Once upon a time

Once Upon a Time

Dit RPG gaat over de serie: Once Upon a time.
De sprookjesfiguren zitten nog altijd gevangen in Storybrooke.  De personages die nog in het Enchanted Forest zaten, zijn nu ook in Storybrooke.
De slechteriken The Evil Queen en The Snow Queen werken samen om Storybrooke weer in handen te krijgen.
Mary Margaret is de burgemeester van Storybrooke en daar zijn de slechte koninginnen het niet mee eens; zij willen weer de baas zijn en niets houdt hen tegen!

Thunderstruckfandom regels zijn van toepassing!
Rollen via pb!


De rest moet zelf maar even aangevraagd worden.

Rumple/Mr. Gold

Hij keek even om zich heen om te zien of Belle weg was, ze zou even langs de winkels gaan om eten en dat soort 'menselijke zaken' te halen waar hij zelf toch weinig aan had. Ja hij at enzo en hij sliep en hij deed alles wat mensen ook deden maar waarheid was, als 'The Dark One' was je onsterfelijk en dat, beviel hem prima. Het was overduidelijk dat Emma Swan hem nog niet vertrouwde maar dat maakte niet uit. Ze zou op een gegeven moment toch wel naar hem toe komen voor hulp of ze het nou wilde of niet. Emma's magie was iets waar Emma weinig tot niets over wist en zelfs Regina zou haar niet kunnen helpen als Regina dat uberhaupt zou willen. De geliefde nu 'ex-burgermeester' had besloten zich weer eens te bekeren en had 'the dark side' gekozen. Waarschijnlijk miste ze toch de macht die ze had. Oh well. Toen Rumple er zeker van was dat Belle weg was en voorlopig niet terug zou komen liep hij naar (jazeker) een verborgen kamer. De deur was met zijn magie beveiligd en hij was de enige die naar binnen of naar buiten kon. Hij had dit uiteraard niet tegen Belle verteld, want Belle hoefde niet te weten wat hij allemaal aan het bekokstoven was. Hij liep de trap af naar beneden door een donkere gang die hem deed denken aan de ondergrondse gangen in the Enchanted Forrest. Daar stond hij, het 'kistje' waar de hoed van Merlijn in zat. Die hoed kon magie absorberen en vasthouden. Hij had Merlijns leerling al te pakken gehad. Maar hij zou hulp nodig hebben van wat ...andere mensen om te krijgen wat hij wilde. Zie je, hij was misschien dan wel onsterfelijk (tenzij iemand hem zou doorboren met zijn dolk), maar Belle was zeer zeker menselijk en zou oud worden, en dan sterven (afhangende of ze niet in de tussentijd vermoord zou worden door iets anders). & Rumple was niet van plan toe te kijken hoe de liefde van zijn leven, zijn Happy ending, zou vergaan terwijl hij voor altijd met de pijn zou moeten leven. Niet dat hij niet al eerder met een gebroken hart te maken had gehad, of dat hij onbekend was met 'pijn.' Maar hij was niet van plan het nog een keer te doorstaan en hij zou het niet toestaan dat er iets zou gebeuren met Belle. Rumple wist dat als Belle doorkreeg wat hij van plan was, dan zou ze het er zeer zeker niet mee eens zijn en misschien zou hij haar dan al kwijtraken. Ook dat kon hij niet laten gebeuren. "Ik hoop dat je comfortabel zit Dearie. Het gaat een heel stuk drukker worden daarbinnen...heel binnenkort." mompelde hij tegen de hoed die hij eruit had getoverd. Nadat hij er zeker van was dat alles hier beneden goed was, ging hij weer naar boven zodat Belle niets zou vermoeden. Hij sloot de deur weer af, en verborg hem zodat Belle er ook niet per ongeluk op kon stuiten en daarna ging hij thee zetten zodat als Belle terug zou komen, ze niet eens zou denken aan alle dingen die zich nu in Storybrook afspeelde.

Killian Hook

Killian was op zoek naar Emma. Ze hadden die avond ervoor hun eerste date gehad en het ging best goed al vond hij zelf. Hij was charmant geweest, vriendelijk, en uiteraard, super knap. Emma's vader kon daar nog wat van leren 'prince Charming' ..Killian schudde zijn hoofd en liep bij Granny's naar binnen waar hij al meteen een kop koffie in zijn handen kreeg van Granny zelf die hem een alwetende blik toewierp die Killian maar besloot te negeren. Hij keek rond maar zag geen bekend blond haar van Emma, hij zag ook Henry niet of Snow & Charming. Leroy een van de dwergen liep wel rond en hier en daar zaten mensen die hij in de tussentijd had leren kennen als Emma's vrienden en natuurlijk de bewoners van Storybrook. Killian moest toegeven dat deze wereld zo slecht nog niet was al was alles wennen en al die technologie zoals Emma het noemde, was nog vreemd. Hoewel hij Emma leuk vond, kon hij het niet laten om aan zijn schip te denken. Maar hij kon niet te lang bezig blijven met die dingen, ze hadden een probleem en Emma moest ervan weten. Zij was nou eenmaal "The Saviour." en als Emma er niets aan kon doen dan waren ze allemaal verloren. Want je koffers inpakken en de benen nemen was niet bepaald een optie meer. Een 20 meter hoge muur van ijs blokkeerde de enige weg in en uit Storybrook en je kon er niet bepaald omheen rijden of Doorheen... geloof me er waren er genoeg die het al hadden geprobeerd maar dat ijs was onbreekbaar. Killian besloot bij Granny's te blijven en te ontbijten. Emma zou vanzelf wel naar binnen komen...hoopte hij anders zat hij daar serieus uren te wachten voor niets. Hij zou haar kunnen bellen maar hij had niet bepaald een idee hoe die 'mobiel' werkte en daar moest hij nog aan wennen. Mobiele telefoons waarmee je mensen over lange afstanden direct kon bereiken zonder gebruik van flessen en vogels en bezorgers. Killian hoopte maar dat hij snel aan al die dingen gewend kon raken gezien Emma hier niet snel weg zou gaan, niet zonder haar zoon Henry en waar Henry ging, ging ook Regina. En daar lag op het moment het hele probleem.

Henry Mills
Sinds hij zijn geboortemoeder naar Storybrooke had gehaald, was er al heel wat gebeurd. Het enige wat bleef was dat zijn beide moeders voor hem bleven vechten. Hoewel hij de laatste tijd twijfels had over Regina. Hij had onlangs bericht van haar gekregen dat ze hem niet meer wilde zien. Dus verbleef hij bij de Charmings. Hij vond het wel leuk bij zijn grootouders en Emma, maar hij bleef triest dat Regina hem niet meer wilde zien. Snow vertelde hem dat hij zich geen zorgen moest maken, dat als Regina alles op een rijtje had gezet in verband met haar breuk met Robin, ze vanzelf wel weer contact met hem zou opzoeken. Henry zuchtte, hij was bang dat zijn moeder terug de evil queen zou worden en dat was net iets waar ze uit begon te groeien.
Heel even keek hij naar de trap en hij vroeg zich af hoe de date was gegaan tussen Killian en Emma. Ook vroeg hij zich af of hij niet kon helpen met de zoektocht naar Anna of Ingrid.

Regina Mills/The Evil Queen
Regina opende haar ogen en keek in haar spiegel. Ze glimlachte lichtjes, maar achter deze glimlach voelde ze pijn. Pijn die ze niet meer wilde voelen, eerst doordat haar ware liefde niet met haar samen kon zijn vanwege Maid Marian, maar de meeste pijn voelde ze door haar zoon Henry. Weliswaar was het eerste niet haar schuld, daar had ze wel voor gezorgd jaren geleden in the Enchanted Forest, toen ze haar liet vermoorden, maar dankzij the lovely Saviour die zich overal en altijd mee moest bemoeien, was het voorbij tussen haar en Robin. Wraak die ze voelde jegens Emma. Vooral omdat Regina ervoor gevochten had om 'goed' te worden, maar daar had ze nu niet veel meer behoefte aan. Daarbij, dit was haar stad, en nu Mary Margaret de burgemeester was, wilde ze alleen maar een ding, waardoor ze weer alles zou krijgen wat ze wilde; Storybrook terugkrijgen en ze wilde een gelukkig einde, iets waar de schrijver voor moest zorgen. Ze verdiende dit. Regina sloot haar ogen, plaatste haar hand op de plek van haar hart en haalde haar hart eruit. Er was nu geen tijd voor gevoelens. Ze plaatste haar hart in het kistje en sloot deze af, waarna ze de sleutel opborg.

David Nolan/Prince Charming
Sinds kort woonde Mary Margarets en zijn kleinzoon Henry bij hen. Hij had hem altijd al een geweldige jongen gevonden, omdat hij altijd het beste in mensen zag. Daarbij was het gewoon een leuk kind en door dit met Regina nu, stelden hij en Mary Margarets hun huis graag voor hem beschikbaar. De familie was compleet met Emma en Henry nu. David liep door het huis en zag Henry. Zijn blik in zijn ogen en zijn houding verraadde al meer dan genoeg. ''Met je moeder komt alles goed. Dat weet ik. Je weet dat ze van je houdt.'' Hij legde een hand op zijn schouder. ''Wat betreft je andere moeder..Ik hoop  dat Killian haar met respect behandeld heeft gisteren.'' Emma had nog niks verteld hoe het was gegaan. Het was zijn beschermde vaderrol die hier sprak. Hij had er als kind nooit kunnen zijn voor Emma, dus probeerde hij dit nu maar.

Belle

Belle was druk bezig met het doen van de boodschappen voor haar en Rumpel, als ze in het enchanted forest hadden geleefd hadden ze bediendes gehad die dat voor hun zouden doen en dan had Belle het niet zelf hoeven doen, maar eerlijk gezegd vond Belle het niet heel erg. Sinds ze geen prinses meer was, maar gewoon Belle. Anders had ze nooit gewoon zo makkelijk met Rumpel kunnen trouwen. Alhoewel....hij was het meest machtige wezen op aarde, dus opzich had dat niet zo een probleem moeten zijn gezien niemand het op durfde te nemen tegen Rumpel. Het was maar heel goed dat Belle niet wist dat Gaston in een roos was veranderd door Rumpel, anders zou ze niets meer met Rumpel te maken willen hebben, niet omdat ze zo een Gaston fan was, absoluut niet nee yuch. Die spierbal was eerder verliefd op zichzelf dan op een ander, maar gewoon omdat ze tegen het kwaad was. Ze was ervan overtuigt dat Rumpel speciaal voor haar veranderd was en nooit meer iets zou doen tegen een ander, ze wist dat het slechte in hem zat, ja hij was niet voor niets the dark one, maar ze wist dat diep van binnen de Rumpel zat die hij was voor de dark one, de lieve man die alles over had voor zijn zoon en vrouw die hem later bedonderde en in de steek liet. Belle was vastberaden om zoiets nooit bij Rumpel te doen, nee dat zou ze niet eens kunnen een ander zo ontzettend veel pijn doen en daarvoor hield ze ook teveel van Rumpel. Ze was alweer bijna terug bij haar huis, en liep toen snel naar binnen. "Rumpel! Ik ben thuis!"riep ze, ze had geen idee waar hij rond hing in het huis of wat hij uitspookte maar het was dan ook een erg groot huis. Belle liep naar de keuken en begon de boodschappen op te ruimen in alle kastjes, en wachten tot Rumpel te voorschijn kwam.

Emma

Emma was al vroeg op pad gegaan. Ze had weinig slaap gehad na de date met Hook gezien ze laat thuis was geweest, Echter had Emma toch niet heel erg goed kunnen slapen omdat ze zich teveel zorgen maakte om de muur die er stond. Ze dacht weer aan de kus tussen haar en Hook, en voelde zich weer blij worden een glimlach speelde rond haar lippen, ook toen ze eraan dacht dar hij twee handen had gehad dat was stiekem ergens ook een verbetering. Ergens was ze ook blij dat ze vandaag met Hook op pad zou gaan, het was weer een excuus om de hele dag samen door te brengen en ze moesten toch echt eens ontdekken waar die muur van ijs opeens vandaan kwam. Ze zou naar Grannys gaan om daar Hook te zien en om een gigantische bak koffie achterover te gieten, iets wat ze dringend nodig zou hebben, ze wilde Henry zoveel mogelijk hier buiten houden, op veilige afstand. Emma wist niet waarmee ze te maken hadden en ze wilde dan ook niet eerder dan dat Henry erbij hebben. Ze liep grannys binnen en zag Hook al zitten, haar hart sloeg een slagje over en ze liep naar hem toe, ze vond hem echt heel leuk zelfs met neal had ze zich niet zo gevoelt moest ze eerlijk toegeven en dat was al heel wat. Dat zou ze echter nooit aan Henry of Rumpel vertellen, dat zou teveel verdriet geven wat niet nodig was. Ze stond stil bij de tafel van Hook en ging zitten. "ik had verwacht dat je wel een emmer koffie voor me had bestelt."zei ze droogjes tegen hem.

Hook had opgekeken toen Emma tegenover hem ging zitten en verkondigde dat ze had verwacht dat hij wel een emmer koffie zou hebben besteld voor haar. "Als ik had geweten wanneer je hier zou zijn geweest dan had ik dat zeker voor je gedaan. Misschien een leer voor de volgende keer." zei hij droogjes en toen schoof hij zijn eigen koffie naar haar toe. Ook de smaak van koffie was hier anders en nog wennen maar hij had zo'n vermoeden dat Emma het harder nodig had dan hij op het moment. "Dus Swan, wat is het plan voor vandaag? Proberen de enorme ijsmuur neer te halen ?" vroeg hij gladjes terwijl hij charmant glimlachte -uhg I hate how hot he is- en achterover ging zitten en tegen de achterkant van het bankje aan leunde. Emma kreeg ook direct een ontbijt van Granny en waarschijnlijk wist Granny meer van Emma's favoriete voedsel dan hij. Maar dat zou ook nog wel veranderen hoopte hij. Hij wist niet in hoeverre hij met Emma kon gaan, of in hoeverre zij WILDE gaan. Hij wist dat ze nog steeds af en toe Neal in haar hoofd had maar Neal was er niet meer en daar viel niets aan te veranderen. Hij was er echter wel en al zei hij het zelf, knapper dan Neal. (hell yes omg geef me een kwijlbakje)

Rumple had Belle binnen horen komen en had nog even een dubbel check gedaan of alle sporen van zijn sneaky magie praktijken weg waren gevaagd. Er was niets meer te zien van de geheime deur en gezien hij hem zelf ook nog eens had verborgen met wat van zijn eigen magie kon Belle het ook niet per ongeluk open maken of erop stuiten. Hij liep naar de keuken waar Belle de boodschappen aan het opruimen was en ging achter haar staan "Je bent nog snel terug Belle." zei hij enigzins vrolijk. Hij vond het ook totaal niet erg dat Belle er niet bijzonder lang over had gedaan om boodschappen of iets te doen. Ze waren nu getrouwd en dat was alles wat Rumple sowieso al had gewild vanaf het moment dat hij verliefd was geworden op Belle toen ze nog in The Enchanted forrest woonde en Belle bij hem als 'bediende' werkte. Haar nieuwsgierigheid en intelligentie had hij eerst als irritant bevonden maar naarmate ze ook meer interesse ging tonen in zijn interesses, namelijk magische objecten en spreukenboeken etc. begon hij haar steeds interessanter te vinden. Rumple keek naar de verzameling van boodschappen die Belle had gedaan "Plan je een driegangen menu ?" vroeg hij glimlachend. Ze had zich in elk geval niet ingehouden met het boodschappen doen maar goed, ze wisten ook niet wanneer ze uberhaupt weer zin zouden hebben om terug te keren naar het stadje waar tegenwoordig altijd wel wat gaande was. In elk geval sinds Emma over de grens was gereden voor de eerste keer een paar jaar geleden en had besloten te blijven.