijd voor handelen en doen was gekomen. Ze hoopte dat de spreuk doel zou treffen, ze moesten hier weg hoe dan ook, of ze aan de winnende hand waren of niet. Het zou niet al te lang duren voordat de dooddoeners versterking zouden oproepen en dan zou het hier in een mum van tijd krioelen van de dooddoeners.

Bellatrix
Bellatrix keek manisch naar Sirius en keek beledigt toen hij al die dingen zei en keek woedend naar Remus. Toch besloot ze dat Sirius kapot maken even een stuk leuker was dan de weerwolf kapot maken, dus richtte ze zich op Sirius en probeerde even haar favoriete specialiteit uit. "CRUCIO!"Riep ze krankzinnig terwijl ze haar staf op Sirius richtte. Er was maar één ding wat ze liever deed dan mensen martelen met Crucio, en dat was haar favoriete neef en nicht kapot ermee maken. "Sirius doe niet zo dom en geef het nou maar op je kan je niet eeuwig blijven verschuilen voor de heer van het duister."

Sirius Zwarts

Sirius zette snel een stap opzij toen de groene straal van Crucio naar zijn hoofd vloog en hem net miste "Wie zegt iets over verschuilen voor je baas? Je kent me toch nicht lief van me! Ik was eigenlijk van plan om na dat ik met jou heb afgehandeld je baas even te spreken over de manier waarop zijn werknemers ons hebben behandeld." zei hij alsof hij super beledigd was. "ik denk dat ik maar eens een klacht moet indienen over jullie." Sirius vuurde zelf maar een aantal lamstralen op Bellatrix af, misschien als ze haar levend te pakken konden krijgen kon Perkamentus wat met haar. Ze mocht dan krankzinnig zijn en volledig verliefd op Voldemort maar Perkamentus was erg bedreven in het losmaken van informatie uit mensen die hun informatie eigenlijk niet wilde prijsgeven en omdat hij zelf het idee had dat Bellatrix veel meer van de plannen van Voldemort wist dan Sneep zou ze misschien nog van pas kunnen komen. Al wist hij niet hoelang het zou duren voor hij het zat was om lief te spelen...

Remus
Remus was allang opgelucht geweest dat hij imperio kon weerstaan en dat nu Amycus in elk geval al uitgeschakeld was. Christina had zich gericht op Dolochov die nog maar net op tijd de Sectumsempra van Christina had weten te ontwijjken. Hij zelf, was van plan degene te pakken die hem in eerste instantie als marionet had willen gebruiken. Hij keek naar Thomas Farrow en kneep zijn ogen even samen "Dat was niet aardig Farrow." zei hij voor hij dezelfde vloek (Imperio) naar Farrow afvuurde. Misschien kon hij er wel voor zorgen dat hij zijn eigen maatjes aanvalde, hun eigen plan tegen hen gebruiken was niet echt Remus zijn eerste tactiek geweest maar hij maakte graag een uitzondering voor Farrow.

Dolochov

Dolochov had net op tijd de vloek weten te onwijken die Christina op hem had afgevuurd en was ziedend dat ze het uberhaupt in haar hoofd had gehaald die vloek naar hem te sturen. Hij had wel dood kunnen zijn! ...tragisch. In plaats van lief doen was Dolochov van plan om alle orde leden een langzame pijnlijke dood te laten sterven waar meer dan genoeg martelpraktijken aan te pas zouden komen. Hij begon dan dus ook nog rusitg met Crucio. De vloek vloog regelrecht naar Christina en als hij doel zou treffen zouden ze kunnen genieten van het geschreeuw van de bloedverrader. Zwarts en Lupos zouden afgeleid zijn door haar pijn en kreten van wanhoop en angst en dan konden Bellatrix en Farrow het afmaken.

Christina Zwarts-Sneep

Christina kon het niet laten om te vloeken toen Dolchov de vloek kon ontwijken. Echter kon Christina geen kant op toen de onvergeeflijke vloek haar kant op werd gesodemieterd. De heftige pijn branden door haar lichaam ze smakte neer op de grond maar weigerde te schreeuwen hoe een pijn het ook deed ze beet op haar tong om niet te gaan schreeuwen het enige wat er gebeurde was dat je een soort gemekker hoorde want helemaal muisstil lukte gewoon niet met die vloek, maar schreeuwen zou ze niet doen dat verdomde ze aan alle kanten. Ze probeerde zich uit alle macht te verzetten en weer op te staan haar stok had ze nog atlijd vast, het glaswerk achter dolchov spatte aan stukken omdat Christina lichtjes de controle over haar magie verloor, ze hoopte maar dat een glas scherf hem in ze oog zou raken ofsow.

Bellatrix

"Denk je nu werkelijk dat je hier nog aan ontkomt?"Vroeg Bellatrix een grijns speelde rond haar lippen ze had zojuist met haar duistere teken om versterking gevraagd, ook al was ze ervan overtuigt dat ze het prima aan konden op deze manier. Toch had ze voor het geval dat een aantal dooddoeners opgeroepen. Het zou hier binnen een paar minuten wemelen van de dooddoeners. Weer vuurde ze een aantal spreuken op Sirius af, niet bedoelt om hem te vermoorden maar wel om hem eens goed te verminken, iets waar ze erg van genoot.

Sirius

Sirius wist het grooste deel van de vloeken die Bellatrix op hem afvuurde te ontwijken alleen de laatste raakte hem tegen zn arm waardoor er nu een brandende pijn door zijn toverstok arm heen schoot en hij zijn kaken hard op elkaar moest klemmen om het niet uit te schreeuwen. Hij hield zijn toverstok zo stevig vast dat zijn knokkels wit werden en keek Bellatrix aan met -als blikken konden doden lag je nu 10 meter onder de grond om vervolgens opgevreten te worden door de maden en andere gore beesten wat je verdiend- blik aan maar herstelde zich snel al deed zijn arm bijna ondragelijk veel pijn “Is dat alles wat je kan nicht lief? Meer van je vriendjes erbij roepen ? Ach ben je bang dat je het niet aankan ?” hij zag vanuit zijn ooghoeken Christina op de grond neerslaan en Dolochov triomphantelijk naar haar kijken, Dolochov hief zijn toverstok opnieuw voor de volgende vloek maar nog voor hij daar de kans voor had was er een vloek naar Dolochov geschoten waardoor Dolochov enkele meters naar achteren vloog de bosjes in en uit het zicht verdween. Voor nu. Sirius keek om naar waar de spreuk vandaan kwam en zag Remus staan die zijn duel met Farrow dus even had gestaakt en Christina had gered van de volgende martelvloek. “we moeten hier weg Sirius. We kunnen niet veel langer standhouden op deze manier en al helemaal niet als er zometeen nog meer dooddoeners op de stoep staan.” riep Remus naar hem maar Sirius, koppig als hij was , weigerde botweg om weg te rennen en Bellatrix dat genoegen te geven “Vergeet het Remus we kunnen dit makkelijk aan.” hij keek naar Christina om te kijken of het goed met haar ging. Remus zelf zuchtte gefrustreerd “Sirius ik ben serieus (sorry kon het niet laten) ik heb een vrouw en drie kinderen, Chris heeft een man en een dochter we moeten gaan nu!” Sirius, die zelf EN single EN Kindloos was kon ergens wel begrijpen waarom Remus terug wilde en weg van deze drama maar ergens, ze wisten waar ze aan begonnen voor ze officieel deel namen aan de orde wat ook betekende dat je kinderen misschien op zouden groeien zonder vader of moeder. Nu zou Sirius dit nooit hardop tegen chris of Reem zeggen maar goed. Sirius keek naar Bellatrix en besloot dat hij nog een paar vloeken haar kant op gooide waaronder Avada Kedavra. Dolochov was ondertussen uit de bosjes gekropen, hij had allemaal blaadjes en takjes in zijn haar en op zijn gewaad zitten iets wat Sirius hilarisch vond. Dolochov vond er in de verste verte echter niets humoristisch aan en had zich weer op Christina gestort om de volgende Cruciatus vloek naar haar toe te sturen.

Christina Zwarts-Sneep


Het gevoel dat haar botten in brand stonden bleef aanhouden, zelfs toen de vloek al voorbij was, ze was met moeite overeind gekomen en gelukkig miste de tweede vloek wél. Ze stond naast Remus en Sirius. "Ik vind het wel erg fijn als ik me dochter nog terug zie en gewoon weer straks bij mijn echtgenoot terug ben Sirius, dus ik stem voor Remus zijn plan! Het is hier straks één groot drama we moeten hier gewoon weg."ze keek Remus aan en sirius ze moesten verdwijnselen en verschijnselen. Ze dacht aan een plek waar ze ooit met Remus en Sirius was geweest, maar nooit echt aan veel mensen had vertelt. "Weet je nog dat terrein wat we illegaal hebben betreden ooit?"vroeg ze aan de twee mannen, ze doelde op een stuk natuurgebied waar je super mooi sterren kon kijken maar waar het verboden toegang was i.v.m. zeldzame planten gezeik enzo. Terwijl ze vloeken van Dolchov pareerde wachtte ze het antwoord af echter zag ze niet aankomen daardoor dat Bellatrix ook een vloek op haar had afgevuurd, die haar vol in de ogen trof. Het voelde alsof er duizende stukken glas in haar ogen stak en ze voelde het bloed over haar wangen lopen. De pijn was nog niet eens het ergste, het ergste was dat ze helemaal niets meer kon zien. ze kermde van de pijn en greep naar haar ogen.


Bellatrix
Bellatrix vond de afleiding waar Christina haar bloedende ogen voor zorgde erg handig en maakte nog maals gebruik om Sirius eens goed te vervloeken maar nu richtte ze zich ook op Remus. "Ach, heb ik je mooie gezichtje bezoedelt."zei Bellatrix zogenaamd met medelijden. "Wat vroeg je neefje lief? Wees maar gerust hoor, dit is pas het begin met wat ik voor jullie bedacht heb."ze glimlachte vals. "Denk je dat sneepie peepie nu nog van je houd? Nu je verminkt bent nichtje lief? nu je niet langer meer dat mooie hoofdje heb."Bellatrix deed echt of ze het ontzettend zielig voor Christina vond, maar ze stond zich uitgebreid te vermaken. Het was nu de beurt van Sirius, hoe langer dit zou standhouden hoe beter hoe eerder de hulp van de dooddoeners kwam.

Remus & Sirius

Beiden mannen knikte kort toen Christina hen vroeg of ze zich nog herrinerde waar dat speciale plekje van hun was, tuurlijk wisten ze dat nog! alsof ze dat ooit konden vergeten. in elk geval Remus niet die toe had gekeken toen Chris en Sier zich klem hadden gezopen en de meest hilarische taferelen die volgde. Remus had bijna zich willen concentreren op die plek toen Bellatrix uit het niets een vloek op Christina had afgevuurd. Nu was het echt tijd om te gaan voor ze alle drie gewond raakte of erger. "Sirius, nu!" Sirius knikte, dook weg voor een vloek die zijn kant op was geschoten en greep Christina bij haar middel, Remus werd geraakt maar het was niet ernstig, althans voor zover hij wist, hij voelde alleen een brandende pijn in zijn rug. Hij greep Chris haar andere arm en hij en Sirius wisselde nog 1 blik uit voor ze beiden vedwijnselde, al zag Remus nog wel net dat Dolochov uit woedde meerdere vloeken hen kant op stuurde en hij hoopte maar dat niemand van hen geraakt werd voor ze weg waren. Ze plofte met een harde dreun op de grond neer en rolde een stukje door. Toen Remus op keek zag hij dat ze inderdaad op die speciale plek waren. Maar hij kon niet bepaald genieten en herinneringen ophalen gezien hij voor Chris moest gaan zorgen wiens ogen bloedde. Sirius wreef even over zijn arm maar zijn blik was gefocused op Christina "Reem, jij bent degene met het talent voor helende bezweringen...naast Christina dan." Remus gromde even geërgerd, hij wist niet welke vloek Bellatrix had gebruikt laatstaan hoe hij dit moest oplossen. Een veilige oplossing was Finite, wat hij dan ook gebruikte. "we moeten terug naar Zweinstein zodat Madame Plijster naar haar kan kijken of Severus als hij al terug is. Hij weet misschien welke vloek er is gebruikt. Chris, luister ik kan de pijn verlichten maar je moet stil blijven liggen oke?" zei Remus ineens dringend tegen Christina. Hoe eerder ze terug waren op Zweinstein hoe beter. Sirius beet hard op zijn onderlip en keek van Remus naar Christina en toen om zich heen om te checken of er niet toevallig iemand aankwam.

Christina Zwarts-Sneep


Het misselijkmakende gevoel ging door haar lichaam heen van verdwijnselen, ze merkte hoe ze weer verschijnde en ze wilde naar Remus en Sirius kijken, wat niet ging wat ze zag geen flikker. "Ik zie niets meer!"zei ze toen in paniek. Ze knikte toen Remus dat zei en haalde haar handen van haar ogen af zodat hij erbij kon. De pijn was ondraagelijk maar ze deed precies wat hij haar vroeg. Haar ogen die ooit blauw/grijs waren geweest waren nu rood van het bloed. "Echt als ik die achterlijke boomtrul ooit te pakken krijg, ik zweer je dat ze het je niet na kan vertellen."Zei Christina boos, ze spuwde nog net geen vuur, echter was ze nog steeds in paniek dat haar gezicht voor altijd aangetast zou zijn, of dat ze nooit meer zou kunnen zien, toen ze het Pleister stuk hoorde schudde ze meteen haar hoofd. "Nee, Severus! Die heeft er veel meer verstand van en ik heb liever dat mijn eigen echtgenoot het doet dankje."Zei ze toen, ze liet niet graag aan zichzelf klooien en zeker niet door andere helers, ze vond het alleen oké als Remus of Severus het deed. Christina kneep keihard in de hand van haar broer om de pijn te verbijten. "Hoe gaan jullie me naar Zweinstein krijgen? Ik zie NIETS! en als ik zeg niets bedoel ik ook echt helemaal niets!"ze begon lichtelijk hysterisch te worden van zowel pijn en paniek als woede. Ze voelde zich totaal niet veilig zonder haar zicht en niet alleen dat ze was compleet nutteloos als iemand hun nu zou belagen. "We moeten hier weg, jullie kunnen nooit en jezelf verdedigen en mij beschermen als hier straks een meute dooddoeners staat, ik ben momenteel even zwaar nutteloos namelijk." Zei ze zwaar pissig, alsof de mannen dat zelf nog niet hadden kunnen concluderen.

Remus & Sirius

Remus mompelde een aantal bezweringen die ervoor zouden moeten zorgen dat de pijn in elk geval dragelijker werd, hij wist niet of hij in staat was de pijn helemaal weg te halen en daarbij wilde hij niet al teveel bezweringen uitspreken over Christina zonder te weten welke vloek er in eerste instantie was gebruikt. "We leiden je wel. Sirius en ik kennen de geheime gangen van de school weet je nog. Ze zijn dan wel beveiligd maar ik ben degene die de beveiliging daarover heeft uitgesproken. We moeten alleen in Zweinsveld komen." Sirius knikte en stuurde een bericht naar Sneep hopende dat hij al terug op Zweinstein was zodat hij klaar stond om Christina op te vangen en haar te helpen. "We moeten nu gaan het kan zijn dat de dooddoeners nog op zoek zijn naar ons en ik weet niet hoelang het duurt voor ze ons gevonden hebben gezien we hier totaal open zitten zonder beschermende bezweringen." Sirius deed zijn toverstok weg en tilde Christina moeiteloos op "Het krijsende krot?" vroeg hij aan Remus die knikte en voor Sirius uit alvast verschijnselde. "Oke Chris, we gaan." en hij verschijnselde ook. In het Krijsende krot aangekomen stond Remus al op hen te wachten bij de gang die naar de beukwilg leidde. "Ik krijg net bericht van Severus. Hij staat bij de beukwilg op ons te wachten." Sirius knikte en ging achter Remus de gang in die zijn toverstok had en de boel verlichtte anders waren ze allemaal even blind als Christina.

Christina Zwarts-Sneep


De pijn werd langzaam minder in haar ogen, waardoor het draaglijk werd helaas ging de pijn niet volledig weg, maar dat had ze ook niet verwacht. Haar geliefde nicht kennende was het waarschijnlijk ook niet een klein beetje duistere magie, maar een hele hoop duistere magie wat gebruikt was. Ze voelde hoe Sirius haar optilde en ze sloeg haar armen om zijn hals, zodat het voor hem een stuk makkelijker was om haar te dragen. Niet dat ze nou zo zwaar was, maar toch. Opgelucht haalde ze adem toen ze hoorde dat Severus op hun aan het wachten was. Dat betekende A dat Severus veilig was terug gekeerd van Voldemort en B de kans was groot dat ze spoedig weer zou zien, want niemand kon ontkennen dat Severus toch wel de beste was in dit soort dingen oplossen. "Mooi."zei ze toen op Remus. "Doe me trouwens één plezier jullie, hou Luthien bij me weg tot me ogen weer normaal zijn aan de pijn te voelen zullen ze er niet bepaalt goed uitzien en ik bespaar me dochter graag nog een aantal trauma's."Zei ze toen droogjes. ze was haar droogheid nog steeds niet kwijt, net als het verlangen om Bellatrix te vermoorden. "Perkamentus moet ook zo snel mogelijk ingelicht worden over dat we het hoofdkwartier kwijt zijn."

Remus Lupos

Remus keek naar Sirius die al een patronus had gestuurd naar Anderling om te kijken waar Luthien uithing en om haar bezig te houden als ze toevallig op zoek was naar haar ouders. Daarna stuurde hij een bericht naar Perkamentus wat er was gebeurd en Remus hoopte maar dat het bericht Perkamentus zou bereiken en dat hij dan ook snel weer terug zou zijn om met de rest van de orde te overleggen hoe ze nu verder moesten nu het hoofdkwartier van de Orde verloren was en de dooddoeners daar nu hun gang konden gaan. "Laten we opschieten en wegwezen hier voor we weer ongewenst bezoek krijgen." zei Remus die Christina overeind hielp en haar ondersteunde gezien ze duidelijk geen ruk kon zien en dus ook geen stap kon verzetten zonder het risico te lopen vol op der plaat te gaan. Hij voelde nog steeds de vloek die hem in zijn rug had getroffen en hij wist dat Sirius nog steeds last had van zijn arm waar hij was geraakt maar ze moesten nu eerst hier weg en op Zweinstein terugkeren voor ze zich zouden laten nakijken door Madame Plijster. Sirius knikte "Oke, laten we gaan." Sirius pakte Christina der andere arm en ze verdwijnselde naar het Krijsende Krot. Daar aangekomen liepen ze door naar de geheime gang die naar de beukwilg leidde , Severus stond bij de beukwilg (op veilige afstand van de sla-grage boom) te wachten en liep direct naar hen toe zodra ze buiten waren. "Chris, drink dit." hij duwde een flesje met een donkerbaars brouwseltje in haar handen en hield haar hand vast zodat ze niet naast haar mond zou zitten of het per ongeluk over het randje van het flesje zou kieperen.

Christina liet zich leiden door Sirius en Remus, gelukkig waren hun twee erbij geweest want ze zou niet veel mensen compleet vertrouwen om zich blind (leterlijk) te laten leiden. Aan de dooie geur te ruiken waren ze in het krijsende krot en al snel voelde ze hoor ze de tunnel door geloosd werd.Voorzichtig liet ze Remus en Sirius los toen ze de stem van haar man hoorde, ze haalde opgelucht adem en was blij dat hij veilig terug was. Ze gehoorzaamde haar man, iets wat erg uniek was en dronk het flesje leeg, ze voelde hoe de pijn weg trok en ze zag weer min of meer iets, alles en iedereen was een vlek maar ze kon in ieder geval de gedaantes onderscheiden en dus een vage omtrek van alles weer zien. "Ik neem aan dat me zicht langzaam weer beter word?"Vroeg ze aan haar man. "Want jullie zijn nu gewoon wandelende vlekken."zei ze droogjes. "Ik zie dat er drie mensen hier staan en ik zie aan de omtrek wel wie wie is, maar dat is het dan ook."legde ze maar even uit zodat haar man het snapte. "De pijn is in ieder geval weg."Zei ze droogjes. "Severus help me even onthouden dat ik bovenaan mijn to do list Bellatrix omleggen zet."zei ze pissig, ze was nog steeds woedend op haar nicht. Ze voelde aan haar gezicht en voelde dat op de sneeën rondom haar ogen nu korsten zaten. "Severus worden dit littekens?"Vroeg ze bezorgt, zo ja dan had ze het gepresteerd om in 1 nacht meer littekens in haar gezicht te hebben dan Remus zijn hele leven. Ergens wist ze het antwoord waarschijnlijk al, dat Severus het ook niet wist of het weg zou trekken of niet waarschijnlijk. Christina besefte dan ook dat het waarschijnlijk het doel van Bellatrix was geweest om haar knappe gezicht voor goed te verminken. Ze pakte Severus zijn hand vast, ze kon dan wel vaag zien maar een boomwortel zou ze precies niet zien en ze had niet heel veel zin om vol op der smoelwerk te gaan. "Is alles goed met jou?"vroeg ze toen bezorgt aan haar man, gezien hij net terug kwam van Voldemort.

Sirius, Remus & Severus (Omdathetkan)

Sirius had zijn armen over elkaar heen geslagen en keek toe hoe Christina het drankje naar binnenwerkte wat Sneep voor haar had meegenomen. Toen ze meldde dat ze bovenaan haar to do lijstje het vermoorden van bellatrix moest zetten stootte hij even een blaffende lach uit "Get in line Little Sister." zei hij half lachend "Bellatrix staat ook erg hoog op mijn lijstje van mensen die ik het liefste in honderden stukjes blaas, maar omdat ik zoveel van je hou zal ik een uitzondering maken en je mee laten helpen. Jij mag het martelen doen als ik de genade klap maar mag uitdelen." zei hij droogjes voor hij nonchelant zijn handen in zijn zakken stak en richting het kasteel begon te lopen ondertussen diep in gedachten verzonkend over de verschillende manieren waarop hij Bellatrix naar een andere wereld kon helpen. Remus keek zijn beste vriend na en schudde zijn hoofd "Ik mag toch hopen dat je langs Madame Plijster gaat Sluipvoet!" riep hij nog na en Sirius stak zijn hand op ten teken dat hij en Remus had gehoord en waarschijnlijk wel langs Madame Plijster zou gaan. "Nou ik ben blij dat jij je zicht weer terug begint te krijgen. Weet je hoe lastig het zou zijn geworden voor ons allemaal als we jou elke keer maar overal naartoe moeten begeleiden? Misschien moeten we voor de zekerheid maar zo'n blindegeleidehond voor je aanschaffen die Blinde Dreuzels ook hebben om hen de weg te wijzen. Of je kan natuurlijk Sirius permanent in een hond laten veranderen." zei Remus droogjes. Severus onderdrukte een glimlach bij het idee van Sirius permanent als vlooienbaal met een halsband om gedwongen om Christina overal naartoe te begeleiden. "Als het goed is is dat niet nodig Lupos." zei Severus zacht "De littekens trekken weg, het zal misschien een paar dagen duren maar je gezicht zal geen permanente littekens overhouden." meldde Severus kalm, hij was allang opgelucht dat er niets ernstigers was gebeurd en dat hij dit makkelijk had kunnen oplossen. "Met mij is alles prima, Maar ik moet je wel over iets belangrijks spreken en dat liever privé." hij keek Remus met een blik van 'rot op nu' aan en Remus haalde zijn schouders op "Prima ik ga mijn vrouw zoeken die zal ook wel in de stress zitten." meldde hij "Lupos, als Perkamentus terug is komt er een spoedvergadering. Het is van uiterst belang dat jij daar ook bij bent." Remus fronste even maar knikte toen "Komt in orde." en Remus liep achter Sirius aan om ook maar eerst eens langs Madame Plijster te gaan en vervolgens Melian op te zoeken.
Severus en Christina bleven alleen achter "Laten we naar binnen gaan en met naar binnen bedoel ik onze kamer zodat jou zicht beter kan worden en ik kan vertellen wat er bij de heer van het Duister is gebeurd zonder het risico te lopen dat er misschien andere mensen mee kunnen luisteren."

Hoofdschuddend keek Christina min of meer haar broer na. Ze zuchtte, haar broer was bloed eigenwijs en waarschijnlijk had Severus hem binnen 10 seconden kunnen helen. Die twee moesten echt eens hun kinderachtige problemen opzij zetten en normaal tegen elkaar gaan doen vond Christina. Helaas zou daar waarschijnlijk eerst een Zombie apocalyps voor nodig zijn voordat dat zou gebeuren. Bezorgt keek ze naar haar man toen ze hoorde wat hij haar vertelde en knikte. Dit kon niet veel goeds zijn. Ze voelde hoe Severus een arm rond haar middel sloeg om haar naar binnen te begeleiden. Iets wat moeilijk lang deed als je half blind was, zeker met alle trappen in de kerkers die ze af moesten zonder dat Christina haar nek brak. Ze zuchtte opgelucht toen ze er eindelijk waren en voelde hoe Severus haar op de bank van het prive vertrek neerzetten en naast haar kwam zitten ze legde haar hoofd op zijn schouder, ze was erg moe van alles maar ze wilde eerst weten wat er gebeurt was. "Goed vertel. Het klinkt in ieder geval al niet goed."zei ze toen bezorgt. Ze merkte aan alles hoe haar man deed dat het inderdaad niet goed was, daarvoor had ze nou niet bepaalt haar ogen nodig met hoe lang ze al getrouwd waren. Ze kende alle trekjes van haar man door en door, net als dat ze meteen wist of Sirius iets had uitgevreten of niet. Ze maakte zich ook nog zorgen om Remus en Sirius en hoopte maar dat hun verwondingen niet al te erg waren of dat er niets mee gebeurden alsnog.

Melian

Melian had al uren gespendeerd op haar kantoor. Het mocht dan nog vroeg in het schooljaar zijn, het nakijkwerk werd met de dag meer en aangezien Melian nog genoeg andere dingen aan haar hoofd had, was het bijhouden ervan erg moeilijk. Daarom had ze vanavond besloten zichzelf maar even op te sluiten in haar kantoor om de stapels weg te werken. Nu was gelukkig het einde in zicht. Melian begon zich wel lichtelijk zorgen te maken, aangezien ze al een aantal uur niks van Remus had gehoord of van wie dan ook. Normaal gesproken zou Melian wel een paar gestoord worden op zo'n avond als dit. Waarschijnlijk had hij het ook druk met van alles, dacht Melian maar om haarzelf gerust te stellen. Melian legde haar veer neer en leunde achterover in haar stoel. Ze hoorde wat voetstappen op de gang, maar die werden langzaam zachter, wat dus betekende dat ze al voorbij haar kantoor waren gelopen. Veder was het muisstil in het kantoor van Melian. Enkel de wind wist die stilte zo nu en dan te onderbreken. Uiteindelijk pakte Melian haar veer weer op om aan de laatste stapel te beginnen. Ze hoopte maar dat het een beetje op zou schieten, want pas nu ze even had gepauzeerd merkte ze hoe moe ze eigenlijk wel niet was.

Dane Lupos

Dane zat onderuit gezakt op de bank in de leerlingenkamer van Griffoendor. Deze avond had hij weinig beleefd. Normaal gesproken was er nog wel wat te beleven na het avondeten, maar vanavond dus niet. Hij had zijn broertje en zusje ook al een tijdje niet gezien en vroeg zich af wat die wel niet aan het uitspoken waren. Waarschijnlijk niks boeiends, anders zouden ze hem wel meegevraagd hebben. Met zijn armen achter zijn hoofd keek Dane de leerlingenkamer rond. Het was er verdomd rustig en Dane vond het raar. Hij begreep niet waarom iedereen opeens zo dood saai deed. De meeste leerlingen zaten namelijk te lezen in een boek of maakte opdrachten voor bezweringen. Sinds wanneer was iedereen zo serieus met huiswerk? Dacht Dane. Hij had deze hele avond nog niks aan zijn huiswerk gedaan, terwijl hij dat natuurlijk wel zou moeten doen.

Severus Sneep

Severus ging naast Christina zitten en keek even of Chris nog verdere verwondingen had. Toen hij er zeker van was dat alles verder oke was zuchtte hij diep en begon te vertellen wat Voldemort zijn nieuwste missie voor hem was "Ik moet jou vermoorden en Luthien bekeren. Als ik het niet voor elkaar krijg om Luthien naar hun kant te draaien moet ik ook haar vermoorden. Daarnaast verwacht hij dat ik Remus ook opruim en vervolgens ook probeer Melian te bekeren en de kinderen. De heer denkt dat als Melian eenmaal onder genoeg druk staat dat ze het wel doet. Hij wil haar gebruiken om de kinderen te bekeren en andersom. De heer van het Duister zei ook dat er al een plan was om Perkamentus te vermoorden." vertelde Severus in grote lijnen. Het had toch geen zin om in details te treden. Het belangrijkste was dat Chris wist dat Voldemort verwachtte dat zij binnenkort dood zou zijn en Chris wist natuurlijk dat dat in geen hondermiljoen lichtjaren zou gebeuren. Severus had zijn rol als spion/dooddoener zo goed gespeeld dat Voldemort geen idee had dat Severus echt van Christina hield en dat hij om de dooie dood zijn dochter nooit zou willen bekeren of zijn zwager wilde vermoorden... oke misschien was er een tijd geweest dat hij inderdaad met alle liefde van de wereld Remus Lupos wilde omleggen en Sirius erbij maar die tijd was voorbij.

Remus Lupos

Remus liep het kasteel in achter Sirius aan maar in plaats van Sirius te volgen naar de ziekenzaal was Remus van plan om gewoon door te lopen naar Melian en verder niets meer te doen deze hele avond. Hij had geen zin om een zuur gezicht van Madame Plijster te zien en al helemaal niet om zijn shirt uit te doen zodat ze zijn rug kon onderzoeken waarbij ze ook meteen de indrukwekkende verzameling aan littekens kon zien. Hij haatte dat nog altijd en dat zou niet snel veranderen ook. Remus klopte op de deur van Melian haar kantoor en liep naar binnen. Melian zat achter haar bureau over een stel perkamenten gebogen en het was duidelijk dat ze daar al een tijdje mee bezig was. "Mels." zei Remus als begroetting voor hij naar haar toe liep en een kus op haar hoofd drukte. Het bukken deed echter niet veel goeds voor zijn rug en hij ging ook weer snel rechtstaan. "Kom op het is laat laten we naar onze kamer gaan." het was inderdaad laat, niet dat Remus moe was. Door dat duel en alles wat er gebeur was was hij klaarwakker en er moest nog zoveel geregeld worden en ze moesten zo snel mogelijk perkamentus zien te spreken voor ze ineens meer dooddoeners bij de andere orde leden op de stoep stonden en daar zaten ze natuurlijk helemaal niet op te wachten. Hij trok even een van pijn vertrokken gezicht maar wist het snel weer in de plooi te krijgen.