Bleed Forever

Draco Malfoy

Draco lachtte even "Ja ik sta doodsangsten uit." zei hij lachend. No offence maar als je met Voldemort in een huis heb gezeten de hele zomer ... maakt vrij weinig je meer bang en hij wist dat ze grapjes maakte en daar was hij blij om en het leidde hem af van alle drama en al het gezeur en gezeik en het feit dat zijn ouders nog steeds in het geweldige gezelschap zaten van Voldemort die hen het leven zo zuur mogelijk probeerde te maken. Draco had zijn drinken ook al op en keek toe hoe Amber dat van haar ook achterover gooide, opstond en haar mantel aan deed. Hij volgde snel haar voorbeeld en liep toen met haar naar buiten na te hebben betaald. Obviously betaalde hij alles hij was de man, ze waren op soort van date, en buiten dat was hij toch rijk dus waarom niet toch? precies. Ze glipte terug naar de geheime doorgang van Zacharinus die hen niet eens opmerkte omdat hij te druk bezig was geweest met het bijvullen van de schappen. In de donkere klamme gang pakte Draco zijn toverstok weer "Lumos" en toen was er licht. niet dat ze meer dan 2 meter voor hen konden zien maar je brak in elk geval je nek niet over losse stenen of iets doordat je geen hand voor ogen kon zien. Draco zat in tweestrijd. Doen of niet doen. Maar op het moment dat hij naar Amber keek...verdwenen de twijfels. Hij stopte abrupt midden in de gang draaide zich naar haar toe, duwde haar, zacht maar niet al te voorzichtig -wel zo dat ze geen pijn heeft- tegen de muur, keek haar nog even recht aan voor hij haar zoende. Zijn hand gleed als vanzelf in haar haar en de andere gleed om haar heup en hij was niet van plan haar nog erg snel los te laten.

Severus Sneep

Severus had de strenge blik van Christina gezien, hij had besloten het te negeren. Chris was boos geworden op Sirius en misschien was het deels terecht geweest maar aan de andere kant Sirius deed niets anders dan wat hij altijd al had gedaan. Sirius kon het beste met dingen omgaan als hij er een grap over maakte of er luchtig over deed. Op het moment dat het er echt toe doet is hij serieus en dat wist Chris ook wel die had nu gewoon een kort lontje..hoopte Severus dan anders zou het vanavond niet bepaald gezellig worden. Severus keek naar Luthien die voor hem was komen staan "Mooi zo. Als ik erachter kom dat je zonder begeleiding weg bent geslopen van het terrein van Zweinstein af mag je serieus bang zijn dat ik niets in je drankje doe." fluisterde hij zachtjes "Veritaserum voor je donkerste duisterste geheimen te openbaren, of misschien een slaapdrankje zodat je helemaal nergens meer heen kan voor een volle dag." hij zou het natuurlijk niet doen zo erg was hij nou ook weer niet al was hij niet de minste om Luthien te drogeren mocht het absoluut noodzakelijk zijn maar goed.

Luthien

Luthien moest lachen. "Geloof je het zelf?"Vroeg ze hem toen. "Mama zou je echt vermoorden als je dat doet, en jij zou je aller liefste dochter toch niets aan kunnen doen?"vroeg ze toen met haar aller liefste schattige puppy oogjes. De ogen die ze precies van haar vader had. Haar moeder had grijs blauwe ogen net als Sirius, maar zei had de diep bruine bijna zwarte ogen van haar vader geërfd net als het zwarte haar van haar vader. Voor de rest was Luthien het evenbeeld van haar moeder. Ze keek hem liefjes aan, bijna iedereen was doodsbang voor haar vader, maar Luthien was dat in nog geen duizend jaar. Ze hield ontzettend veel van hem en was als kind al een papa's kindje geweest. Christina vertelde ooit aan Luthien dat ze als baby maar niet stopte met huilen toen haar vader naar Zweinstein was voor werk, en Christina toen met Luthien naar Zweinstein moest een briefje naar Severus had gestuurd of die onmiddellijk uit de les kon komen omdat ze gestoord werd van het gehuil van Luthien en dat de seconden dat Severus haar verpakten ze meteen stil was. Als Luthien erover nadacht kon dat ook wel echt waar zijn, ze had het altijd afschuwelijk gevonden als haar vader weg moest en wist van haar zelf nog dat ze als kind dan altijd ontroostbaar was geweest, ook al kwam haar vader meestal het weekend thuis voor Christina en haar zelf. "Mogen we zo gaan papa?"vroeg ze toen. Luthien keek naar Sirius, vanavond zou ze met hem weg gaan dus was ze in ieder geval niet alleen.

Amber Lupos


Weer moest Amber zichzelf in de hand houden om niet vrolijk te gaan huppelen toen ze terug liepen naar Zweinstein, ze was nu nog vrolijker dan dat ze net al was geweest en het werd als maar erger hoe vrolijk ze was.
Toen ze door de gang liepen en Draco haar opeens tegen de muur duwden ging haar hart nog tien keer zo snel en voelde ze zich weer de gelukkig persoon op aarde. Ze sloeg haar benen om zijn middel en haar armen om zijn hals, zodat Draco haar makkelijker tegen de muur kon tillen, ze kusten hem vol overgave terug, dit moest echt wel betekenen dat ze verliefd was op hem, en hij toch ook op haar? Anders zou hij dit toch niet doen? Ze vroeg zich af of ze nou iets hadden of niet, maar durfden dat absoluut niet te vragen aan hem, maar ze was ook bang dat hij dan met een andere meid zou gaan, en hoe moest ze dit in Merlijnsnaam aan haar familie vertellen? Vroeg ze zich af, ze bleef door zoenen met hem, net zo lang tot ze geen lucht meer had. Dan zou ze helaas tot haar spijt de kus moeten verbreken, ergens voelde ze nog een ander soort verlangen, niet alleen het verlangen om hem te zoenen, maar ook het verlangen naar meer stiekem. Na een tijd verbrak ze de zoen omdat ze even moest ademen en bleef ze hem ademloos aankijken, ze was weer knal rood wat gelukkig niet te zien was in deze gang, maar ze liet zichzelf nog altijd tegen de muur drukken door hem en liet zich niet zakken of los.

Dane

Dane was lichtelijk geschrokken toen zijn tante zo uit d'r fel was gesprongen. Normaal gesproken deed ze dat nooit, althans, niet waar de hele familie bij stond. Dane wist dat dingen dus serieus gaande waren en dat het nu gevaarlijker was dan ooit voor hen allen. Dane zuchtte gefrustreerd. Hij had helemaal geen zin in begeleiding naar Zweinsveld of het idee dat hij continu in de gaten gehouden zou worden door Ordeleden. Waarschijnlijk zou Anna zich daardoor ook gaan afvragen wat er aan de hand was. Nu werd ze nog onbereikbaarder voor hem. Iets waar Dane niet vrolijk van werd. Dane keek naar de grond en toen weer naar Kyle. Het liefste kneep hij er nu tussen uit. Volgens Dane was nu alles wel besproken wat belangrijk was. Eigenlijk wilde hij er ook niet meer van weten. Natuurlijk zou hij vechten voor de Orde wanneer het erop aankwam, maar veder was Dane niet van plan om zich ermee bezig te houden. Dit alles zou al genoeg problemen veroorzaken. "We zullen doen wat jullie zeggen. Nu ben ik er klaar mee, mag ik weg?" zei Dane geïrriteerd.

Melian

Ook Melian keek op van de reactie die Christina op Sirius afvuurde. Melian kon duidelijk merken dat er misschien wel meer aan de hand was dan alleen dit wat er nu verteld werd. Ze werd nieuwsgierig. Wat kon het zijn? Het was vast niks kleins, anders zouden ze niet zo uit hun fel springen. Melian keek naar Remus en van Remus naar Sirius. Ze was blij dat die twee altijd zo relaxt wisten te blijven. Melian hoorde wat Dane zei en ze begreep dat het allemaal wat teveel kon zijn op dit moment. Het was natuurlijk ook niet niks als je hele familie bedreigd werd. "Tuurlijk, ga maar." zei Melian zachtjes. Ze keek naar Severus. Ze had al tijden niet meer alleen met haar broer een op een gesproken en had dus ook geen idee hoe het met hem ging. Melian besloot deze week nog een keer een onverwacht bezoekje aan Severus te brengen, zodat ze misschien even rustig konden praten. Melian keek naar Remus. "Zullen wij ook zo maar eens gaan?" vroeg ze zachtjes. Ze wist niet wat de plannen veder waren, maar ze had er geen zin in om nog uren door te brengen in het kantoor van Perkamentus.

Severus, Remus & Kyle

Kyle geeuwde en bedacht zich toen dat ze nog van alles moesten doen. Hij en Dane zouden Ron en Hermelien helpen met duelleren, Luthien had iets gezegd over een band beginnen en het huiswerk wat hij had begon zich ook goed op te stapelen en daar moest hij ook nog steeds iets aan gaan doen wilde hij niet voor verschillende vakken keihard zakken maar voor hij dat allemaal ging doen was hij eerst van plan Selene te vinden. "Mooi. Ik zie jullie later wel." zei hij voor hij zich omdraaide en het kantoor uit liep. Remus keek zijn zoon enigzins verbaasd na, die had haast gehad. Remus keek naar Melian en knikte "Als dat alles was gaan wij er ook vandoor." Remus keek naar Chris "Ik kom zometeen nog wel even naar je toe. Stuur maar een bericht als je tijd heb." zei hij tegen haar omdat hij wist dat Christina nog wel met hem wilde praten over iets. Sirius keek even van hem naar Christina maar zei niets en haalde echter droog zijn schouders op "Zijn er trouwens belangrijke dingen te melden tijdens de vergadering? Want persoonlijk heb ik weinig zin om nog eens alles te gaan herhalen wat er is gebeurd." Severus keek naar Sirius "Niemand verplicht je om aanwezig te zijn Zwarts." of Sirius nou aanwezig of afwezig was het maakte weinig uit. "Iedereen kan gaan." hij keek naar Luthien "Gedraag je en wees voorzichtig." meldde hij nogmaals tegen zijn dochter voor hij zich naar Christina richtte "Zullen wij ook gaan? we hebben nog genoeg te doen." Geen idee wat maar hij moest iets zeggen om zo snel mogelijk hier weg te kunnen komen.

Draco Malfoy

Draco wilde haar niet meer loslaten. En dit was niet gewoon super erge toewijding aan de missie die hij had gekregen. Hij WILDE niet loslaten. Sterker nog hij was niet eens van plan deze muffe klamme gang uit te gaan. Als ze hier nou gewoon konden blijven zitten? Een huiself roepen als ze honger kregen... hij wist dat het niet kon maar goed.. hij kon dromen toch? Toen Amber haar benen om zijn heupen heen sloeg gaf dat hem de mogelijkheid zich nog dichter tegen haar aan te drukken. Zijn hand had zich nog steeds in haar haar verstrengeld. Hij moest wel blijven nadenken gezien het bloed nu niet meer echt naar zijn hersens ging maar naar andere delen van zijn lichaam waar niet bepaald hersens zaten maar wel een eigen wil had. Toen Amber stopte met zoenen om weer te kunnen ademen merkte hij dat zijn ademhaling wat was versneld, zij maakte geen aanstalte om haar benen weg te halen en hij deed niet bepaald moeite haar neer te zetten ofzo hij stond prima, ze was niet zwaar en daarbij was het meeste gewicht tegen de muur gedrukt en hoefde hij haar bijna niet vast te houden zolang ze maar tussen de muur en zijn lichaam in geklemd zat. Hij probeerde ondertussen zijn ademhaling onder controle te krijgen en liet zijn hand uit haar haar glijden en legde die op haar wang om haar vervolgens aan te kijken, zijn toverstok had hij op de grond laten vallen maar er hing een lichte gloed nu om hen heen waardoor ze elkaar nog enigzins konden zien.

Luthien/Christina

Luthien keek even naar Sirius, of hij al met haar mee zou gaan zodat ze nu al wat konden gaan drinken. Ze had de rest van de dag toch vrij wat maar goed ook was want haar hoofd stond absoluut niet naar leren momenteel, na alles wat ze net had gehoord en ontdekt had. Ze was wel toe aan een momentje ontspanning. "Tot vanavond papa."zei Luthien toen, ze drukte een kus op zijn wang en knuffelde hem even, daarna zei ze haar moeder op dezelfde manier gedag. Luthien doelde ook gewoon op van zie je vast wel weer tijdens het eten. Daarna vertrok ze uit het kantoor van Perkamentus.
Christina knikte naar Remus. "Doe ik."zei ze toen met een glimlach en ze keek even naar haar man. "Zullen we naar je kantoor gaan?"vroeg ze hem toen, ze had behoefte om eventjes alleen met hem te zijn. Ze wilde gewoon even met hem praten en zitten. Ze was super zenuwachtig van alles, deze stress deed haar niet heel erg veel goeds. Ze was ook gewoon bang dat dit alles haar hele familie uit elkaar zou halen en dat wilde ze niet. ze stond al bij de deur en wachten ongeduldig tot Severus met haar mee zou komen.

Amber Lupos


Amber kon eerst niets anders doen dan staren, en wist ze niet wat ze moest zeggen. Doordat ze haar benen om zijn middel had geslagen voelde ze maar al te goed waar Draco nu mee dacht, en dat dat absoluut niet ze toverstok was gezien die hier op de grond lag. hoe erg de verleiding ook was. Dit was niet wat ze voor haar eerste keer wilde, iemand die ze net 1 dag min of meer kenden en zeker niet in zo een donkeren muffen gang. Ze besloot maar gewoon eerlijk te zijn, Amber was iemand die direct was, wist wat ze wilde en niet om dingen heen zou gaan lullen. "Draco...ik weet dat ik je amper ken...maar het moet je toch inmiddels al duidelijk zijn en anders....dan maak ik het je nu even extra duidelijk. Ik vind je leuk!"zei ze snel, maar wel zo dat hij haar prima kon verstaan met wat ze zei. Ze keek hem aan en hoopte maar dat hij het zelfde zou voelen voor haar als zij voor hem, maar anders zou hij toch niet zo met haar staan en haar zo vasthouden? Ze had nog steeds zijn armen om zijn nek en onbewust woelde ze een beetje met haar vingers door zijn haar, ze keek hem heel erg lief aan, door de toverstok moest hij wel zien dat ze zo keek. Ze wist dat haar familie haar zou vermoorden hiervoor maar het kon haar helemaal niets meer schelen ze vond hem veel te leuk en daar had haar familie precies niets over te zeggen vond ze.

Draco Malfoy

Draco was al net zo lang stil geweest als Amber en was eigenlijk blij dat Amber als eerste begon te praten gezien hij ook geen idee had van wat hij had moeten zeggen. Hij zweeg nog steeds nadat Amber hem bijna de liefde had verklaard je kan moeilijk zeggen 'de leukheid' dat klinkt gewoon niet. Hij smolt zo wat door haar lieve blik en grijnsde toen flauw "Nou,-" begon hij droogjes "Zoals je wellicht kan voelen...vind ik jou ook erg leuk." vervolgde hij zacht maar hij grijnsde en liet zo blijken dat hij een geintje maakte "Nee serieus, ik vind jou ook leuk... " hij keek haar recht aan en glimlachte flauw. Hij voelde hoe ze een beetje met zijn haar speelde en kreeg er zo ongeveer kippenvel van. Oke als hij haar niet heel snel los zou laten zouden er dingen gebeuren in deze muffe gang wat niet voor herhaling vatbaar zou zijn of niet in een normaal beschaafd gesprek ter sprake zou kunnen komen. Hij gaf haar daarom nog snel een lichte kus en zette haar toen voorzichtig op de grond en keek haar verontschuldigend aan "Niet om het een of ander maar als we zo zouden blijven staan zou ik deze gang niet snel verlaten en zou je kleding niet erg lang meer aan zijn." het was de waarheid en tegelijk een waarschuwing. Amber was jonger dan hem ja, ze kende elkaar amper en normaal zou Draco dat geen ruk boeien maar dit was anders. Hij wilde haar niet afschrikken en KON haar niet afschrikken. Hij moest nog steeds zien uit te vinden hoe hij onder zijn 'missie' uitkwam zonder Amber kwijt te raken of zijn leven. Voor die tijd kon hij weinig met Amber doen wat dat betrof, hij wilde niet dat ze iets zou doen en later spijt zou hebben als ze erachter zou komen waarom hij in eerste instantie uberhaupt zijn aandacht aan haar had geschonken. Die hele reden was sowieso al nu helemaal weg omdat hij haar echt leuk vond, wat hij niet had verwacht maar goed. Het was te gevaarlijk om nu al openlijk echt iets te doen. Te gevaarlijk voor haar en voor hemzelf. "Laten we maar teruggaan naar Zweinstein en een stukje gaan vliegen." Ja vliegen zou hem wel helpen zijn gedachtes op orde te krijgen...en af te koelen.

Dane

Dane was het kantoor uitgelopen en had niet meer achterom gekeken. Hij hoorde dat zijn broertje hem volgde. "Goed, buiten het feit om dat wij targets zijn, was het best gezellig toch?" Zei Dane droog. Hij had echt een pesthumeur gekregen van dit gedoe. Het liefste had hij er persoonlijk voor gezorgd dat Voldemort aan de kant werd gemaakt. Maar Dane wist dat dat niet ging en hij daar te zwak voor was. Bovendien was hij nu pissig, wat ervoor zorgde dat hij dit soort rare ideeen kreeg. Ook had hij nog eens enorme trek en dat terwijl hij nog niet eens een uur geleden ontbeten had. Maar Dane zijn mag was nu eenmaal groot. "Wat gaan we nu doen? Opzoek naar Ron en Hermelien?" vroeg Dane droogjes aan zijn broertje. Hij vroeg zich af wat hij er wel niet allemaal van vond. Waarschijnlijk dacht Kyle er koeltjes over, zoals hij altijd koeltjes over alles dacht.

Melian

Melian keek Severus nog even aan vlak voordat ze het kantoor uitliepen. Ze hoopte dat hij de hint begreep dat er iets was en dat hij haar dan binnenkort zou aanspreken. Als Severus het niet zou doen, dan zou Melian het binnenkort zelf doen. Melian trok aan Remus zijn arm. "Laten we gaan." zei ze zachtjes en Melian liep het kantoor van Perkamentus uit. Straks moesten ze alweer naar die vergadering waar Melian echt totaal geen zin in hadden. Ze hoopte echter wel dat ze een soort plan van aanpak zouden opstellen om te zorgen dat de kinderen veilig zouden blijven en de Orde leden een soort taken kregen zodat ze wisten wat ze zouden moeten doen als Voldemort onverwacht zou toeslaan. Niet dat ze dat niet wisten, maar goed. Het was handig als iedereen gewoon wist waar ze aan toe waren. Melian dacht weer veel te veel na hierover en ze dacht tegen zichzelf dat ze het gewoon even los moest laten.

Amber Lupos


Amber keek teleurgesteld toen hij haar liet zakken, maar hij had wel gelijk hoe langer ze zouden blijven staan hoe groter de verleiding zou worden en hoe graager ze haar kleding, en met name zijn kleding uit zou willen doen. Toen ze hoorde dat hij haar ook leuk vond kon ze bijna wel gillen van geluk.Het was als een droom die uitkwam. Helaas was het voor Amber niet duidelijk of ze nu echt wat hadden en dat durfden ze ook net niet te vragen aan hem. Daar zou ze vanzelf wel achter komen en ze hoopte maar dat het antwoord ja zou zijn. Ze wilde echt ontzettend graag iets met hem. Ze glimlachte ook toen hij duiden op voelen, ja dat had ze zeer zeker gevoelt, dat viel niet eens te ontkennen. "Goed, laten we dan maar gaan."zei ze vrolijk, en ze keek hem liefjes aan. Ze vroeg zich ook af wat zijn ouders hiervan zouden denken. Amber dacht wel dat ZIJ een probleem zou hebben maar dat zou waarschijnlijk echt compleet in het niet vallen met de problemen die hij ervan zou krijgen. Maar ze kwammen er wel uit, als ze elkaar echt echt zo leuk zouden vinden kwam alles wel weer goed. Het vervelende was wel dat ze voor haar bezem zometeen naar de slaapzaal moest om hem op te halen voordat ze met Draco kon gaan vliegen, helaas vergrootte dat ook de kans dat ze gezien werd en op het matje zou worden geroepen door haar familie, en daar had ze zo geen zin in. Normaal intresseerde haar familie zich ook weinig voor haar, en dan zouden ze dat nu opeens, wanneer het Amber het minste uitkwam. Wel doen.

Draco Malfoy

Draco knikte en pakte Amber haar hand, toen zijn toverstok van de grond, en begon terug te lopen naar de school. Hij begon al wat af te koelen al was het niet erg veel. Gezien Amber nog steeds dicht bij hem liep, het bijzonder warm was in de muffe gang, en zijn hersens op volle toeren stond. Zijn ouders zouden hem op het moment niets doen maar als ze erachter kwamen dat hij niet van plan was zijn missie uit te voeren zou hij een behoorlijk groot probleem hebben. Niet dat hij bijzonder bang was voor zijn ouders. Hij was eerder bang voor degene waar zijn ouders voor 'werkte' ja dat was het hele probleem. Hij was als de dood voor Voldemort. Hij dacht na over wat Amber eerder had gezegd dat hij eventueel met Sneep kon praten, of naar Perkamentus moest stappen, of misschien zelfs naar Remus gaan. Perkamentus leek hem de veiligste optie die zou hem niet direct omleggen als hij vertelde dat hij verliefd was op Amber. Als hij naar Remus zou stappen zou hij waarschijnlijk zijn leven net zo zeker zijn als dat het was als hij bij Voldemort in de buurt was. Terwijl hij in gedachten verzonken was liepen ze door de gang terug de school in. Hij opende de doorgang en keek even snel de gang in om te kijken of er niemand liep. De gang was verlaten en dus was het veilig om naar buiten te komen. Zodra ze buiten waren sloot hij de doorgang ook weer en keek Amber aan "Wil je nog vliegen of -?" vroeg hij vertwijfeld.

Kyle Lupos

Kyle liep naast zijn broer en grijnsde "Hartstikke gezellig joh. Tante Chris is zo ongeveer overspannen geloof ik, mam stresst zich kapot. En dan heb je Pa en Oom Severus die zeer beheersd zijn en Sirius die overal een grap van maakt." meldde hij vaagjes. "Ik vind het echter vreemd dat tante Chris, zo tegen Sirius uitviel. Sirius deed niets anders dan wat hij altijd doet. Sirius maakt nou eenmaal overal een rotgrap van of het nou gepast is of niet." Kyle stopte zijn handen in zijn zakken en geeuwde uitgebreid "Nou dat was in elk geval interessant. We zijn targets wat een schok. Alsof ik dat niet al had zien aankomen." Zei hij vaag. "En ja we kunnen Ron en Hermelien gaan zoeken. Misschien zijn ze nog in de grote zaal. Zo bijzonder lang zijn we nu ook niet weg geweest en dan kan je misschien nog wat van de Lunch mee eten gezien de lunch zo tevoorschijn komt." Jep het was tegen het middaguur. Tijd voor eten. Kyle moest toegeven dat hij ook weer behoorlijk honger had. Al dat gepraat en gedoe zorgde ervoor dat hij honger had. Kyle zuchtte even diep en vroeg zich ook af waar Selene was en hij hoopte dat hij haar snel zou zien.

Severus Sneep

Severus had toegekeken hoe Luthien het kantoor had verlaten niet later gevolgd door Dane en Kyle en keek toen naar Christina die ook al ineens bij de deur stond. Hij knikte even naar Perkamentus als afscheid. Ja hij was nog steeds boos op de oude man maar dat betekende niet dat hij Perkamentus direct ging negeren en respectloos ging doen tegen de man die waarschijnlijk (naast Chris) zijn leven had gered door hem uit Azkaban te houden nadat hij was opgepakt toen. Hij knikte naar Chris toen ze vroeg of ze naar zijn kantoor konden gaan en liep het kantoor van Perkamentus uit met haar richting zijn kantoor en door naar zijn privé vertrekken die direct ook natuurlijk die van haar waren gezien ze een kamer deelde. Duh getrouwd? Maar goed. Severus plofte op bed neer en liet zich achterover op zijn rug vallen en ontspande nu pas. Dat had hij niet meer gedaan vanaf het moment dat hij was opgestaan vanochtend. Hij was blij dat al het gezeik bij Perkamentus nu over was en dat de kinderen waren ingelicht en hij wist dat luthien voorzichtiger zou doen, hem nam ze altijd net iets serieuzer dan haar moeder. Severus had zijn ogen dicht gedaan "Ik neem aan dat je ergens nog over wilde praten of niet?" vroeg hij aan Chris zonder haar aan te kijken. Hij dacht heel even aan wat Perkamentus hem had gevraagd te doen, iets wat hij in nog geen miljoen jaar zou doen maar goed. hij wist dat Perkamentus het hem nog eens zou vragen ergen wanneer hij het het minste zou verwachten.

Remus Lupos

Remus had ook toegekeken hoe de kinderen een voor een het kantoor uit liepen gevolgd door Severus en Christina. Ook Sirius liep ineens weg en mompelde iets over bezoekje aan Zweinsveld en hij meldde dat hij niet naar de vergadering zou komen wetende dat Remus hem wel zou vertellen wat hij gemist had en wat er besproken was. Hij wilde nu eigenlijk ook wel even alleen zijn met Melian. Ze hadden nog even voor de vergadering zou beginnen en dus konden ze naar zijn kantoor gaan. Hij nam afscheid van Perkamentus en liep met Melian naar zijn kantoor door naar hun eigen kamer. "Maak je je nog steeds druk over wat de jongens doen?" vroeg hij toen ze eenmaal goed en wel in de kamer waren en hij zeker wist dat ze niet gestoord zouden worden. "Ik vraag me echter wel af waar Amber was..." hij vroeg zich dat serieus af. Hij wist dat Amber niet echt bepaald zich hield aan regels of iets en al helemaal niet veel meer met haar familie had maar als je word opgeroepen om naar het kantoor van Perkamentus je komen zou je denken dat je dat wel dringend genoeg vond om inderdaad op te komen dagen. Het was niet mogelijk dat Amber het briefje niet had gelezen gezien het gewoon blijft branden tot het je gewaad zo ongeveer in de hens zet dus dat kon niet. Hij was van plan Amber sowieso wel op te zoeken en even met haar te gaan praten maar hij wist niet wat haar reactie zou zijn.

Amber Lupos


Amber keek even bedachtzaam naar Draco. "Waar denk je aan?"vroeg ze liefjes toen hij zo diep in gedachten verzonken leek te zijn. Ze keek hem vragend aan en was blij dat ze die muffen gang eindelijk uit was. Ze keek nog steeds een beetje verlegen naar Draco. Hij maakte haar gewoon super verlegen daar kon ze niets aan doen. "Erhm ja, zeker! Ik moet alleen wel even mijn bezem boven halen en hopen dat ik dan niet gezien word door mijn familie."Zei ze droogjes tegen hem. Ze wilde niet op een ander ze bezem vliegen als ze met Draco ging vliegen, op andere bezems was moeilijker dan op je eigen en ze moest hem natuurlijk wel laten zien hoe geweldig ze wel niet was op een bezem. Ze keek lief naar hem, en ze wilde helemaal geen afscheid nemen. "Loop je anders sowieso mee? je kan mee lopen tot de leerlingen kamer en daar ben ik maar 5 minuten bezig om mijn bezem te halen. Dus dan hoef je in ieder geval niet lang te wachten." ze keek hem lief aan en wilde hem eigenlijk weer zoenen, maar dat durfden ze niet zo goed, tot nu toe had hi haar steeds gezoend en zelf durfden ze dat nog niet echt te doen. Ze vond hem echt ontzettend leuk, lief aardig en knap.

Draco Malfoy

Draco keek even verbaasd en haalde toen zijn schouders op "Mijn ouders. Ik denk dat ik direct onterfd word of vermoord..." mompelde hij en hij fronste maar plakte weer snel een glimlach op zijn gezicht "Maar dat komt wel goed ik verzin wel iets." zei hij snel om niet het humeur van Amber en de sfeer te verzieken. Toen ze zei dat ze sowieso naar boven moest om haar bezem te halen twijfelde of hij mee zou lopen maar aan de andere kant, als Stoker haar weer lastig zou vallen, zou hij in elk geval in de buurt zijn om Stoker nog eens een lesje te leren. "Ik loop wel mee. Alleen lijkt het me slim als ik iet wat verder van de leerlingenkamer vandaan blijf. Als je broers toevallig aankomen ben ik mijn leven waarschijnlijk niet zeker. Ik weet niet hoe goed je broers zijn met duelleren en ik wil er ook op het moment niet achter komen dan kom ik nog liever je vader tegen." zei hij serieus. Kyle en Dane zouden hem zonder pardon vervloeken Remus zou waarschijnlijk wat minder direct zijn. Al was hij banger voor Remus dan voor Kyle en Dane. Hij was in elk geval blij dat Amber sowieso beschermd werd. Of ze er nou bij waren of niet als haar broers erachter kwamen dat iemand Amber lastig viel of dat er iets was gebeurd kon diegene beter verhuizen naar Antartica en tussen de pinguins gaan leven. Hij glimlachte vaagjes en begon toen maar richting de leerlingenkamer van Griffoendor te lopen. Hij hoopte serieus niet dat ze iemand zouden tegen komen van Amber haar familie.

Christina Zwarts-Sneep

Toen Christina weer in het kantoor van haar man was en zag hoe hij ging liggen glimlachte ze even naar hem en kwam ze bij hem liggen met haar hoofd op zijn borst en ze sloot eventjes haar ogen, voor een moment stond ze zichzelf toe om even te genieten hiervan en ze bedacht zich net dat het veel te lang geleden was dat ze "intiem" waren geweest. Wel 4 hele dagen. "Ik heb aan Sirius gevraagd of hij subtiel Luthien in de gaten wil houden, sowieso als ze hem betrapt word ze een stuk minder boos dan als jij of ik dat zou doen." zei ze toen tegen haar man.
Ze drukte een kus op zijn wang. "Sorry dat ik net boos op je werd, maar het was gewoon eventjes teveel allemaal Sev. Ik weet ook wel dat je het nooit zou doen en ik vertrouw jou volledig, echter vertrouw ik grootvader niet hierin. Als hij ergens ze zinnen op zet weet je ook wel hoe hij is."zei ze toen tegen hem. "Wat wilt Melian in merlijnsnaam van je?"Vroeg ze toen ook aan hem, ze dacht al dat hij het niet zou weten, maar wie weet in het bijzonderen geval dat hij het wel wist kon ze het maar vragen. "ik maak me echt ontzettend zorgen om Luthien mezelf boeit me niet, maar zij, als er iets met haar gebeurt...ik zou niet weten wat ik dan zou doen...."zei ze tegen hem en ze keek hem aan. "ik overleef dat niet." ze vond het lullig om te zeggen omdat ze hem dan nog had, maar hij zou dat ook wel begrijpen hoopte ze.

Dane

Dane dacht na over wat Kyle nu zei. Het was hem ook al opgevallen dat Christina onnodig tegen Sirius was uitgevallen. "Ik vind het ook maar raar. Zeker omdat Sirius niets deed... Naja niet iets anders dan normaal gesproken." zei Dane en hij liep richting de Grote Zaal. Hij vroeg zich af of Ron en Hermelien daadwerkelijk waren blijven hangen. Het idee dat de lunch bijna geserveerd zou worden, deed Dane veel deugd. Zijn maag rammelde als een gek. Dane dacht even na. Konden zij niet gewoon iets gaan doen aan dat achterlijke plan van Voldemort? "Ik zit er niet echt op te wachten dat we dag en nacht bewaakt worden door Orde leden. Onze hele privacy zal eraan gaan." begon Dane. Het idee dat Anna nu helemaal bij hem uit de buurt zou blijven, zat hem nog steeds dwars. "Ik bedoel, er moet toch iets zijn wat we kunnen doen? Anna zal nu zeker weten bij mij uit de buurt blijven als ze merkt dat ik constant bewaakt wordt door Ordeleden. Of niet soms?" ging Dane veder. Hij hoopte dat zijn broertje misschien met een oplossing zou komen, aangezien hij meestal de geniale ideeën had. Ondertussen waren ze aangekomen in de Grote Zaal. Dane nam plaats aan de tafel en keek om zich heen of hij ergens Ron of Hermelien zag.

Amber Lupos

Amber glimlachte naar hem en drukte dankbaar een kus op zijn wang, om vervolgens weer wat verlegen te kijken. "Dat vind ik erg prettig en ja dat is prima, dan wacht je gewoon op de zesde verdieping ofsow."zei ze toen lachend. "Het beste kunnen we nog me nicht tegen komen...niet dat ze jou grootste fan is, maar ze weet ook dat haar ouders precies ook dit probleem hadden dus die zal veel begripvoller zijn."Zei ze toen vrolijk. Ze wist wel dat Luthien vaak begripvoller was op liefdesgebied dan haar broers, en daar was ze haar nicht dankbaar voor. Ze keek hem super blij en vrolijk aan haar dag kon niet meer stuk. Liefjes keek ze hem aan terwijl ze samen naar boven liepen. Toen vroeg ze opeens ontzettend droog: "Wat is je favoriete dier?" ze vond het wel belangrijk dat ze elkaar beter leerde kennen, ze wilde alles van hem weten! Ze had totaal geen vermoedens dat zij onderdeel was van een plan eigenlijk en ze was ervan overtuigt dat als hij een dooddoener was dat het puur was vanwege ze ouders. "We kunnen ook nog altijd hulp vragen aan me tante, zij zat in het zelfde probleem en bij haar is ook alles goed gekomen."Zei ze toen, ze wist natuurlijk niet wat daar allemaal voor nodig was geweest, ze wist wel dat zij dit ontzettend graag wilde en dat ze Draco ook echt veel te leuk vond, en daar was ze blij mee, hij was zo leuk zo knap zo charmant en ugh ze kon hier de hele dag wel mee door gaan! Lief keek ze hem aan en wachten ze op hem voor ze de trap op ging richting de zevende verdieping iets wat altijd een hele klim was, maarjah lichaamsbeweging kon geen kwaad!

Melian

Melian had Remus gevolgd naar hun kantoor/kamer. De weg erna toe had ze niet meer proberen na te denken over wat voor ellende hen allemaal te wachten stond. Melian liep het kantoor binnen en plofte neer op de dichtstbijzijnde stoel. Ze merkte nu pas hoe moe ze eigenlijk was. "Ik moet erop vertrouwen dat ze zelf wel begrijpen dat ze voorzichtig moeten zijn nu." zei Melian. Tuurlijk maakte ze zich zorgen en zo gek was dat ook niet. Aangezien Dane en Kyle altijd wel kattenkwaad uithaalde of dingen deden die eigenlijk niet helemaal volgens de regels waren. Melian wist heus wel dat dit iets heel serieus was, dus dat Kyle en Dane daar dan ook wel serieus mee om zouden gaan. Melian dacht na over waar Amber kon zijn. Ze vond het raar, want normaal gesproken zou Amber zo'n bijeenkomst met iedereen wel serieus nemen. Melian haalde haar schouders op. "Ik weet het niet. Misschien is ze druk aan het leren in de bieb?" Melian kon zich bijna niet voorstellen dat Amber dan alsnog zo'n bijeenkomst zou skippen, maar misschien had ze wel teveel huiswerk opgekregen of iets in die richting.

Anna Kragge

Anna zat nog steeds in de grote zaal, alleen omdat Revius nog steeds pleiten was, ze nam het hem niet echt in dank af. Ze was bezig met haar huiswerk voor toverdranken, ze was er goed in maar ze vond het niet leuk en ze had er geen zin in. Toen ze dat af had viel het op dat Dane er was, ze besloot dat het eens tijd was om op hem af te lopen. Ze vond hem nu al zo lang leuk en deed gedoe deed al te lang. Ze was het zat om het zich steeds te moeten afvragen, en als hij haar niet leuk vond dan kon ze het maar beter weten, dan kon ze het verwerken en kon ze teminste door met haar leven. Ze stond op en liep op de jongens af, haar hart ging als een gek tekeer en ze was ontzettend zenuwachtig. Dit zou een hoop beslissen voor haar en dat wist ze ook donders goed, ze was ook bang dat ze haar niet mochten puur omdat ze de dochter was van een beruchte dooddoener, en dat ze daarom automatisch zouden denken dat zij ook een dooddoener was, ze wist dat haar vader haar wilde dwingen haar te bekeren, misschien moest ze hulp vragen aan haar afdelingshoofd Severus Sneep. Ze wist ook niet wat ze anders moest doen, toen ze naast de jongens stond was haar moedige houding meteen verdwenen. Verlegen zei ze: "Hoi!"tegen de jongens en ze wist nu niet meer zo goed wat ze moest zeggen alles wat ze in haar hoofd was was ze alweer vergeten.