Bleed Forever (Hp)

Proloog

"Hee Dane" Kyle kwam de leerlingenkamer van Griffoendor binnen waar zijn broer zat. Dane keek op en glimlachte even kort voor hij zich weer richtte op het gesprek dat hij en Luthien aan het voeren waren. "Waar hebben jullie het over?" Kyle plofte op de stoel naast die van Dane neer bij het haardvuur en keek zijn nicht en broer aan. "Nou..we hadden een ideetje." begon Dane. "We willen een band beginnen neefje" Luthien grijnsde vrolijk. Kyle keek hen om de beurt aan alsof ze gek waren geworden "Een band? Waar komt dat dan vandaan?" Dane en Luthien schoten in de lach en Luthien begon het uit te leggen "Je weet toch dat mijn moeder zangeres is?" Kyle knikte "Nou ik heb het een en ander van haar geleerd, en Dane hier kan goed gitaar spelen dus zo begon het een beetje, ik heb de stem van mijn moeder dus we dachten dat het wel leuk zou zijn eens te kijken hoe het uitpakt." Dane ging verder "Maar jij kan ook gitaar spelen broertje" Kyle keek zijn broer aan alsof hij hem wel eens een klap zou kunnen gaan verkopen "Dat kan wel zijn maar dan zijn er nog problemen die je zou moeten gaan oplossen, zoals waar gaan jullie dan oefenen, en wie gaan er dan nog meer in jullie 'band?'" Luthien grinnikte "daar hadden we al over na gedacht, we wilde oefenen in de kamer van hoge nood, en dan audities houden voor iedereen van elke afdeling die er iets voor voelt om in een band te spelen. En dan kijken wij wie er bij ons past" "En hoe zit het met de naam van de band?" toen bleven ze stil "Daar hadden we nog niet echt bij stilgestaan..." mompelde Dane die ineens een bedachtzame blik op zijn gezicht had. Kyle rolde met zijn ogen en zakte wat meer onderuit in de stoel sloeg toen zijn armen over elkaar en keek naar de gezichten van zijn broer en nicht. "daar moeten we dus nog maar even over na denken." verzuchte Dane. Luthien schudde haar hoofd "misschien heb ik wel een ideetje.." ze fronste even diep "vertel?" Luthien keek Dane aan en glimlachte "Bleed Forever"

Hoofdstuk 1
"Kom op papa! please?" Luthien keek met puppy-oogjes haar vader aan die haar weer zoveel mogelijk niet probeerde aan te kijken, wetend dat hij toch zou toegeven als hij haar aan zou kijken. "Nee Luthien, je moeder vermoord me" zei hij vastbesloten. Luthien trok een pruillipje en probeerde de blik van haar vader vast te houden "Nee joh ze zal heus niet boos worden hoor! dat kan ze niet eens op jou." Luthien grijnsde plagend. Severus rolde met zijn ogen en keek haar aan, dat had hij dus niet moeten doen. Hij zuchtte even diep "Goed dan..jij je zin" Luthien kon wel springen. Ze omhelsde haar vader en ging er snel vandoor voor hij zich bedacht "dankje pap!" riep ze nog voor ze zijn kantoor uit ging om het goede nieuws met Dane te delen.

Kyle geeuwde even uitgebreid, hij zat bij het haardvuur, alweer, en staarde naar de vlammen. Dane was bezig voor hun nieuwe band samen met Luthien die heel hyper actief binnen was gekomen en eiste dat Dane met haar mee zou komen om wat dingetjes te bespreken en nu was hij alleen. Hij liet zijn blik even door de leerlingenkamer gaan die behoorlijk leeg was. Hij zuchte diep en hees zichzelf overeind, eens kijken of hij zijn broer en nicht kon vinden. Hij liep naar het portret van de dikke dame op het moment dat hij hem wilde openen werd hij al van de andere kant af open gedaan. Kyle keek even verbaasd maar schudde toen zijn hoofd toen hij zag wie het was. Selene ook een 6e jaars leerling van griffoendor, hij had al een tijdje een crush op haar maar zij leek hem niet leuk te vinden...ze vermeed hem zelfs zo veel mogelijk. "Hee" zei hij rustig. Selene werd lichtelijk rood "hoi" mompelde ze voor ze langs hem heen naar binnen liep en direct naar de meidenslaapzaal schoot. Kyle keek haar even verbijsterd na, haalde zijn schouders op en mompelde iets wat op 'meiden' leek. Hij liep de leerlingenkamer uit en begon door de gangen te zwerven in de hoop dat hij Dane en Luthien zou tegen komen. In plaats van zijn broer trof hij zijn vader aan die net het kantoor van Perkamentus het schoolhoofd uitkwam "hee pap" Kyle liep naar z'n vader toe die omkeek en glimlachte toen hij zag dat het z'n zoon was "Kyle, wat doe jij hier alleen?" Kyle haalde zijn schouders op "Ik zocht Dane...en Luthien maar die zijn spontaan spoorloos." Remus dacht even na "ik heb ze niet gezien" Kyle keek droog "Fijn,aan jou heb ik ook niets" gromde hij chagrijnig. Remus trok een wenkbrauw op en zette zijn handen in zijn zij "Je zei?" vroeg hij beleefd aan zijn zoon. Kyle grijnsde schaapachtig "sorry pa. Ik ga maar eens verder zoeken" zei hij snel voor z'n vader hem ineens de les ging lezen, wat al niet vaak voorkwam maar het was bijna volle maan dus dan was Remus chagrijnig en had hij een kort lontje.

Remus keek zijn zoon na die er snel vandoor ging en zuchtte. Hij had gehoord van het idee van Luthien en Dane om een band te beginnen, hijzelf was er een beetje sceptisch over maar Melian vond het een geweldig idee, dan hadden ze tijdens de uren dat ze les hadden en huiswerk moesten maken tijd voor iets leuks had ze gezegt. Remus liep richting het kantoor van Melian en hemzelf. Mel zat proefwerken voor de 5e jaars na te kijken en had niet eens door dat hij binnen kwam. Ze keek pas op toen hij zijn handen op het bureau zette. "Oh hee lieverd" Melian glimlachte en stond op. Ze knuffelde Remus even stevig "Hoe gaat het?" Remus wist dat ze bedoelde , hoe het ging met het begin van zijn transformatie, over 2 dagen zou het volle maan zijn en hij zag er zoals altijd als een berg tegenop. Hij haalde zijn schouders op en Melian gaf hem zacht een kus "Heeft Sev je al je toverdrank gegeven" vroeg ze weer. Remus keek vies "Ja en het word er niet lekkerder op hoe vaak ik hem ook drink" Melian grinnikte "Ik betwijfel of het ooit beter word dus wen er maar aan" Remus zuchtte. "geweldig" "Niet zo sagootjes doen reempje" Melian keek haar man poeslief aan waardoor Remus wel moest lachen het was zo schattig als ze zo keek.

Christina keek Severus lichtelijk geërgerd aan "waarom?" vroeg ze. Severus leunde tegen de deurpost van haar kamer aan en zuchtte, hij wist dat ze zo zou gaan reageren en het laatste waar hij zin in had was een chagrijnige Christina. "Omdat ze smeekte" zei hij simpel "Oh ben je weer voor haar lieve blik gevallen?" vroeg Christina hoofdschuddend. Ze glimlachte en Severus was opgelucht. Chris kon moeilijk lang boos blijven op hem , dat was echt heel handig. Christina hield haar hoofd schuin wachtend op antwoord en Severus haalde zijn schouders op "alsof jij nee kan zeggen als ze aan het smeken is en heel lief kijkt" zei hij bestraffend. Christina lachte "nee je hebt gelijk je kan moeilijk nee zeggen tegen haar he.." Severus schudde zijn hoofd "Niet moeilijk..onmogelijk" Christina schoot in de lach en sloeg haar armen om zijn hals. "Je bent veel te lief voor haar weetje" "Jaloers?" Christina keek hem droog aan "ja vreselijk echt ondragelijk jaloers..nu blij?" "Nee" Severus kuste haar liefjes en Christina's droge houding verdween als sneeuw voor de zon.

Dane sprong bijna een gat in de lucht zo vrolijk was hij door wat Luthien hem zojuist had verteld "Echt waar? heeft je pa ja gezegt?! Te gek!" Dane grijnsde breed en Luthien lachte om zijn vrolijkheid "Ja hij kan moeilijk nee zeggen tegen mij heah ik ben gewoon onweerstaanbaar schattig als ik smeek" ze keek schaapachtig en Dane keek haar even droog en zwijgend aan voor hij een lachstuip kreeg "Jij en schattig? No way eerder doodeng en levensgevaarlijk als je je zin niet krijgt, waarschijnlijk was oom Severus gewoon bang dat je hem aan zou vallen als hij geen ja zou zeggen" Zei hij lachend. Luthien gaf hem een stoot tegen zijn arm "auw" jammerde Dane "hier dat bedoel ik nou levensgevaarlijk je hebt me verwond!" jammerde hij zielig en gemaakt. Luthien gaf hem nog een stoot maar nu tegen z'n andere arm "hier nou loop je gelijk" Dane keek haar heel stom aan waardoor Luthien in de lach schoot "maar goed, voor we dat dus kunnen doen hebben we een complete band nodig neefje" zei ze serieuzer. "Ja, wanneer was je van plan de audities te houden dan?" "Nou. Ik dacht aan morgen eigenlijk." "pardon?" "Het is morgen Zaterdag Dane. Dan hebben we zondag om te overleggen wie het word en dan hangen maandag de uitslagen in alle leerlingenkamers. Elke leerling van elke afdeling kan natuurlijk meedoen." Dane zuchte "oke oke, morgen dus. Maar dan moet ook vanavond al bekend worden gemaakt dat er morgen audities worden gehouden" "daar zorg ik wel voor. Ga jij je broertje en zusje nou maar overhalen om mee te doen." Ze duwde Dane richting de leerlingenkamer "En wat ga jij doen?" Luthien werd rood "Euh ik moet nog wat regelen" en weg was ze. Dane keek haar even vaag na en schudde toen zijn hoofd voor hij de leerlingenkamer binnen ging.

Amber zat verdiept in haar huiswerk voor toverdranken, haar oom had niet te weinig gegeven! Ze snapte nog steeds niet waarom hij haar niet voor kon trekken...ze was familie! Maar ze was ook een griffoendor en de dochter van Remus Lupos iemand die haar oom nou niet echt bepaald mocht..maar toch waarom dan je afreageren op je liefste allerleukste en enigste nichtje?? dacht ze boos. Ze gromde toen ze weer een fout had gemaakt en maakte haar perkament tot een prop en gooide die het haardvuur in waar het wegsmolt. "stom huiswerk..stom vak..bah" gromde ze "Hee zusje wat ben je aant doen?" Dane kwam aangelopen en Amber keek hem aan "Huiswerk" gromde ze "oh aan je humeur te zien is het van toverdranken en heeft oom Severus je weer erg veel gegeven." "alleen maar omdat ik de flegmaflip niet helemaal deed zoals het moest" weer maakte ze haar volgende stuk perkament tot een prop en gooide die weg. "erm, misschien dat dit je opvrolijkt. Luthien en ik willen een band beginnen en gezien jij erg goed ben op je keybord wilde we vragen of jij misschien er iets voor voelde om met ons mee te doen." het bleef heel even stil en toen vloog Amber overeind en omhelsde Dane "ik vroeg me al af wanneer je in zou zien wat voor geweldig persoon ik ben en je iets zou vragen waardoor mijn talenten publiekelijk worden geopenbaard en iedereen kan zien wat voor geweldig persoon ik ben" zei ze vrolijk. Dane werd praktisch gewurgd maar grijnsde toen ze begon over haar geweldige persoonlijkheid "Ja Amber je bent echt geweldig helemaal perfect de beste allerleukste" zei hij maar om haar niet uit haar stemming te halen. Amber bleef hem wurgen tot Dane het wel erg warm kreeg en zich los werkte "Dus, kom morgen om half 1 naar de kamer van hoge nood oke?" Amber grijnsde breed en knikte "Ik zal der zijn broertje!" zei ze vrolijk.
Ze had nog steeds een grijns op der gezicht toen Dane weg was gelopen, maar op het moment dat ze weer ging zitten voor haar huiswerk verdween die grijns en maakte plaats voor een chagrijnig gezicht.."oh screw it" gromde ze. Ze ruimde haar toverdrank boek op en dumpte die in haar tas waarna ze begon aan verweer tegen de zwarte kunsten wat haar vader gaf, dat was toch veel leuker huiswerk!!

Hoofdstuk 2
Sirius zat thuis in z'n eentje en staarde uit het raam naar buiten. Hij verveelde zich dood zoals gewoonlijk als alle orde leden de hort op waren, Remus weer terug naar Zweinstein was, en zijn 'nichtje' Luthien ook niet even langs kwam zodra ze de mogelijkheid zag te ontsnappen aan haar ouders en School.
Hij bedacht zich dat het nog wel even zou duren voor hij haar weer zou zien en van die gedachten werd hij nou niet bepaald vrolijker. Hij wist dat het niet kon, dat het niet mocht maar toch kon hij het niet tegenhouden of er iets aan veranderen, het was zijn nichtje maar hij hield niet alleen maar op die manier van haar. Luthien had precies hetzelfde, ze had het hem verteld met kerst vorig jaar toen ze bij hem was. Haar ouders waren naar huis gegaan, nogal chagrijnig omdat Luthien liever kerst bij haar oom wilde vieren van bij haar ouders maar ze had er een goede reden voor om alleen achter te blijven met hem, namelijk het hem vertellen wat ze precies voor hem voelde, toen op dat moment was de last die Sirius meedroeg op zijn schouders alleen nog maar zwaarder geworden maar aan de andere kant ook lichter, hij wist nu ten minste waar hij aan toe was, maar aan de andere kant was het zo onwijs fout. Hij had ook tegen Luthien gezegt wat hij ervan vond, hoe hij zich voelde en Luthien was buitengewoon blij geweest met dat antwoord, diezelfde avond was het nog fouter gegaan dan ooit zijn bedoeling was geweest maar hij had er geen spijt van. Luthien was toendertijd nog maagd...tot die avond dan. Luthien had er blijkbaar ook geen spijt van gehad want datzelfde was nog erg vaak herhaald.
Nu Sirius erbij nadacht zag hij het allemaal weer voor zich en verlangde er alleen nog maar meer naar om haar te zien...misschien moest hij gewoon eens naar zweinstein gaan. Maar dat idee was al snel van de baan, hij moest van Perkamentus hier binnen blijven voor als er Orde-leden aan kwamen wippen, wat dus niet vaak gebeurde omdat iedereen het te druk had. De enige ordeleden die eens binnen kwamen waren Alastor 'Dwaaloog' Dolleman en Remus z'n beste vriend als hij al niets te doen had op Zweinstein. Maar de S.L.I.J.M.B.A.L examens en P.U.I.S.T examens kwamen eraan voor de 5e en 7e jaars en Remus was druk bezig met de leerlingen erop voorbereiden.
Hij zakte weer weg in zijn eigen dromenland waar Luthien wel bijzonder vaak in voorkwam, tot ineens de bel ging. Hij schrok op en keek verdwaasd om zich heen.
Sirius stond verbaasd op om de deur open te doen en wie hij zag was wel de laatste die hij had verwacht maar wel degene van wie hij had gehoopt dat diegene zou komen "Hee Sier!" Luthien grijnsde breed bij het zien van haar 'ooms' verbijsterde gezicht en knuffelde hem toen lief "Verbaasd?" vroeg ze lachend. Sirius keek even onthuts en grijnsde toen vrolijk "Nou eigenlijk wel ik had je niet verwacht. Hoor jij nu niet gewoon op school te zitten en druk te zijn met leren?" vroeg hij. Niet dat hij haar weg wilde hebben ofzo integendeel,ze zou ook wel weten dat dat het minste was wat hij wilde. "Naah, ik wilde liever hier bij jou zijn. Die examens lukken me wel, en anders pech papa laat me toch wel slagen voor Toverdranken" zei ze met een poeslief gezicht, ze had nog steeds haar armen om zijn hals heen geslagen.
Sirius trok een gezicht, hij mocht Severus nog steeds niet ondanks dat hij een lid van de orde was, Perkamentus hem vertrouwde en hij sinds Christina besloot met Secretus te trouwen,familie was. Sirius huiverde even toen hij aan het woord Familie dacht met daarvoor Secretus en schudde zijn hoofd. "Ja en voor je andere vakken slaag je omdat je dan gewoon je charmes in de strijdt gooit bij die examinatoren is het niet?" Luthien lachte en gaf hem zacht een kus "Nee ik kijk gewoon af bij de andere Dane laat me wel spieken" Sirius kuste even terug en rolde met z'n ogen "Ik zou toch niet willen dat je je charmes bij iemand anders dan bij mij gebruikt dalijk word ik nog jaloers" zei hij plagend. Luthien keek hem even heel suf aan en schoot toen keihard in de lach "Oh mijn god Sirius!" zei ze "Je hebt totaal geen reden om jaloers te worden dat kan ik je verzekeren! Ik hou van je" Sirius keek Luthien eventjes zwijgend aan en kuste haar toen weer, Luthien kuste zonder enige aarzeling terug.

Dane tikte zijn broertje op z'n schouder die opkeek "Oh jij bent het" mompelde Kyle chagrijnig. "Wooh watser met jou broertje?? ik heb je al een hele tijd niet zo chagrijnig gezien" Kyle haalde zijn schouders op. Dane ging tegenover hem zitten en sloeg z'n armen over elkaar "Oke cut the crap wat is er aan de hand?" vroeg hij nu dwingender. Weer haalde Kyle enkel zijn schouders op Dane zuchtte en sloeg zichzelf voor z'n hoofd. Met hem was het dus niet mogelijk een normaal gesprek te voeren voordat hij zich eindelijk of beter voelde of vertelde wat er aan de hand was en zoals Kyle er nu bijzat duurde dat waarschijnlijk nog wel even...waar was Luthien als hij haar nodig had? "Het is Selene okee" gromde Kyle na een half uur in stilte naar elkaar te hebben gekeken. Dane trok beiden wenkbrauwen op en grijnsde toen "Ben je verliefd op der??"vroeg hij terwijl hij uit alle macht probeerde niet te lachen. Het was zo grappig om zijn broertje te zien kampen met problemen zoals verliefdheid. "Misschien, in elk geval, ze doet alsof ik niet eens besta! En nu loopt ze ook nog eens met die idioot van een Davids te flirten van Ravenklauw" hij sloeg boos zijn armen over elkaar waardoor die nu heel erg op een kleine jongen leek die zijn zin niet kreeg. Dane perste zijn lippen op elkaar om niet keihard in lachen uit te barsten dat zou Kyle alleen nog maar bozer maken. "Nou.." zei Dane na een tijdje "Er zijn genoeg andere meiden weetje...genoeg andere leuke meiden. Selene is niet de enige hoor." "Hoor wie het zegt, de laatste keer dat jij achter een meisje aan zat was 2 jaar geleden, je bent ermee gestopt toen je Anna Kragge leerde kennen uit Zwaderich, een van de weinige mensen van zwaderich die het niet op griffoendors heeft voorzien." het gezicht van Dane veranderde en hij keek zijn broertje waarschuwend aan "Houd je kop over Anna" zei hij. Kyle grijnsde, z'n broer pesten was altijd zeer amusant "Hoezo? jij loopt te zeggen dat ik verder moet kijken dan Enkel Selene terwijl jij wanhopig probeert elke keer de aandacht van Anna te pakken te krijgen, tijdens de lessen, tijdens het eten in de grote zaal, tijdens zwerkbal wedstrijden als ze helemaal aan de andere kant van het veld zit doe je nog wanhopige pogingen." Dane had zin om Kyle nu eens goed te vervloeken maar hij hield zich in "Oke je hebt gelijk" verzuchte hij toegevend. Kyle grijnsde triomfantelijk "Goed ander onderwerp dan maar, waarom kom je naar mij toe, normaal kom je enkel naar me toe als je echt niets beters te doen heb, Luthien de hort op is of als je iets van me moet hebben" Kyle keek Dane afwachtend aan die grijnsde "nou nee hoor ik kom niet alleen maar als ik niets beters te doen heb, is het verboden om een keer gezellig met m'n broertje te praten" "Oh kom op zeg we weten allebij dat dat bullshit is dus spit it out ik heb meer te doen" "Zoals?" "zeg nou maar wat moet je?!" Dane grinnikte geamusseerd "Nou ik wilde je vragen of je er toch nog over na wilde denken om bij de band te komen. Luthien zou het heel leuk vinden als je er bij komt en Amber zit er ook bij trouwens. Buiten dat maak je misschien meer kans om Selene op je te laten vallen als je in een stoere band zit" Kyle keek zijn broer heel lang en zwijgend aan "Je bent gek" concludeerde hij toen even later. "Misschien wel maar ik meen wel wat ik zei, je bent goed & we hebben nog iemand op de gitaar nodig." Kyle beet even op z'n onderlip en zuchtte toen toegevend "Goed ik kijk wel even." Dane grijnsde en stond toen op "Dankje broertje, als je het niet erg vind ga ik kijken of ik Anna kan vinden misschien wil ze ook wel meedoen." dit keer was Kyle degene die zichzelf voor z'n hoofd sloeg, wat niet echt bepaald een slim idee was gezien hij nu onwijs koppijn had... en nog eens een rode plek ook van waar hij zichzelf had geraakt. Zachtjes vloekend liep hij naar de jongensslaapzaal en haalde zijn gitaar tevoorschijn.

Hoofdstuk 3
Luthien kneep der ogen dicht toen er een straaltje zonlicht brutaal over haar gezicht gleed in een poging haar wakker te maken. Ze wilde nog helemaal niet wakker worden ,ze lag prima zo.
Maar ze had wel het gevoel dat ze iets belangrijks moest doen vandaag ze kon alleen even niet terug halen wat dat precies was, de reden dat ze dat niet echt kon terughalen was omdat haar persoonlijke wonder naast haar naar haar lag te staren en figuurtjes op haar rug tekende, figuurtjes die ze niet kon ontcijferen. Luthien opende een oog en kreunde toen ze de tijd zag. Het was nog veel te vroeg voor een zaterdag ochtend. Ze draaide zich om naar Sirius toe en drukte zichzelf tegen hem aan "Je moet terug naar school" mompelde Sirius nou niet erg overtuigend, blijkbaar wilde hij net zo min dat ze weg ging als dat zij weg wilde maar ze moest inderdaad terug. "Ik wil niet" Sirius grinnikte "weet ik, ik wil ook niet dat je gaat. Maar had jij niet iets belangrijks vandaag met Dane?" vroeg hij. Luthien's ogen werden groot en ze schoot overeind, weer gleden haar ogen naar de tijd en slaakte een gilletje "Shit! de audities! Dane maakt me af!" zei ze geschokt. Ze schoot uit bed zocht haar kleding die her en der verspreid lagen over de gehele kamer van Sirius kleedde zich snel aan poetste haar tanden met de tandenborstel van Sirius en ging snel naar hem terug om hem gedag te zeggen. Sirius was ondertussen ook opgestaan en had een broek aangedaan. Hij keek sip en wilde haar het liefste vastbinden aan het bed zodat ze niet weg kon maar helaas kon hij dat gewoon niet maken. Al leek het hem niet dat Luthien daar veel problemen mee zou hebben als hij haar daadwerkelijk zou vast binden aan het bed. Luthien gaf hem een knuffel en kuste hem zacht "ik ga je missen, kan je echt niet een keer snel naar zweinstein komen?" vroeg ze smekend. Sirius dacht na "Ik zal kijken of ik Perkamentus kan overhalen, ik stuur je wel een uil en anders zie je me vanzelf wel." Luthien glimlachte breed kuste hem nog een keer en ging er snel vandoor voor ze de volle laag van Dane zou krijgen omdat ze te laat was. Sirius bleef droevig alleen achter.

Dane liep te ijsberen door de kamer van hoge nood, Kyle zat op z'n gemak op een stoel een beetje met z'n gitaar te spelen en Amber was haar keybord aan het instellen. "Waar blijft Luth nou"gromde Dane ongeduldig en een beetje nerveus "Rustig Big bro, ze komt heus wel ze zal zich wel verslapen hebben ofzo" stelde Amber Dane gerust, naja het was meer een poging tot het gerust stellen van haar broer, want hij werd er niet bepaald rustiger op. "Ze had hier al moeten zijn, de mensen die auditie willen doen kunnen elk moment komen" "Je stresst teveel, tel tot 10 en haal een paar keer diep adem door je neus en adem via je mond weer uit, helpt echt!" Amber grijnsde toen Dane haar een vuile blik toewierp "Amber heeft gelijk weetje, relax, het zijn maar audities het is niet zo dat jij nu al iets moet doen" Kyle keek zijn broer kalmpjes aan. "Hoe kunnen jullie zo rustig blijven?" "Nou, jij hebt stress voor 3 dus geen reden voor ons om ook nog eens gek te gaan doen" Kyle grinnikte toen Dane een boekje naar zijn hoofd gooide en miste "hier zie je je kan niet eens meer normaal mikken, en dat had het bijna tot drijver geschopt in het zwerkbal team van griffoendor" Amber en Kyle lachte tot er ineens iemand binnen kwam gesjeesd "EINDELIJK" riep Dane opgelucht. Luthien stond bij de opening flink uit te hijgen "sorry sorry ik had me verslapen" zei Luthien snel "ik zei het toch" Dane wierp Amber weer een vernietigende blik toe en keek toen naar Luthien "goed goed, em hoe gaan we het precies doen?" vroeg Dane zich naar Luthien richtend "Nou ik dacht aan mensen 1 voor 1 binnen laten komen. kijken wat ze ons willen laten horen/zien en dan kijken of hij of zij goed genoeg is" Dane knikte "Ja dat is wel goed." Luthien keek naar Kyle en Amber "dus jullie hebben ook besloten gezellig mee te doen" Amber grijnsde "tuurlijk doe ik mee" "Ik weet nog niet zeker ik wil eerst kijken hoe het loopt" zei Kyle.

Christina keek fronsend naar Severus "Was Luthien vannacht niet in het kasteel?" vroeg ze verbaasd. Severus schudde zijn hoofd "Nee." "Was ze dan niet gewoon aan het rondspoken met Dane ofzo?" Severus haalde zijn schouders op "Of ze was weer naar je broer, ze gaat daar wel vaker heen." Chris rolde met haar ogen "Waarom zou ze naar Sirius gaan zonder het tegen ons te zeggen? en waarom zou Sirius dat dan niet zelf tegen ons zeggen?" Severus besloot dat het maar beter was daar op het moment even geen antwoord op te geven gezien Chris dan weer boos op hem zou worden omdat hij haar broer beledigde. Hij mocht Zwarts nog steeds niet, niet na wat hij en zijn vrienden waaronder ook Lupos en Potter hem vroeger hadden aangedaan. Christina wist wat zijn zwijgen bedoelde en zuchtte diep "Nou ja ze is nu wel weer op school." maar toch zat er iets niets lekker, al zei Christina dat niet hardop, en het had iets te maken met Sirius, waarom wilde Luthien zo graag altijd naar haar oom? oke Sirius was echt een grapjas en een super leuk persoon maar Luthien leek het meer naar haar zin bij Sirius te hebben dan thuis of op school.

Hoofdstuk 4
Dane geeuwde breed toen de laatste auditie was afgelopen,en hij was niet de enige, kyle zakte onderuit in de stoel en zuchtte diep. Amber leunde op haar elleboog en Luthien wreef in haar ogen, die audities hadden de hele dag geduurd en nu moesten ze nog beslissen wie er in de band zou komen. Ze waren het in elk geval over 1 ding allemaal eens geweest, Revius Alast uit
Zwaderich zou gaan drummen, hij was zonder aarzelen meteen achter het drumstel gaan zitten en had de 'juryleden' praktisch weggeblazen. Maar nu moesten ze nog verder bespreken wie er dan als achtergrond zangeressen bij zouden komen en Luthien wilde ook iemand die viool kon spelen erbij. "Nou, we hebben aantekeningen gemaakt en alles het eerste wat ik nu ga doen is naar de grote zaal, eten en naar bed ik ben gesloopt!" Kyle rekte zich uit en stond op Amber volgde direcht "Ik ga met je mee Kyle" zei ze een geeuw onderdrukkend. Luthien en Dane knikte ook instemmend. Met z'n vieren liepen ze naar de grote zaal waar het bijna uitgestorven was op de docenten na. Severus keek Luthien en haar neefjes en nicht aan toen ze binnen kwamen, zijn blik koel en emotieloos zoals meestal. Luthien fronste even licht toen ze de blik van haar vader zag maar besloot er nu niet te veel op te letten het zal wel niets zijn. Remus en Melian zaten met Perkamentus te praten en hadden in eerste instantie niet eens door dat hun kinderen binnen kwamen tot ze neerplofte aan de tafel van Griffoendor vlak voor hun neus. Remus en Melian glimlachte even kort en richtte zich
toen weer tot Perkamentus. "Oke, wat is er aan de hand?" fluisterde Dane "Geen idee, ik vond me pa ook al zo vaag kijken, alsof er iets is gebeurd ofzo" mompelde Luthien haar blik weer op haar vader richtend. "Ja, en mam en pap kijken ook zo ernstig"Kyle keek naar zijn ouders die zachtjes aan het smoezen waren zodat zij het niet zouden horen "Er is serieus wat aan de hand, Professor Perkamentus lijkt zich ook zorgen te maken om iets" Amber keek haar familieleden een beetje angstig aan "zou er wat ernstigs zijn gebeurd?" vroeg ze zacht. Kyle keek Dane aan die zijn schouders op haalde "Misschien moeten het maar even afwachten, misschien staat er morgen iets in de ochtend profeet..." Luthien schudde haar hoofd "Ik denk het niet, de profeet stopt de laatste dingen wel meer in de doofpot, weten jullie nog toen Voldemort een aanval met Dementors had gepleegd in het ministerie, dat was ook niet vermeld in de profeet maar de Orde - leden wisten
er alles van natuurlijk" haar blik gleed weer naar haar vader "als er al iets ergs is gebeurd staat het niet in de ochtendprofeet geloof me. De minister wil iedereen laten denken dat alles prima onder controle is zei pap. Hij is bang zijn baan te verliezen als uitkomt wat zich allemaal
werkelijk in het ministerie afspeelt." Kyle knikte "Mam zei daar laatst ook iets over,ze had het er met pap over laats Romeo was bang dat het niet lang meer zou duren voor Voldemort openlijk aanvalt en het ministerie is er dan geweest." ze bleven alle 4 stil "ik hoop maar niet dat
er iets is gebeurd met een van de orde -leden." mompelde Luthien. Bang dat Sirius roekeloos was geweest en naar buiten was gegaan zonder dat Perkamentus toestemming had gegeven, en dat het Sirius was die in de problemen zat.

De volgende ochtend stond Kyle met een onrustig gevoel op, hij liep naar beneden en zag dat hij niet de enige was. Luthien zat met opgetrokken knieën op de stoel naast de haard en staarde naar het raam. Ze had een lege blik in der ogen wat aangaf dat ze niet in deze wereld was op het moment. Kyle begon met z'n hand voor haar gezicht te wuiven maar kreeg geen reactie...dan maar kwaadschiks. Hij begon haar in der zij te porren,iets waar ze dus echt niet tegen kon.Ze schrok op uit haar overpeinzingen en keek Kyle lichtelijk geërgerd aan "Morgen" zei hij rustig. Luthien glimlachte heel vaag en fronste toen weer "waar denk je aan?" Luthien haalde haar schouders op
"Aan gister, ik ben gister avond nog even naar pap geweest om te vragen wat er aan de hand was, maar hij zei dat het zaken waren die ons niets aangingen en dat de orde alles op zou lossen...dus er is wel iets aan de gang." mompelde ze. Kyle fronste nu ook "misschien dat mijn pa meer loslaat?" zei hij vertwijfeld. "Kweetnie. Als mijn pa al niets tegen mij zegt waarom zou jou vader wel iets tegen jou zeggen? Tante Melian en Oom Remus zaten gister wel erg diep in het gesprek met Perkamentus huh" "Ja daarom. Pap is niet zo moeilijk hij vind dat we recht hebben om te weten wat er allemaal gebeurd gezien we toch allemaal oud genoeg zijn en weten dat Voldemort de macht probeert te grijpen." "naja we kunnen het proberen." Kyle knikte "straks als de rest ook wakker is ?" "Das het beste"
Het duurde niet lang of de rest was ook al beneden aangekleed en wel, en ze waren het er ook allemaal mee eens dat ze maar eens aan Remus moeste vragen wat er nou precies aan de hand was, daarna moesten er ook nog anderen dingen gebeuren,zoals het bepalen wie er samen met Kyle die ook besloten had mee te doen, Amber, Luthien en Dane in de band zou meedoen.
Ze klopte op de deur van het kantoor van Remus die zo te horen net wakker was. Kyle deed de deur open en bleef verstijfd staan "pap!" Dane schoot naar zijn vader toe die er erg slecht uitzag "Wat is er gebeurd?!" Amber keek haar vader bang aan, hij zat onder de wonden en schrammen, maar dit keer niet van zijn transformatie tot weerwolf, dat zou pas morgen zijn. Remus glimlachte geruststellend "Het is niets kalm aan jullie." zei hij sussend. Maar kalmer werden ze niet echt "Remus, wat is er gebeurd?" vroeg Luthien die ook naar binnen kwam. Remus merkte dat hij het nu wel uit moest leggen, hij kon moeilijk zulke dingen niet tegen zijn kinderen en nichtje vertellen vooral niet omdat Dane en Luthien beiden meerderjarig waren, Kyle dat over een paar maanden werd en Amber zou het toch sowieso wel van haar broers horen.
Hij zuchtte even diep en trok een met pijn vertrokken gezicht toen hij dat deed "Goed, luister en raak niet meteen in paniek oke." ze knikte alle 4. "Gister heeft Voldemort geprobeerd binnen te komen bij het hoofdkwartier van de Orde, vraag me niet hoe hij erachter kwam waar het was maar hij wist het, zijn dooddoeners hebben een behoorlijke bende achtergelaten, en de broertjes Proster zijn dood.." Amber sloeg haar handen voor der mond en keek haar vader met grote ogen aan. Luthien slikte hoorbaar, als de Prosters al werden vermoord, hoe erg kon het dan zijn geworden? dacht ze bij zichzelf. "Melian,Severus,Christina en ik kregen bericht van Sirius dat ze hulp nodig hadden, Dwaaloog en Romeo waren al aanwezig en ze waren alle drie in een duel verstrikt. De dooddoeners zijn zoals we weten in de meerderheid dus het kon niet uitblijven dat een van ons gewond zou raken, en toen kwam Perkamentus." beëindigde Remus zijn verhaal. Kyle beet op z'n onderlip en Dane begon te ijsberen "Is er nog iemand anders gewond behalve jij Remus?"vroeg Luthien haar stem zo normaal mogelijk houdend. "Nee niet echt, Sirius heeft een paar goede klappen te pakken gehad van Bellatrix maar verder is iedereen oke" Luthien trok wit weg maar zei verder niets meer. Dane fronste, waarom zou ze zo super overstuur zijn ?alles was toch oke met Sirius? ja oke hij had waarschijnlijk behoorlijk last van waar hij dan ook was geraakt maar hij kwam er wel weer bovenop. "Maar waar moeten jullie dan heen als orde leden?" vroeg Dane ineens "Voorlopig komen de Orde leden maar naar Zweinstein. En omdat het Sirius' z'n huis was wat we gebruikte komt hij hier ook heen tot we een ander hoofdkwartier hebben." er verscheen ineens een brede grijns op Luthien der gezicht, nu kon ze Sirius dus elke dag zien!
"Oke..maar, nog steeds hoe kon Voldemort weten waar de Orde was?" vroeg Kyle die het nog steeds niet lekker zat dat de dooddoeners zo gemakkelijk hun weg hadden gevonden naar het huis van Sirius en dan ook nog eens 2 van de beste vechters kunnen vermoorden ook. "Dat proberen we uit te zoeken. Maken jullie je nou maar niet zo druk. Als je Severus tegen komt vraag hem dan of hij hierheen wil komen alsjeblieft. Ik heb nog een keer m'n drankje nodig" Remus trok een vies gezicht en Amber gaf hem een knuffel "Komt wel goed papa!" zei ze. Remus grijnsde wat ook pijn deed "Nou, hadden jullie geen andere dingen te doen?"vroeg hij. "Hoezo wil je van ons af?" Remus rolde met z'n ogen en keek Kyle aan "nee maar ik dacht dat jullie wat dingen moesten bespreken met betrekking tot jullie nieuwe band?" Luthien porde Dane "Je vader heeft gelijk we moeten nog beslissen wie er bij ons komen in de band!" Dane zuchtte zoveel zin had hij daar nou niet echt in maar oke het moest wel gebeuren helaas. Hij knikte en wenkte zijn broertje en zusje "We zien je straks nog wel pap" zei Kyle voordat ze zijn kantoor uitliepen. Remus keek ze na en toen de deur achter hen dichtviel betrok zijn gezicht weer.

"Ik snap het nog steeds niet" zei Christina door het kantoor van Severus ijsberend. "Zo zijn er meer Chris." Severus was bezig met het nakijken van huiswerk en was niet zo gestrest als alle andere orde - leden, of zoals Christina die hem bijna flipte omdat haar broer was geraakt. "Er moet een verrader zijn in de orde, hoe kan Voldemort anders weten waar we zitten? ik bedoel Perkamentus heeft het huis van Sirius beschermd met alle mogelijke en denkbare spreuken die hij kent, en het ministerie heeft ook bijgedragen aan de bescherming" zei ze. "Chris het ministerie van toverkunst staat op instorten, de heer van het duister heeft allemaal dooddoeners daarbinnen zitten. Je leest niets in de profeet omdat dat word tegen gehouden door de minister zelf." Christina gromde "Ik snap trouwens nog steeds niet waarom je hem de heer van het duister noemt" zei ze overgaand op een heel ander onderwerp. Severus zuchtte "Oude gewoontes verleer je niet snel" hij doelde op de tijd dat hij dooddoener was, het was niet lang geweest maar toch, daarna moest hij nog steeds spioneren en hij was het zo gewend om de heer te zeggen dat het er gewoon inzat.Perkamentus leek er niet mee te zitten dus waarom Chris wel? "Perkamentus is het tot op de bodem aan het uitzoeken Chris, hou je een beetje rustig oke?" Severus keek Christina nu weer aan en zij keek hem ook aan, haar ogen stonden bezorgd, als Voldemort langs de beschermende spreuken van Perkamentus bij Sirius heen kon komen...dan kon hij ook zo door de bescherming van de school als eenmaal het ministerie was gevallen, en dat kon niet lang meer duren.

Hoofdstuk 5
"Voldemort wist op de een of andere manier waar Sirius woonde.Er moet een spion tussen de orde - leden zitten, anders kan je nooit langs alle beveiligende spreuken komen" hoorde Kyle z'n broer ergens in de verte zeggen. Hij was er op het moment niet helemaal bij met zijn hoofd en volgde het gesprek dat Luthien Amber en Dane aan het voeren waren niet helemaal. "Kyle wat denk jij?" geen reactie van Kyle echter. Dane fronste en duwde zijn broertje. Kyle kwam spontaan terug in het hier en nu en keek verdwaasd op "Huh?" vroeg hij. Luthien zuchtte "Dane vroeg wat jij er nou van vond" "waarvan?" "Dat Voldemort wist waar het hoofdkwartier van de orde was" "Oh..err, ik weet het niet. Misschien is hij toch al sterker dan Perkamentus vermoedde" Niet dat hij dat hoopte, meestal had Perkamentus toch wel gelijk..meestal. En als hij het fout had waren het vaak grote fouten dus Kyle was nou niet blij met de vergissingen van Perkamentus als hij die al had gemaakt in deze kwestie. "Misschien. Ik hoop het niet dan is het ministerie sneller gevallen dan we hadden gedacht en word het zelfs nog uitkijken hier op school." Amber beet op der onderlip "Ik maak me zorgen om papa jongens, het is morgen volle maan en hij is al zo gewond..." zei ze. Kyle en Dane keken nu ook ongerust "Inderdaad, kan je nagaan hoe hij eruit ziet als hij terug komt" Kyle stond abrupt stil. Dane Amber en Luthien liepen nog door maar stopte toen ze merkte dat Kyle niet mee liep "Wat is er?" "Ik bedenk me net iets..." "en dat is?" "Ik zie jullie straks wel, gaan jullie nou maar die bandleden uitzoeken" en na dat gezegt te hebben ging hij ervandoor voor nog iemand hem kon tegen houden of zijn of haar mond open kon doen. "Oke dat was pas vreemd" zei Luthien. Amber en Dane knikte. "Zullen we maar gaan? dalijk staan al die mensen te wachten voor de kamer van hoge nood.
Ze haastte zich naar de 7e verdieping waar het inderdaad alweer behoorlijk druk was ze waren dus al te laat. Revius stond op hen te wachten, hij was per slot van rekening al direct bij de band gekomen na zijn auditie daar hadden ze niet lang over na hoeven denken "Waren jullie verdwaald?" vroeg Revius grijnzend. Dane rolde met z'n ogen en grijnsde ook "Niet zeuren we zijn er nu toch?" "Ja nou, mocht eens tijd worden." Ze gingen naar binnen en lieten de 'kandidaten' nog even buiten wachten "oke hoe waren jullie van plan dit te doen?" vroeg Revius die het zich gemakkelijk maakte op de stoel waar Kyle die avond ervoor nog had gezeten. "Nou, de mensen die we er dus absoluut niet bij willen hebben gewoon direct wegsturen en dan kijken wie er overblijven. Dan moeten we even overleggen en gezamenlijk moeten we er wel uitkomen wie er bij komt denk ik" Dane knikte toen Luthien vertelde wat het plan was. Amber ging naast Revius zitten en keek hem aan "We hebben maar weinig zwadderaars gezien bij de auditie weetje..." zei ze tegen hem. "Dat zal best, als er iets word gedaan door Griffoendors kijken de meeste zwadderaars wel uit met in de buurt van zoiets komen. Je weet hoe de meeste over jullie Griffoendors denken" Amber rolde met haar ogen "vertel mij wat" Revius lachte even "Het spijt me als mijn afdelingsgenoten iets hebben gedaan" zei hij. Amber keek hem met samengeknepen ogen aan maar ontspande snel, hij leek oprecht ... niet echt zwadderaarachtig maar goed ze vond hem wel aardig. Revius grijnsde weer en richtte zich toen tot de kandidaten die binnen kwamen om heel hard weer terug gestuurd te worden.
Dane en Luthien kwamen na 15 minuten bij Revius en Amber zitten om te overleggen wie van de 10 overige mensen bij de band mochten komen, ze zochten 2 achtergrond zangeressen en 1 violist(e). "Ik vind Anna Kragge wel goed als Violiste" zei Dane. Revius keek naar Anna, ze zat ook in zwaderich maar leek daar niet al te gelukkig mee te zijn. Het was bekend dat haar vader een bekende dooddoener was, Amycus Kragge, daarom werd ze ook door de meeste mensen van andere afdelingen gemeden en was ze vrij populair bij veel zwadderaars maar ze was er niet blij mee met al die aandacht. "Ik ben het met je eens Dane, dus, Anna met de viool..weetje ik vind 1 achtergrond zangeres wel genoeg..." Luthien sloeg haar armen over elkaar "Waarom zouden we er twee moeten hebben als jij ook nog eens erbij zingt?" "Pardon?Ik en zingen dacht het niet Luth" Amber kuchte luid toen Dane en Luthien begonnen te kibbelen en ze zwegen meteen "best..1 achtergrond zangeres"Luthien knikte helemaal blij dat ze Dane al zover had gekregen ook te zingen. Dane echter leek er minder blij mee te zijn maar hij draaide wel weer bij. "En dan nog iemand als achtergrond zangeres" Ze bespraken een tijdje verschillende mogelijke mensen en toen kwam er 1 iemand uitrollen waarover iedereen het eens was dat ze er goed bij zou passen : "Chanelle Cooper" Chanelle sprong vrolijk op van de stoel waar ze op zat en rende naar hen toe om hen vervolgens allemaal een knuffel te geven. "Bedankt jongens" zei ze echt heel erg blij. Dane en Luthien lachtte en Amber grinnikte Anna en Revius keken elkaar even aan toen zij ook werden omhelst door Chanelle maar lachte toen ook mee...het zag ernaar uit dat het een leuk groepje vrienden zou gaan worden.

Hoofdstuk 6
Revius liep de kamer van hoge nood in en keek rond, alles was nu veranderd sinds de laatse keer dat hij hier was. Het was nu ingericht alsof het een echte studio was, alles stond klaar zelfs versterkers en microfoons.
Luthien, Kyle,Dane en Amber kwamen ook binnen en keken rond "Okee" mompelde Kyle lichtelijk verbijsterd. Z'n vader had gezegt dat de kamer van hoge nood zichzelf inrichtte naar de wensen van de gene die erin wilde maar dat het zo letterlijk was had hij niet gedacht. Dane mompelde wat onverstaanbare woorden en Luthien liep direct naar de microfoons en sloot die aan aan de versterkers. "Err, en wat nu precies?" vroeg Amber die op een bankje neer plofte en naar Luthien keek. Zij was degene met ervaring. "Nou laten we beginnen met het wachten op Anna en Chanelle denk je niet?" Luthien grijnsde en Amber zuchte, ze liet zich achterover vallen op de bank en sloot haar ogen.
"Sinds wanneer ben jij zo ongeduldig?" vroeg Kyle die z'n gitaar aansloot op een van de boxen en hem afstemde. "Sinds vandaag" gromde ze. Kyle trok z'n wenkbrauwen op en rolde met z'n ogen. Dane grinnikte even kort om Amber die er duidelijk net iets te veel zin in had en totaal geen geduld had om op de andere te wachten.

Sirius had het er met Perkamentus over gehad wanneer hij naar Zweinstein zou komen, Perkamentus zelf zei natuurlijk zo snel mogelijk, het was nu te gevaarlijk om te lang in zijn huis te blijven na de aanval van Voldemort.
Sirius was z'n spullen aan het pakken en zodra hij klaar was zou hij richting de school gaan. Wat voor hem dus totaal geen probleem was. Integendeel hij vond het allemaal wel prima, zo zou hij zijn beste vriend meer zien , Z'n zus en Luthien. Met een brede grijns op zijn gezicht stapte hij de deur uit, keek even om zich heen of er niemand op straat liep, of dat er mensen uit hun raam keken heel toevallig, toen dit niet het geval was verdwijnselde hij naar zweinsveld, het kleine dorpje in de buurt van de school en begon te lopen. Het zou een stuk hebben gescheeld als hij gewoon naar de school kon verdwijnselen maar gezien Perkamentus extra veiligheidsmaatregelen had genomen ... Hij stuurde zijn koffer alvast door en veranderde in een hond. Op de school zouden ze anders helemaal freaken als hij binnen kwam, hij stond nou niet bekend om zijn goede gedrag en heel veel mensen waren nog steeds bang voor de naam Zwarts.

Severus liep chagrijnig door de gangen en werd zoveel mogelijk gemeden door de meeste leerlingen, zelfs de docenten schenen zijn humeur maar eng te vinden en probeerde niet met hem te praten. Hij vond het maar niets dat Zwarts tijdelijk in de school moest blijven, hij had het altijd komisch gevonden dat Sirius opgesloten zat in zijn eigen huis dat hij trouwens nog vreselijk erg haatte ook geen vrijheid niets.
Hij liep met een humeur om op te schieten de grote zaal in waar prompt iedereen stil viel, alsof iedereen het aanvoelde dat ze vooral niet te vrolijk moesten doen bij hem in de buurt. En maar goed ook, hij zocht gewoon een excuus om punten van een afdeling af te trekken of iemand strafwerk te geven misschien dat dat zijn humeur op zou klaren. In plaats van dat zijn humeur beter werd door iemand strafwerk te geven zag hij Christina aan de oppertafel zitten en ze was de laatste tijd niet zo vrolijk geweest als dat hij haar nu zag, wat hem natuurlijk mooi uitkwam. Maar de reden waarom ze vrolijk was vond hij dan weer niet zo leuk, Sirius kwam en Christina had al een hele tijd haar broer niet gezien of niet lang kunnen zien. Hij zuchtte en ging naast haar zitten, zij sloeg haar armen om hem heen en grijnsde "Hoezo zo chagrijnig?" vroeg ze lief "Moet je dat nog vragen?" Chris liet hem los en keek pruilerig "Waarom kan je het nou niet gewoon proberen om Sirius aardig te vinden?"vroeg ze zielig. Severus keek haar zuur aan "Moet je dat nog vragen?"vroeg hij weer. Christina grinnikte, ze vond het aan de ene kant wel schattig dat hij zo humeurig was.

Remus had een brede grijns op zijn gezicht toen hij naar de ingang van de school liep op Sirius te begroeten, hij werd gevolgd door Melian die hem nog nooit zo vrolijk had gezien in de tijd dat hij moest transformeren, maar dat lag natuurlijk aan Sirius. Melian pakte zijn hand en grijnsde naar hem, in zijn ogen lag nog steeds de pijn die hij altijd had als hij moest transformeren maar zijn gezicht stond vrolijk. Toen Remus de deur opende kwam Sirius al aangerend als hond. Zodra hij bij Remus was veranderde hij weer terug in zijn mens vorm en omhelsde de twee vrienden elkaar.Ook kreeg Melian een knuffel. "Fijn je te zien" "Zeg dat wel! eindelijk weg uit dat huis gek" Sirius Remus en Melian grinnikte even "Waar is mijn lieve zusje?" vroeg Sirius toen die maar al te graag Christina wilde zien "grote zaal, maar misschien kan je beter wachten met daar heen gaan, iedereen is aan het eten" "Ah zuigt"
Remus schudde grijnzend zijn hoofd en keek Sirius even lang aan, er was iets aan hem hij leek veeeeel te vrolijk voor iemand die net is aangevallen een paar goede klappen had gehad en dan ook nog eens weg moest uit zijn eigen huis ook al haatte hij het nog zo omdat Voldemort hem anders zou vermoorden...veel te vrolijk zelfs voor Sirius zijn doen. Remus vond het maar vreemd maar zei er maar niets over misschien lag het wel aan hem....

Hoofdstuk 7
"Ach Sev niet zo chagrijnig lieverd. Jij hebt er toch geen last van als Siertje hier is?" Christina keek Severus droog aan toen die voor de zoveelste keer een leerling vuil aankeek, die desbetreffende leerling zette het op een lopen voor Severus nog wat kon zeggen. Severus keek naar Christina en zuchtte "Dat zeg jij, maar wie zegt dat hij me niet gaat lopen irriteren?" Christina rolde met haar ogen "Alsof Sirius bij je in de buurt komt, hij vind het veel te leuk bij Remus in de buurt te zijn. Je zal echt geen last van hem hebben, nu doe wat vrolijker" ze porde hem zachtjes in zijn zij en Severus gromde wat onverstaanbaars, Christina zou kunnen zweren dat ze een flauwe glimlach om zijn lippen had zien verschijnen toen ze hem porde maar die glimlach was alweer verdwenen. Ze zuchtte even, ging voor hem staan en
keek hem streng aan "Je moest wel lachen" zei ze bestraffend tegen hem met samengeknepen oogjes. Severus trok een wenkbrauw op "waar heb je het over" vroeg hij alsof hij dom was. Chris grijnsde ineens breed en knuffelde hem. Severus sloeg ook even kort zijn armen om haar heen en knuffelde terug. Toen ze elkaar loslieten had Severus nu wel duidelijk
een flauwe glimlach op zijn gezicht en liepen ze door. "Volgens Luthien gaan de repetities van hun band goed, Kyle, Dane en Anna zijn echt erg goed en Luth heeft Dane zover gekregen mee te zingen" Severus grinnikte kort "Dane en zingen?" vroeg hij spottend. "Ja gek heah ik had ook nooit gedacht dat hij zich om zou laten praten maar ik was verbaasd toen ik het
hoorde...volgens Luth is hij erg goed" Severus reageerde er maar niet op. Hij had niets tegen zijn nichtje en neefjes maar het idee van Dane die zingt vond hij toch behoorlijk lachwekkend. Christina had het natuurlijk door, zoals ze alles van hem al snel doorhad. "Laat Dane maar niet weten dat je hem het liefste uitlacht, dalijk durft hij niet meer" Severus keek Christina
aan haalde toen zijn schouders op "Ach hij overleeft het wel hoor" "Misschien, misschien ook niet" ze waren bij het kantoor van Severus aangekomen en Chris ging als eerste naar binnen hem verleidelijk aankijkend. Severus kon het niet laten te grijnzen en ging natuurlijk direct achter haar aan.

Kyle liep de kamer van hoge nood uit en beukte Dane tegen zijn schouder "Auw! Moest dat?" jammerde Dane. "Ja ik vond van wel" Kyle grijnsde breed en keek toen schaapachtig. Hij ontweek Dane die hem terug wilde meppen. "Jongens..gedraag je alsjeblieft" Amber ging tussen de twee broers in lopen en keek hen om de beurt aan "Soms heb ik het idee dat ik de oudste ben" verzuchte ze. Luthien lachtte zachtjes en ging naast hen lopen "ik zie jullie straks wel in de leerlingenkamer, Oom Sirius is net op school dus
ik ga kijken of ik hem kan vinden" zei ze voor ze weg rende. Kyle,Amber en Dane keken haar verbaasd aan Revius snoof even "Die wil graag naar der oom" zei hij met een wenkbrauw wiebel. Kyle keek om naar Revius "Oh ja helemaal Rev." ze lachtte even kort Anna schoot langs hen heen en verdween ook ineens "wat heeft die dan?"Kyle keek verbaasd naar het Punt waar Anna ineens weg was geglipt "Bang op gespot te worden met griffoendors? Ze is natuurlijk wel de dochter van een dooddoener, in ieder geval ik zie
jullie ook straks wel, ik heb afgesproken met een paar andere vrienden, Later!" Amber zwaaide even naar haar broers, Revius en Chanelle
en ging er ook vandoor. Ze waren aangekomen bij de trappen en Revius ging er ook vandoor hij en Chanelle gingen naar de grote zaal, en Kyle en Dane gingen hun spullen opbergen in de leerlingenkamer en daarna maar beginnen aan het huiswerk wat ze hadden opgekregen van Bezweringen...
"Banning geeft normaal nooit erg veel schriftelijk huiswerk toch?" vroeg Kyle terwijl ze hun spullen pakte "Nee, misschien had hij gewoon een slechte dag?" "Banning een slechte dag?" Kyle schudde zijn hoofd "ik denk het niet, alle docenten zijn een beetje gespannen de laatste tijd, weet je nog wat pap zei?" Dane zuchtte "Ik weet het...laten we maar hopen dat het niet nog erger word, ik denk niet dat pap het trekt als ze nog een keer worden aangevallen..heb je gezien hoe hij eruit zag!" Kyle huiverde even, zo erg zag zijn vader er niet eens uit nadat hij weerwolf was geweest..."Hij deed wel erg zijn best om ons niet te laten zien hoeveel pijn het allemaal deed hoor" Kyle keek zijn
broer aan die bezorgd voor zich uit staarde "En ik heb mam nog niet eens gezien...zou die er ook zo aan toe zijn?" "Misschien moeten we even
kijken wat mam aan het doen is? ik bedoel we hangen meer bij pap rond dat bij haar dus..." Dane was het met Kyle eens en ze lieten hun huiswerk even voor wat het was en gingen op zoek naar Melian.

Remus keek Sirius licht fronsend aan toen hij begon over zijn verwondingen "Sirius, het gaat prima, zou je je niet meer zorgen maken om jezelf?"
vroeg hij. Sirius rolde met zijn ogen "Ik ben wel wat gewent" "En ik niet dan wil je zeggen?" Ze keken elkaar beiden even kort en droog aan en
schoten toen in de lach. "Nee maar serieus Remus, je ziet er niet uit man" zei Sirius nog na grinnikend na een enorme lachbui. "Ach hou toch je kop
het is wel eens erger geweest" "Ik zeg ook niet dat het het ergste is dat ik van je heb gezien of wel? ik zeg alleen dat je er niet uitziet" Remus had zin om nu iets naar dat grijnzende hoofd te gooien maar hij hield zich in, buiten dat had hij niets binnen zijn bereik om te gooien dus dat ging nogal lastig, aan de andere kant kon hij Sirius ook gewoon vervloeken...
Sirius merkte dat Remus iets aan het bedenken was en keek behoedzaam "Je gaat me toch niet in iets onnatuurlijks veranderen heah?" vroeg hij
gemaakt angstig. Remus haalde zijn schouders op "Ik weet nog niet precies, had je een bepaalde voorkeur?" "Erm nou nog knapper dan ik al ben
en natuurlijk vreselijk sexy." Remus keek Sirius even aan alsof hij op zijn kop was gevallen en schoot toen weer in de lach. Hij kon gerust zeggen
dat Sirius volledig ontspoord was "Hebben ze je hersens beschadigd toen de dooddoeners je aanvielen?" vroeg hij lachend. Sirius haalde zijn
schouders op "Niet dat ik weet ,maar je weet het nooit heah"
Op dat moment vloog de deur open en kwam Luthien naar binnen gestormd. Ze Vloog Sirius zowat aan die even een pijnlijk gezicht trok en haar toen ook maar knuffelde. "Ook hallo Luthien" zei hij naar lucht happend toen ze hem bijna wurgde. "Oeps, Sorry Oom Sirius" Luthien liet hem los en keek naar Remus die hen beiden om de beurt aan keek, zijn blik bleef hangen op Sirius die verstijfde. "Dat kan je niet menen...Daarom ben je zo abnormaal vrolijk! vooral voor jou doen Sirius is dit echt te gek!" schoot Remus uit zijn slof. Luthien kroop in elkaar en schuilde achter Sirius z'n stoel. Sirius was wit weggetrokken, Remus had het door, Remus had die dingen altijd wel snel door, waarschijnlijk had hij al ook zo zijn vermoedens gehad. "Remus, rustig we kunnen het uitleggen" Remus keek hem even kort aan en wilde eigenlijk nog wat zeggen maar ging toen weer zitten (ja hij was opgesprongen van z'n stoel) en keek de twee aan, Luthien was achter de stoel vandaan gekomen en stond nu naast Sirius. "Luister Remus, het was niet iets waar we iets aan konden doen oke, het gebeurde gewoon" zei Sirius snel. "Wat gebeurde gewoon?" Remus' stem was scherp.
Sirius begon te vertellen hoe het allemaal begon, Luthien had al een hele tijd gevoelens voor hem gehad, en hij stiekem eigenlijk ook voor haar maar omdat ze zijn nichtje was was het niet erg gepast, en ook omdat ze bijna de helft jonger is dan hij. Maar tijdens kerst liep het toch anders, Luthien had erop gestaan bij Sirius te blijven slapen, ze had al helemaal uitgedacht hoe ze het zou vertellen. Severus en Christina vonden het prima en Luthien sliep dus bij Sirius. Ze zaten die avond nog rustig na te praten in de woonkamer toen Luthien dus ineens wel heel erg dicht bij Sirius ging zitten met de smoes dat ze het koud had. Sirius had toen zijn armen om haar heen geslagen en Luthien opgewarmd. Hij had niet bepaald door gehad dat het bij haar plannetje hoorde maar zo erg vond hij het natuurlijk niet. Sirius had Luthien maar heel even kort recht aangekeken en zij had recht terug gekeken, toen zonder dat ze het eigenlijk door hadden waren ze ineens aan het zoenen. Sirius brak het af en Luthien mompelde een hoop sorry's en het spijt me's maar Sirius had haar het zwijgen opgelegd door haar nog eens te kussen. Luthien die natuurlijk opgelucht was bekende dat ze al heel lang gevoelens had voor Sirius en Sirius bekende het ook, vanaf dat moment werd het wat serieuzer, als Christina en Severus langs kwamen met Luthien was hij gewoon haar oom, maar zodra ze alleen waren was het heel anders.
Toen Sirius en Luthien hun verhaal klaar hadden keken ze beiden Remus lichtelijk gespannen aan, Sirius wist hoe onvoorspelbaar Remus kon zijn als hij in zijn weerwolf periode zat en het laatste wat hij wilde was zijn beste vriend boos maken.
Remus zuchtte en kon zichzelf wel voor zijn kop slaan "god Sirius waar ben je nou weer in verzeild geraakt" zei hij zuchtend. Sirius grijnsde schaapachtig "Zoals ik al zei ik kon er vrij weinig aan doen" Remus snoof en keek toen Luthien aan die op der onderlip beet "Ik hoop dat jullie weten wat jullie doen, en dat jij heel hard weg rent Sirius als Severus erachter komt" Remus richtte zich weer tot Sirius die schamper keek maar wel zijn mond hield over Severus gezien Luthien erbij stond. "mama houd Pap wel tegen hoor" zei ze glimlachend "En al pap ziet dat ik gelukkig ben met Sirius zal hij ook wel bedaren en het uiteindelijk wel accepteren..denk ik" Remus betwijfelde dat ten zeerste maar hield ook zijn mond maar. "Ik zeg niet dat ik het goed vind wat jullie doen maar goed het is jullie leven en jullie moeten natuurlijk doen wat jullie zelf willen en waar je je goed bij voelt. Kijk wel uit echter met wat je precies doet, vooral jij Sirius...je lijkt altijd problemen op te zoeken" hij grijnsde flauw en Sirius lachte "Ik zoek geen problemen op, ze zoeken mij op hoor" Remus rolde weer met z'n ogen en stond op "Ik moet gaan, ik zie jou vanavond" hij keek naar Sirius die een lichtelijk bezorgde blik nu had en Remus nakeek toen die zijn kantoor uit liep. Luthien keek Remus ook bezorgd na en plofte zodra de deur dicht was gevallen op Sirius zijn schoot "nou dat ging eigenlijk best goed toch?"vroeg ze aan hem. Sirius grijnsde weer en knikte "Ik had ook niet verwacht dat Remus er een heel groot probleem van zou maken hoor" Luthien gaf hem een kus "Ga je vanavond met hem mee als hij transformeert?"vroeg ze zacht. Sirius knikte "ja nu ik hier ben kan ik hem moeilijk alleen laten gaan" Luthien knikte begrip vol "Nou..als je er vanavond niet ben..." ze keek hem grijnzend aan en Sirius begreep wat ze bedoelde "moeten we wat jij vanavond van plan was nu maar doen" maakte hij het af.Luthien knikte en zorgde dat de deur op slot was voor ze Sirius weer teder kuste.

Hoofdstuk 8
Halloween kwam steeds dichterbij en de band oefende zoveel als ze konden, ze wilde natuurlijk wel bekender worden niet veel leerlingen wisten van de band af en daar moest verandering in komen. Dane en Luthien waren naar professor Perkamentus gegaan en hem bijna gesmeekt of ze met het feestmaal met Halloween mochten optreden, Perkamentus had het -hoe kon het ook anders- een prachtig idee gevonden en sindsdien oefende ze zoveel mogelijk, ze enige avonden dat ze niet bezig waren in de kamer van hoge nood, moesten Kyle en Dane trainen voor zwerkbal en Revius was ook altijd 1 avond afwezig, want ook de zwerkbalwedstrijden zouden binnenkort gaan beginnen. Volgende week zou de eerste wedstrijd zijn, Griffoendor tegen Zwadderich zoals altijd de openingswedstrijd was. Er heerste veel vijandigheid tussen de griffoendors en zwadderaars, rare ongelukjes gebeurde er vaak bij beiden afdelingen. Kyle keek naar Emily Elsdonk van zwadderich die huilend het lokaal uit rende toen er ineens een gewei op der hoofd groeide, Emily was een jager van zwadderich en Kyle kon het niet laten helemaal in een scheur te liggen, net als zijn mede griffoendors. Remus kuchtte luid en iedereen richtte zijn aandacht weer op hem, Kyle echter nog steeds met een hele brede grijns. Remus keek hem even streng aan en de grijns verdween. "Goed, nu juffrouw Elsdonk naar de ziekenzaal is kunnen we verder gaan met waar we de vorige les waren gebleven namelijk de patronus bezwering." er werd opgewonden gemompeld, vandaag zouden ze beginnen met het oproepen van een patronus. De les verliep snel, leuk en bijna iedereen slaagde erin in elk geval een damp te creëren of een schild maar nog geen volledige herkenbare patronus zoals die van Remus -een wolf- was.
Kyle rende door naar de leerlingenkamer om zijn zwerkbal spullen te pakken en schoot toen zo snel mogelijk naar de grote zaal voor het avondeten,ze zouden vanavond weer trainen, zo bleven er geen repetitieavonden over als Jasper Hope hun aanvoerder en 2e jager de avonden bleef volplannen. Dane kwam ook de grote zaal ingelopen net op het moment dat Kyle eten op zijn bord dumpte "Hee" Dane plofte naast hem neer en schepte zijn bord ook vol "Als Jazz zo doorgaat kunnen we nooit meer oefenen, Halloween is volgende maand al weetje" begon Dane meteen woest Kyle's wenkbrauwen schoten omhoog. "Sinds wanneer vind jij andere dingen belangrijker dan zwerkbal?" vroeg hij verbijsterd. "Sinds we met die band begonnen zijn" "Duidelijk" ze zwegen beiden totdat ze op hun schouders werden getikt, Luthien stond stralend achter hen "Vanavond half 10 kamer van hoge nood wel optijd zijn" zei ze grijnzend. Dane en Kyle begonnen beiden te protesteren, na zwerkbal ook nog eens repeteren? wilde ze hen dood hebben?! "Luth we moeten trainen!" "Kan me niet schelen jullie zorgen maar dat jullie op tijd zijn! Mam komt kijken hoe we het doen samen met Melian dus we moeten ons best doen" de jongens kreunde even, huiswerk,zwerkbal, trainingen er leek geen einde aan te komen. Een half uur later sjokte Dane en Kyle met hun andere ploeggenoten naar de kleedkamers waar Jasper al stond te ijsberen "Eindelijk!"gromde hij "Goed luister, we gaan er vanavond hard tegen aan, overmorgen is de wedstrijd tegen zwadderich en we moeten koste wat kost winnen, het maakt me niet uit of jullie 2 goede vriendjes zijn met Alast als het nodig is stuur je een beuker naar hem Lupos!" Jasper keek Dane aan die zijn wenkbrauwen optrok. Jasper was net ietsje te fanatiek naar zijn zin, hij zou toch echt geen beuker naar Revius sturen, dalijk lag hij in de ziekenzaal en dat moesten ze niet hebben hij zou met alle liefde van de wereld de andere spelers knock-out slaan maar niet Revius. Jasper richtte zich tot Kyle "Jij, jij gaat er vol tegen aan! Harder dan normaal" Kyle deed zijn mond open om ook Jasper eens van repliek te dienen maar Jasper ging al verder en foeterde de rest van het team uit.

3 uur later liepen ze zijknat,onder de modder en dodelijk chagrijnig terug naar het kasteel, het was gaan regenen toen ze nog geen 10 minuten aan het trainen waren
en Jasper had gewoon doorgegaan met het afblaffen van iedereen. Gelukkig werd het zo erg dat ze bijna niets meer konden zien door de regen die in hun ogen kwam en had Jasper het af moeten breken. Nu liepen Dane en Kyle met een nors gezicht het kasteel binnen en schrokken zich bijna een ongeluk. Luthien stond daar met haar armen over elkaar geslagen en een nijdige uitdrukking op haar gezicht, er zat een grote zwarte hond naast haar -Sirius- Kyle en Dane bleven beiden verstijfd staan "Waar waren jullie!! we heben gewacht!" gromde Luthien dreigend. "Hee hoor eens, we kunnen niet op 2 plekken tegelijk zijn weetje! Kweet niet of je het door heb Luth maar we hebben ons kapot gewerkt tijdens de training!" gromde Kyle nijdig. Luthien trok beiden wenkbrauwen op "dan hadden jullie eerder moeten stoppen, moeten zeggen tegen Hope dat jullie nog andere dingen te doen hadden!" "Alsof hij had geluisterd of het ook maar had gehoord! Het waait als een bezetene en die regen is ook nie alles" Luthien zette boos haar handen in haar zij "Omkleden jullie 2 en dan direct naar de kamer van hoge nood komen!" dat was het laatste wat ze zij voor de boos weg beende. Sirius keek haar even na en keek toen naar Dane en Kyle die haar met open mond aangaapte. Sirius rolde met zijn ogen en stond op om vervolgens vrolijk kwispelend achter Luthien aan te hobbelen.
"Eindelijk!" verzuchte Luthien toen Kyle en Dane beiden nog steeds met een bui om op te schieten de kamer van hoge nood binnen kwamen. Christina en Melian waren er ook nog steeds net als de rest van de band. Revius zat blijkbaar ineens in een josti band zo hard ging hij tegen de verveling tekeer op zijn drumstel, Anna,Amber en Chanelle zaten zwaar in gesprek en Sirius zat in zijn mensenvorm, verveel naar het plafond te kijken die blijkbaar zeer intressant was. Kyle en Dane gingen op hun plaatsen staan "Oeh ik geloof dat Hope hen behoorlijk heeft lopen afbeulen" hoorde ze Christina giechelen tegen Melian die medelevend naar haar twee zoons keek. "Oke nu we compleet zijn kunnen jullie ons laten zien wat jullie zoal in huis hebben, dus laat maar horen" zei Melian glimlachend. Luthien keek streng om naar haar neefjes en gaf het teken aan Rev dat hij kon aftikken. Ze begonnen met spelen, het was een nummer dat Luthien geschreven had, zelf vond Kyle het niet zulke geweldige lyrics maar het was goed om op te spelen en opzich ook een leuk nummer daar niet van, maar hij vond dat de tekst wel wat beter had gemogen, maar goed hij had weinig te vertellen in de band bleek maar, zelfs Dane met wie Luthien het had opgezet had niet veel tegen haar in te brengen, best lachwekkend vond Kyle maar hij zei er maar niets van wetend dat Dane boos zou worden. Het nummer werd naarmate het langer duurde steeds vlotter en Kyle werd alweer wat vrolijker, ook Dane's gezicht klaarde op terwijl hij eerder nog met een diepe frons had staan spelen, had hij nu een glimlach op zijn gezicht.
Na het nummer joelde Sirius vrolijk, Melian en Christina schoten in de lach maar klapte ook en leken bijzonder trots "Jullie zijn erg goed jongens" zei Melian vrolijk. "Inderdaad, Luthien ik doe het maar vraag het volgende keer aan mij en niet aan je vader, je weet dat die altijd ja zegt" Luthien keek schaapachtig "Weet ik mam, waarom denk je dat ik het aan pap vroeg" ze grijnsde duivels en Sirius trok een gezicht waardoor Kyle Dane en Amber het uitproestte, Chris en Luthien keken naar Sirius die zijn gezicht op tijd in de plooi wist te krijgen en keek ontschuldig, haalde vervolgens zijn schouders op en tikte op zijn voorhoofd om aan te duiden dat die drie nie helemaal spoorde waardoor ze enkel nog harder gingen lachen. "Goed, morgen weer een repetitie, nu met mij er de hele tijd bij, Luthien had aan haar vader gevraagd of hij mij wilde overhalen om jullie manager te zijn, en Severus zei uiteraard natuurlijk tegen Luthien" Kyle deed zijn mond open "Morgen kan het niet Tante, we hebben morgen weer zwerkbal training, en Hope laat ons net zo lang doorvliegen tot we van onze bezems vallen van vermoeidheid overmorgen is de wedstrijd al" zei hij. Dane was blij dat Kyle er wat van zij, hij had niet zoveel zin om na de training weer nog eens een repetitie derachter aan te krijgen, buiten dat had hij nog bergen huiswerk liggen dat af moest en gezien hij in zijn PUIST jaar zat, moest hij er wel goed voor staan en hard leren..."Weet ik Kyle, ik bedoelde ook s'middags, Melian's uur vervalt" Kyle's mond viel open en hij staarde zijn moeder aan "Waarom?" vroeg hij verbijsterd, normaal liet Mel nooit haar uren zomaar uitvallen dus er moest iets achter zitten. Melian keek geruststellend "Zaken voor de orde, je vader en ik hebben een klusje" Amber protesteerde luid "Dat kan je niet maken mam! Heb je pap gezien! hij ziet er nog steeds super slecht uit!! Nog erger zelfs omdat het volle maan is geweest en nu willen jullie er weer op uit gaan!" ze keek boos en bang tegelijk. Melian knikte kort en Dane en Kyle begonnen ook boos te worden "Kan Perkamentus het zelf niet doen!?" gromde Dane. "Nee Dane, het spijt me maar het moet nou eenmaal" daar waren ze het geen van drieën mee eens maar ze konden er moeilijk weer tegen in gaan. Revius ging naast hen staan net als Anna en Chanelle "Ik vind het maar onzin dat jullie elke keer erop uit worden gestuurd ik bedoel er zijn meer orde leden weetje!" Anna legde haar hand op Amber's schouder die zo te zien elk moment in huilen uit kon barsen "Amber, je ouders doen belangrijk werk, wat moet dat moet daar kan je helaas niets aan veranderen" Amber schudde de hand van Anna van zich af en barste uit alsof ze een vulkaan was die zojuist was wakker geworden "Ja jij makkelijk praten! Jou vader is een dooddoener! wat boeit jou het of iemand van de orde overlijdt!" schoot ze boos uit tegen Anna die nu ook tranen in haar ogen kreeg en keihard weg rende. Chanelle ging erachteraan en ze verdwenen beiden uit de kamer. "Amber!" Melian keek haar dochter boos aan maar Amber keek vuil terug en ging er ook vandoor. Revius voelde zich nogal ongemakkelijk, het was niets voor hem om mee te doen aan een familie ruzie en al helemaal niet omdat hij niet wist wat hij moest doen om te helpen of iets. Luthien was naar Sirius gelopen die Kyle en Dane beiden diep fronsend aan zat te staren, ze ging naast hem zitten en fluisterde wat Sirius keek haar aan en knikte kort voor hij zijn aandacht weer op Kyle vestigde die boos begon te schreeuwen dat Perkamentus niets anders deed dan bevelen geven en zelf veilig hier op zweinstein bleef terwijl andere zijn klusjes konden doen. Daar werd Melian boos om en begon net zo hard terug te schreeuwen tegen haar zoon, op een gegeven moment kwam Christina ertussen die hen beiden het zwijgen oplegde "Kyle, Dane,Revius en Luthien ga naar jullie leerlingenkamers we zien jullie morgen weer." zei Christina streng. Luthien stond met een somber gezicht op en liep weg gevolgd door Revius die maar al te blij was dat hij weg mocht van al dat geruzie. Kyle wilde er weer duidelijk tegenin gaan maar werd meegesleept door Dane wiens gezicht duister stond, het was duidelijk dat hij ook zijn mening klaar had maar hij had zijn mond gehouden. Ze liepen zwijgend naar de leerlingenkamer en gingen beiden zonder ook maar 1 woord of blik met elkaar te wisselen naar hun slaapzalen.

Melian keek hoe haar twee zoons de kamer uitliepen, Sirius kwam dichterbij en ging voor Christina en Melian staan "Ze menen niet wat ze zeggen Mel. ze weten dat jullie wel moeten" zei hij zacht. Melian begon te huilen "ze hebben wel gelijk! Ik kan Remus niet nog meer in het gevaar meeslepen! hij heeft nu nog ontzettend veel last van al zijn verwondingen die hij eerder heeft opgelopen en nu hij pas weer weerwolf is geweest is het enkel nog maar erger geworden! En nu moeten we weer weg, ik snap waarom ze zo reageerde, ze zijn bang." Christina sloeg haar armen om Melian heen "Remus wist wat de risico's waren toen hij eraan begon, hij red zich wel Mels, hij's sterk" zei Sirius zelfverzekerd. Ze hadden al vaker in een erg lastig parket gezeten en Remus was degene die zijn hoofd koel had gehouden en alles had opgelost. "Ik weet het..." zuchte Melian droevig "ik wou gewoon dat het ophield...nu Voldemort zo machtig is word het alleen maar erger, we zullen steeds vaker weg zijn." Melian keek naar Christina "Severus moet morgen ook weg is het niet?" Christina wende haar blik af en knikte kort. Fijn nu zaten ze dus beiden de hele tijd in de stress...Melian zuchtte en gleed met haar hand door haar haar "ik ga naar Remus, we moeten nog het een en ander bespreken" verzuchte ze verdrietig voor ook zij de kamer van hoge nood verliet. Christina en Sirius alleen achterlatend. Chris keek naar Sirius die naar de deur keek "Alles oke?" vroeg ze zacht aan haar broer Sirius rukte zijn blik los en keek haar aan haalde zijn schouders op en zuchte diep "ik weet het niet...Mel had gelijk. Het word gevaarlijker voor ons allemaal...als ze het hoofdkwartier van de orde binnen konden dringen...waarom dan niet zweinstein? En wat Remus betreft, ik voel me niet op mijn gemak wetende dat hij tussen allemaal andere weerwolven in zit die het alleen iets kan schelen wat ze te eten krijgen" Sirius had ineens een moordadige blik in zijn ogen. "Ik weet wat je bedoeld, ik heb liever ook niet dat Severus en Mel samen naar Voldemort gaan en Remus die daaro zit.." ze keken elkaar lang zwijgend aan, er hoefde niet veel gezegt te worden meer, ze wisten beiden wat de ander bedoelde door enkel maar een blik op elkaar te werpen, dat was het fijne van samen te zijn opgegroeid en hetzelfde te hebben meegemaakt, alles samen te hebben gedeeld...woorden waren overbodig geworden.

Hoofdstuk 9
De dag van de wedstrijd brak aan, zowel Amber als Dane en Kyle hadden hun ouders niet meer gezien en ze zaten niet bepaald lekker in hun vel daarmee, maar ze moesten zich focussen en proberen het uit hun hoofd te zetten, het zou vast wel goed gaan met Remus en Melian.
Ook Luthien was niet bepaald op der gemak, Severus was ook nog niet terug van waar hij dan ook heen moest (dat wilde ze nooit zeggen omdat ze bang waren dat de kinderen nog banger zouden worden en zouden stressen -alsof dat nu ook niet gebeurd!- Het hele team van Griffoendor ontbeet gezamenlijk in de grote zaal, ze werden op hun schouders geklopt en er werd hen moed ingesproken en succes gewenst. Jasper was een preek aan het geven over hoe belangrijk het was dat ze deze wedstrijd zouden winnen en dat ze het vooral niet moesten verprutsen anders zou de hele week volgeplant worden met trainingen. Kyle luisterde niet eens, hij keek naar de andere kant van de zaal waar het team van Zwadderich zat die duidelijk ook een preek kreeg van hun aanvoerder, Revius luisterde zo te zien ook maar met een half oor, hij staarde een beetje glazig naar z'n aanvoerder en knikte af en toe als er wat tegen hem werd gezegt. Kyle grijnsde en ineens hoorde hij zijn naam hij keek op naar degene die tegen hem aan het praten was en zijn mond viel nog net niet open. Selene stond achter hem en glimlachte een beetje verlegen "Succes vandaag Kyle." zei ze voor ze er ineens keihard vandoor ging. Kyle keek der verbijsterd na tot hij ineens iemand naast hem hoorde lachen, hij gaf Dane een klap tegen z'n schouder en grode iets onverstaanbaars. Dane keek zielig "Alsof ik vandaag al niet genoeg klappen ga krijgen moet jij mij ook nog eens gaan slaan lekker zeg." "Kappen met klieren jullie en luister!" Jaspers stem galmde door de zaal en iedereen keek hem aan, hij trok zich er echter niets van aan en ging onverstoorbaar door met preken. De zwadderaars gingen al naar het veld terwijl Jasper nog helemaal in zijn verhaal zat en sommige keken hen duivels aan. Kyle wist al dat het een vies spelletje ging worden en dat ze moesten uitkijken...
Dane geeuwde even breed en staarde naar de zwadderaars die zich naar het stadion begaven. Hij stond op "Jazz we moeten naar de kleedkamers hoor" zei hij droog toen bijna de hele zaal verlaten was op een paar docenten na die nog op hun gemakje zaten te eten.

Zoals altijd bij een wedstrijd Griffoendor-Zwadderich was de hele school gekomen om te kijken, Ravenklauwers en Huffelpuffers waren meestal voor de Griffoendors en dat was ook deze keer zo. Terwijl het team van Griffoendor zich naar de kleedkamers begaf ging Jasper nog steeds door met zijn strategieën en plannen om de zwadderaars af te maken. Ze pakten hun bezems en wachtte op het sein dat ze zich naar het veld konden begeven. Kyle stond naast Jasper die in zichzelf nu stond te mompelen in plaats van dat hij tegen het team stond te zeuren en de andere jager, Beverly Denver keek hem vrolijk grijnzend aan, Kyle glimlachte droog, met zijn gedachten nog ergens bij Selene die hem succes had gewenst. Het hele team was lichtelijk nerveus, iedereen wist dat een wedstrijd tegen zwadderich geen makkie zou zijn en al helemaal niet eerlijk en ze zouden er niet allemaal zonder kleerscheuren vanaf komen. Madame Hooch floot gaf hen het teken en ze konden het veld op, ze werden begroet door een hoop gejuich en geklap. En uiteraard gejoel en een hoop boe-geroep van de zwadderaars. Jasper liep naar Madame Hooch, de aanvoerder van het team van zwadderich stond er al "Ik verwacht dat er eerlijk en sportief word gespeeld" zei ze streng kijkend naar de zwadderaars die duivels grijnsde. Revius rolde met zijn ogen, alsof dat nog nodig was om te zeggen, madame Hooch wist toch wel dat haar woorden het ene oor in gingen en het andere oor weer uit. "Aanvoerders schudt elkaar de hand" Hooch ging verder, Jasper en Brandon Hork(ja Hork!) gaven elkaar met veel pijn en moeite een hand en probeerde ondertussen elkaars vingers te breken. "Stap op uw bezems!" iedereen ging klaar staan,en vloog omhoog, wachtend tot de snaai en beukers werden vrij gelaten. Kyle zag de snaai voor een seconden langs madame Hooch heen flitsen en verdween toen uit het zicht, de beukers vlogen loodrecht omhoog en begonnen over het veld te zigzaggen. Madame Hooch pakte de slurk, en het spel begon.
Griffoendor was meteen in bal bezit, Jasper schoot ervandoor en kreeg nog geen seconden later een beuker naar zich toe geslingerd die hij met gemak wist te ontwijken, hij gooide over naar Kyle die Hork ontweek en naar de doelpalen vloog, hij speelde over naar Beverly die hem in een van de ringen knalde, "10 - 0 voor griffoendor!!" Riep de nieuwe commentator. Kyle keek even naar wie het was maar herkende hem niet echt, waarschijnlijk iemand van Ravenklauw die hij niet interessant genoeg vond om hem te leren kennen. Kyle vloog om de doelpalen van Revius heen en hoorde hem zachtjes vloeken, waardoor Kyle grijnsde "Sorry Rev!" riep hij voor hij weer achter de slurk aan ging die nu in het bezit was van zwadderich. Zo ging het een tijdje door tot het 50-50 stond "En het is gelijk spel, het ziet ernaar uit dat beiden zoekers nog niets van de snaai hebben gezien"Kyle keek naar boven waar beiden zoekers elkaar praktisch van hun bezems af wilde schoppen. Hij lette niet erg goed op en voor hij het wist schoot er een beuker rakelings langs zijn hoofd en moest hij uitwijken "LUPOS LET OP!" brulde Jasper ineens vanaf de andere kant van het veld, hij kwam met de slurk op hem af gezoeft en gooide hem over. Kyle keek hem even zuur aan en ging er weer vandoor. Revius zoefde beschermend langs zijn doelpalen toen Kyle dichterbij kwam en keek hem met samengeknepen ogen aan, alsof hij wilde zeggen : waag het eens om te scoren. Kyle echter trok zich er niets van aan en schoot net langs Revius heen die met zijn vingertoppen nog net de slurk raakte maar niet kon tegen houden. "60-50!!" de griffoendor supporters begonnen harder te schreeuwen en juichen terwijl er van de kant van zwadderich een hoop werd gescholden en gevloekt.
Dane zoefde over het hele veld, elke keer weer een beuker op een zwadderaar afsturen die de slurk in zijn bezit had, hij had meerdere keren doel getroffen en 1 van de Jagers was nu een beetje versuft door een beuker midden in zijn maag, hij ging dubbelgeklapt over zijn bezem en scheen maar weinig lucht te kunnen krijgen. Dane snoof toen de zwadderaar zielig ging lopen doen en smeekte om een strafworp omdat het volgens hem, Dane's knuppel was die hij bewust in zijn maag ramde. Madame Hooch negeerde hem en keek nu naar de wachter van Griffoendor die weer een slurk tegenhield. Omdat de zwadderaar zijn zin niet kreeg, vlogen de drijvers op Dane af met opgeheven knuppels, Dane zag hen aankomen maar voor hij iets kon doen werd hij bijna van zijn bezem geslagen. Madame Hooch floot dit keer en schoot naar de twee drijvers van Zwadderich die ze uitfoeterde. "een strafworp voor Griffoendor! En terecht!!" werd er door de commentator gebruld. Dane trok een met pijn vertrokken gezicht maar had geen kans om even normaal bij te kunnen komen of er vloog alweer een beuker op hem af nadat de strafworp was tegen gehouden door Revius. Dane ontweek hem en sloeg hem met alle kracht die hij had terug waardoor een van de jagers van zwadderich van hun bezem viel. Dane vond dat dat zijn verdiende loon was en vloog op z'n gemakje terug.

Luthien zat met Amber,Chanelle en Selene op de tribune en zaten bijna hun nagels af te bijten van de stress, Dane werd lelijk geraakt door die twee zwadjes en het leek even of hij er niet meer bovenop zou komen maar hij sloeg net zo hard een beuker terug waardoor een jager van zwadderich van zijn bezem afdonderde, Luthien werd bijna doof door het lawaai dat er opsteeg van de tribunes, dat al snel gejuich werd omdat Kyle wederom had gescoord. Selene sprong vrolijk op en neer en floot bewonderend. Luthien en Chanelle keken haar aan en schoten in de lach waar Selene echter niets van merkte omdat Revius het er blijkbaar niet mee eens was dat hij een beuker richting zijn hoofd kreeg die in plaats van daadwerkelijk tegen zijn hoofd aankwam door de middelste doelring heen vloog. Hij schreeuwde wat tegen de drijver die daar verantwoordelijk voor was -nee niet Dane- en meteen zodra hij de slurk in zijn handen had gooide die hem met zo'n kracht tegen de drijver aan dat ook hij van zijn bezem donderde. Nu speelde ze dus met 1 drijver minder en de zwadderaars met 1 jager minder. Luthien beet op der onderlip, dalijk raakte er meer Griffoendors gewond...
Ze keek naar de tribunes waar de docenten meestal zaten en zag Anderling ook zorgelijk kijken, Sirius zat er ook en zat heerlijk onderuitgezakt te genieten van het spel, het leek hem niet echt zorgen te baren dat de griffoendors en zwadderaars elkaar praktisch aan het afmaken waren...maar hij was het waarschijnlijk zo gewent. Luthien bleef even met haar blik op hem hangen en gleed toen iets verder naar benden met haar ogen waar Perkamentus zat, op de een of andere manier leek Perkamentus niet op zijn gemak zoals hij altijd was, of in elk geval uitstraalde, hij had iets waardoor Luthien zich zorgen begon te maken. nog erger dan ze al deed om haar vader, Remus en Melian die nog steeds niet terug waren van hun missies.
Na nog een half uur stond het 120 tegen 100 met Griffoendor aan de leiding, en zonder enige waarschuwing schoten de twee zoekers in noodvaart omlaag, iedereen staakte het spelen en keken naar de twee zoekers die duidelijk achter de snaai aan zaten, ze schoten het hele veld over en probeerde elkaar nog steeds met geweld van hun bezems te schoppen, iedereen in het stadion leek zijn adem in te houden, tot ze een duikvlucht inzette en de zoeker van Zwadderich met een klap op de grond terrecht kwam,even doorrolde over het gras en toen bewusteloos door de klap bleef liggen, Danny (de zoeker van Griffoendor) had nog net op tijd op kunnen trekken en zat nog steeds achter de snaai aan, de drijvers van zwadderich probeerde hem van zijn bezem te slaan toen hij langs kwam en stuurde beukers op hem af, Dane schoot ertussen en schoot ze terug. Het werd echt vies nu de spelers van zwadderich probeerde ook Danny van zijn bezem te rammen terwijl de Griffoendors juist de zwadderaars van hun bezems wilde meppen. Het duurde nog geen 2 minuten voor Danny de snaai ving en het stadion leek te ontploffen.

"Jullie waren goed, erg goed maar het had beter gekund de Zwadderaars hadden teveel- he wat !laat me los!" Jasper probeerde wanhopig uit de greep van Dane,Kyle en Danny te ontsnappen die hem in de houdgreep hielden en hem onder de douche met kleding en al dumpten -de koude douche- en lachtte hem keihard uit toen ze zijn verwonderde gezicht zagen. Op een gegeven moment kon hij er ook wel de humor van inzien en lag ook in een deuk. "Dat word feesten vanavond in de leerlingenkamer!" riep Danny die nog steeds de snaai in zijn hand had. "Echt wel, wie sluipt er naar de keukens om eten en drinken te jatten?" riep Dane boven het tumult uit. "Jatten? Jonge die huiselfen GEVEN het gewoon aan je, je hoeft het maar te vragen en zij doen het!" zei Kyle die net zijn zwerkbal gewaad uit deed, de meiden draaide bewust hun hoofden zoals altijd en giechelden.
Na een half uurtje stonden ze met z'n allen buiten en werden ze opgewacht door elke griffoendor die er aanwezig was geweest tijdens de wedstrijd...iedereen dus. De Drijver die ze knock-out hadden geslagen was naar de ziekenzaal gebracht en madame Plijster was bezig hem op te lappen ze zouden later wel met z'n allen naar hem toe gaan maar eerst eens die meute mensen af schudden zodat ze ook daadwerkelijk het kasteel konden bereiken. De zwadderaars waren zwaar op hun tenen getrapt en riepen nog steeds beledigingen naar hun hoofden die ze negeerde. Voor even, hadden Kyle en Dane niet aan hun ouders gedacht die ergens bezig waren met iets levensgevaarlijks, maar nu ze zich niet meer hoefde te concentreren op dat ze niet van hun bezems zouden worden geslagen, kwam dat allemaal weer terug en waren ze niet echt meer in de stemming om te feesten, ze waren nu nog niet terug, ze hadden niet op de tribunes gezeten zoals ze normaal deden, en ze hadden nog niets van zich laten weten, wat als er wat gebeurd was? als ze waren gesnapt? Luthien kwam op hen afgestormd, met dezelfde zorgelijke blik als Kyle en Dane hadden, het was dus duidelijk dat ook zij zich ernstige zorgen maakte om haar vader en Remus en Melian.

Hoofdstuk 10
Melian wachtte op Severus bij zweinsveld, ze zouden samen naar Voldemort gaan om daar verder te spioneren voor Perkamentus. Het zat haar nog steeds heel erg dwars dat Kyle Dane en Amber boos op haar en Remus waren omdat ze elke keer erop uit gingen, maar het was niet anders, ze hoorde bij de orde en ze wisten dat er risico's genomen moesten worden wilde ze ooit Voldemort kunnen verslaan. Melian was diep in gedachten verzonken en zag niet dat Severus er al aankwam. Hij tikte haar op der schouder en ze schrok op uit haar overpeinzingen. "Oh, Sev." zei ze opgelucht dat het haar broer was en niet iemand van de dooddoeners ofzo, je wist maar nooit wie of wat er rond liep in zweinsveld, het dorpje dat niet onder de bescherming van Perkamentus en het ministerie stond. "zullen we?"vroeg Severus, hij leek ook bleker dan hij normaal al was, geen van beiden was duidelijk blij met het vooruitzicht om terug te moeten naar Malfoy Manor waar Voldemort verbleef met zijn andere dooddoeners, Melian had medelijden met Lucius en Narcissa Malfidus, het was duidelijk dat ze ondertussen zo hun bedenkingen hadden over het dooddoener bestaan, het probleem was enkel, als je er eenmaal in zat, kon je er ook niet meer uit, ja ...door dood te gaan. Melian knikte en zuchtte diep "Zorg maar dat de heer van het Duister niet merkt dat je er niet bij ben met je hoofd ik denk niet dat hij blij zal zijn" mompelde Severus voor ze begonnen te lopen. Melian knikte weer "Ik weet het, maar ik kan het niet laten rusten, wat Kyle, Dane en Amber zeiden. Ze hebben gelijk weetje" Melian had het Sev verteld, en waarschijnlijk had Christina het toen ook weer afgedraaid maar het ging erom dat Severus op de hoogte was van de recente problemen die zich in de familie begonnen te ontwikkelen, zowel Melians kinderen, als de dochter van Severus, begonnen het steeds moeilijker te vinden om te zien hoe hun ouders weg gingen en dagen later weer somber en depressief terug kwamen. Luthien had het Severus ook heel subtiel laten weten hoe ze erover dacht dat hij en Melian bij Voldemort spioneerde en dat Remus bij de weerwolven zat. Melian was ook bezorgd om Remus, hij was die vorige avond laat weggegaan en hij had bijna groen gezien. Melian schudde de gedachten van zich af en keek naar Severus "Hier is ver genoeg" zei ze tegen hem, hij knikte en ze verdwijnselde beiden naar Malfoy Manor.

Remus leunde tegen de muur van de grot waar Vaalhaar en zijn maatjes samen zaten te bespreken waar ze hun volgende slachtoffers zouden gaan maken, Remus deed soort van mee, Vaalhaar vertrouwde hem niet helemaal, met goede reden uiteraard, hij was niet vergeten dat hij verantwoordelijk was voor Remus zijn situatie. Remus had gedacht dat Vaalhaar zoveel slachtoffers zou hebben dat hij de meeste wel was vergeten maar hij had een uitstekend geheugen...helaas. "De heer van het Duister is van plan om volgende week een aanval te doen op Zweinstein weetje" gromde een andere weerwolf tegen Vaalhaar. Remus stond vrijwel direct op scherp "Ah mooi, daar kunnen we wel wat smakelijke hapjes vandaan halen" Vaalhaar had een brede grijns op zijn gezicht waardoor zijn scherpe gele tanden zichtbaar werden, het leek alsof na elke transformatie die hij had, hij zelfs in zijn mensenvorm steeds meer op een weerwolf ging lijken, nog even en hij was er 24/7 eentje. Remus ging verstaan zodat hij het beter kon horen, de andere schonken totaal geen aandacht op hem, nog niet eens op elkaar zelfs. Alleen Vaalhaar was nu in een uitvoerig gesprek over de aanval op Zweinstein. Remus had kunnen weten dat Voldemort binnenkort een aanval zou doen op de school, hij had al een aanval gedaan op het ministerie, op het hoofdkwartier van de orde, en nu kon de school niet uitblijven. Het liefste ging Remus nu direct terug naar school om Perkamentus in te lichten maar als hij nu ineens ervandoor ging, werd hij misschien ontdekt en dat was wel het laatste wat ze nodig hadden. Die weerwolven lulde veel te veel door, niet dat dat slecht was voor hem, maar wel voor de kant van Voldemort. Remus bedacht zich dat zijn undercover werk toch wel over zou zijn na die aanval, hij ging de orde helpen natuurlijk, en als de wolven dat zouden zien tsja...
hij kon er nou niet bepaald wakker van liggen.

Severus keek strak voor zich uit en keek recht in het gezicht van Bellatrix die hem ook strak en vuil aan bleef kijken. Het was geen geheim dat ze elkaar niet mochten en niemand deed ook poging dat te ontkennen. Voldemort keek zijn 2 'trouwste' dienaren om de beurt aan en ging toen weer verder met het verhaal waar hij mee bezig was geweest voor ineens de stemming in de eetkamer van Malfoy Manor omsloeg "Dus, zodra Bellatrix en Severus Perkamentus hebben uitgeschakeld...is de school van ons" zei hij rustig. Melian huiverde even en Voldemort keek haar vragend aan "Is er iets Melian?" Severus keek naar zijn zus met een waarschuwende blik, dat ze vooral haar emoties voor zich moest houden "Niets heer, alleen Severus is mijn broer en vergeef me maar als zelfs U heer, niet tegen Perkamentus op kan, hoe willen Bellatrix en Severus het er dan wel heel vanaf brengen?" vroeg ze Voldemort recht aankijkend. Vele dooddoeners vermeden het oogcontact met Voldemort behalve Melian, Severus en Bellatrix. Bellatrix snoof schamper maar voor ze haar mond open kon trekken hield Voldemort zijn hand op om haar het zwijgen op te leggen "Melian, ik begrijp je bezorgdheid maar Severus en Bellatrix zullen het prima doen, Perkamentus zal niet verwachten dat Severus hem komt vermoorden of wel?" dit keer was het Melian der beurt om minachtend te snuiven "Perkamentus weet alles, het zou een wonder zijn als hij dit niet aan ziet komen" Voldemort besloot daar maar niet op te reageren wat waarschijnlijk maar goed was voor Melian voor die ineens wat minder respectvol ging praten, het was nog altijd niet even makkelijk om te doen alsof je een dooddoener bent als het over dit soort dingen ging en Severus was bang dat een deze dagen Melian zichzelf versprak en dat dan uit zou lekken dat ze eigenlijk een orde lid was die alle informatie van Voldemort en de dooddoeners doorbriefde aan Perkamentus, en als Melian werd gepakt, werd Severus dat ook.
Ze gingen verder over andere dingen zoals de complete overname van het ministerie wat voor de aanval op Zweinstein gebeurd moest zijn anders zouden ze nooit door de beveiligende spreuken van het ministerie en Perkamentus rond de school komen. Melian hield verder heel verstandig haar mond en Severus zweeg ook liever, het ministerie was niet zijn afdeling dus daar hoefde hij zich niet mee te bemoeien...

Hoofdstuk 11

Dane keek nerveus toe hoe zijn vader en moeder tegelijk het schoolterrein kwamen opgelopen. Kyle en Amber stonden naast hem en waren net zo bezorgd en ook nieuwsgierig naar wat ze hadden meegemaakt en hoe het was en alles. Luthien kwam er ook bij staan precies op het moment dat Severus ook het terrein op kwam gelopen en Christina vloog langs hen heen om Severus te omhelzen. Luthien rende niet veel later achter haar moeder aan.
Dane keek fronsend naar z'n ouders, Melian was lijk en lijk wit, het leek wel of ze een geest was en Remus leek wel weer wat te zijn opgeknapt maar zag er nog steeds niet goed uit. In tegenstelling tot Severus die kalm was en net zo bleek als normaal dus veel verandering was er daar niet. Dane keek naar Kyle en hun blikken kruisten elkaar, Kyle leek net zo bezorgd. Amber hupte op en neer en kon zich duidelijk geen moment meer inhouden, stormde op haar ouders af en sprong in Remus zijn armen waarna ze beiden achterover op de grond vielen. Melian schoot in de lach en Dane en Kyle grinnikte ook terwijl ze samen ook bij hun ouders gingen staan.

"Dus wat is er gebeurd?" "Waar zijn jullie geweest" "Nog wat gehoord" "Waarom duurde het zo lang" Dane,Kyle,Amber en Luthien bleven maar door elkaar praten en eiste dat ze een verklaring kregen voor de langdurige afwezigheid van hun ouders. Remus en Melian keken elkaar even aan en Severus rolde met z'n ogen "Jullie krijgen alles later nog wel te horen we moeten nu echt met perkamentus praten" "Perkamentus is er niet" zeiden Kyle en Dane tegelijk. Severus keek verbaasd "Waar is hij?" Melian keek nu bezorgd en ook gestresst "Weten we niet, hij ging er gister ineens vandoor tijdens het avondmaal en sindsdien hebben we hem niet meer gezien" Amber had nog steeds haar armen om haar vader heen geslagen en het leek er niet op dat ze hem nog snel ging loslaten, Remus scheen het niet eens te merken die was ineens veel te veel bezig met de afwezigheid van perkamentus, wat aangaf dat er dus wel degelijk iets aan de hand was, en dat iets was niet goed. Christina keek naar haar man die haar weer veelbetekenend aankeek en Chris beet op haar onderlip. "Goed, nu perkamentus er niet is hebben we wel even tijd om de kinderen te informeren over wat er aan de hand is, ze moeten weten wat hen te wachten staat" zei Remus tegen Melian die instemmend knikte "Ik ga een brief sturen naar perkamentus dat hij zo snel mogelijk terug moet komen" en weg waren Severus en Christina die er direct achteraan was gelopen om zelf te horen wat er nu aan de hand was.
Dane, Kyle,Amber en Luthien keken hun ouders afwachtend en gespannen aan, Remus begon te vertellen over hoe hij had gehoord dat de weerwolven het over een aanval op zweinstein hadden als het ministerie in de handen van Voldemort was, en melian vertelde hoe Voldemort Sneep en Bellatrix opdracht had gegeven Perkamentus te vermoorden.
Toen ze uitgesproken waren keken de drie hun ouders ontzet aan "En wat nu?" vroeg Dane uiteindelijk 'Nu? Nu moeten we ons voorbereiden en perkamentus op de hoogte stellen en de orde leden optrommelen, jullie kunnen beter niets tegen jullie medeleerlingen zeggen we willen niet dat er paniek uitbreekt" Melian keek hen om de beurt aan en ze knikte braaf.

Diezelfde Avond zaten Dane,Kyle,Amber,luthien,Revius,Chanelle en Anna in de kamer van hoge nood en bespraken alles wat ze van hun ouders te horen hadden gekregen, Anna had haar vader al in geen maanden gesproken dus was er niet van op de hoogte en beloofde dat ze niets door zou vertellen, het was dan wel haar vader die een van de dooddoeners zou zijn die zou komen om zweinstein in handen te krijgen maar Anna wilde helemaal niet dat iemand iets overkwam en al helemaal haar nieuwe vrienden niet. Revius fronste licht en zuchtte toen diep "naja het zat er aan te komen he, ze hadden al een waarschuwing gehad op het ministerie dat het menes was toen ze die dementors naar binnen stuurde om de schouwers leeg te zuigen dus een aanval op de school kon niet uitblijven, het verbaasd me alleen dat het zo lang heeft geduurd..." "Pap en mam zeggen dat het komt omdat Voldemort eerst het ministerie in handen wil hebben en dan pas zweinstein gaat proberen te pakken, omdat hij niet hier op het terrein kan komen met de bescherming rond de school van het ministerie en van Perkamentus zelf" Amber was op haar onderlip aan het kouwen, je kon duidelijk zien dat ze nerveus was en misschien zelfs bang, Dane had zijn zus nooit bang gezien "Alle orde leden worden nu op de hoogte gesteld en zodra het ministerie is gevallen komen ze allemaal hier heen om de school en diens leerlingen te beschermen, ik vraag me alleen af of er genoeg orde leden zijn om alle dooddoeners tegen te houden" en zo ging het maar door, speculeren over hoe Voldemort dan het ministerie zou overnemen, zelfs een kind van 3 kon het ministerie nog binnenkomen zonder dat er iets aan gedaan zou worden dus het zou niet lang meer duren voor Voldemort zover was. En dan ook hoe de school beschermd zou worden en ook hoe zij ervoor zouden zorgen dat ze erbij waren als ze werden aangevallen, hun ouders hadden het gehad over veilig in de kamer van hoge nood blijven maar daar waren ze het niet mee eens, ze gingen niet stil af zitten wachten verstopt als een stel bange kinderen zonder iets te doen om te helpen en de andere waren het ermee eens.
"Dus, we zijn het erover eens, we doen alsof we braaf naar de kamer van hoge nood gaan wanneer de hell los barst maar zodra we uit het zicht zijn maken we rechtsomkeert en gaan een paar dooddoeners de school uit schieten" zei Amber vrolijk "Ja inderdaad, WIJ gaan meevechten, JIJ daarentegen gaat inderdaad net als de andere 1e 2e 3e en 4e jaars schuilen." zei Dane streng. Amber begon toen luid te protesteren, ze kon best meevechten ze kende genoeg spreuken om zich te verdedingen en ze kende genoeg vervloekingen om de dooddoeners op afstand te houden, dus waarom mochten zij wel vechten en moest zij gaan zitten afwachten. Maar met haar broers was niet te discussiëren, en ook Luthien vond dat Amber gewoon veilig naar de kamer moest gaan zodat haar niets kon overkomen, en Amber gaf uiteindelijk na een hoop geruzie geschreeuw en gestamp toe. Amber was nog steeds boos op haar broers en nicht toen ze terug gingen naar de leerlingenkamer die bijna verlaten was, het was ook erg laat en morgen hadden ze weer gewoon lessen, toverdranken ging weer door net als verweer tegen de zwarte kunsten en verdediginsmagie -nieuw vak wat Melian geeft- hadden ze minder vrije uren om te repeteren, gezien het 'concert' met halloween nog niet was afgeblazen en ergens had Dane het gevoel dat er wat ging gebeuren met Halloween wat overigens al over een week was.

Melian keek Remus fronsend aan, Severus had zojuist Perkamentus op de hoogte gesteld van de plannen van Voldemort en was nu onderweg terug naar de school zodat ze een vergadering konden houden met alle docenten en de orde leden waren ook onderweg. Melian maakte zich zorgen over hun dekmantel, als de dooddoeners de school aan zouden vallen, zouden zij Remus en Severus meevechten met de orde om de leerlingen te beschermen, maar dan zouden ze dus niet meer terug kunnen om bij Voldemort te spioneren, en Severus had het nog moeilijker, die moest met Bellatrix Perkamentus vermoorden. Remus had diezelfde zorgelijke blik in zijn ogen, maar melian wist dat dat niet was omdat hij bang was dat zijn spionage werk afgelopen zou zijn na de aanval, hij haatte het om bij de weerwolven in de buurt te zijn en Melian kon het hem niet kwalijk nemen. "Dus perkamentus gaat de bescherming rond de school nog beter aanscherpen en er lopen orde leden over het terrein om alles in de gaten te houden, alsof dat Voldemort tegenhoud om de school binnen te dringen" verzuchtte Remus toen ze een discussie voerde over de mogelijke aanpak van Voldemort, want hoe ging hij de school binnenkomen als perkamentus zijn verdedeging nog in tact was? "Ja, hij wil zoveel mogelijk orde leden en schouwers inzetten om de school te beschermen" Melian zat op Remus zijn schoot en keek hem bezorgd aan "Gaat alles wel goed met je? Je ziet echt nog heel erg bleek en je wonden zijn nog niet genezen" zei ze op haar lip bijtend. Remus glimlachte flauw en wuifde haar bezorgde woorden weg "Alles is okee Mel, ik heb erger gehad" zei hij zacht. Dat was waar, maar toch zoveel achter elkaar en dan ook nog een spioneren en dan de stress die ze nu hadden, vooral omdat ze bezorgd waren om de veiligheid van hun eigen kinderen "je weet toch dat Dane en Kyle wel een manier vinden om in het gevecht betrokken te raken" zei Remus abrupt na een lange stilte. Melian zuchtte en knikte "Ja ik weet het, we kunnen het ze moeilijk verbieden, vooral Dane, die is meerderjarig" "En als Dane gaat, gaan Luthien en Kyle ook" weer viel er een korte stilte waarin melian zich tegen Remus aan liet zakken en Remus zijn armen om haar heen sloeg en haar zacht een kus op der lippen gaf "Het komt wel goed hoor, als perkamentus hier op school is zal het niet lang duren voor de dooddoeners er weer snel vandoor gaan, Severus vermoord perkamentus niet zoals hij eigenlijk behoort te doen, en Bellatrix kan hem niet in haar eentje aan" stelde hij haar gerust, Melian ontspande iets maar niet veel, ze was nog steeds gestrest en dat zou niet weg gaan tot het zover zou zijn.

Christina ijsbeerde door de kamer van haar en Severus terwijl ze nadacht, Severus die haar met zijn ogen volgde zat ontspannen op de rand van het bed en wachtte geduldig af tot Chris iets zou zeggen. "Ik ben bang" zei ze ineens. Severus trok zijn wenkbrauwen op, Chris was vrijwel nooit echt bang, en al helemaal niet voor een stel dooddoeners "Er is geen reden om bang te zijn" Sev stond op en liep naar haar toe, Chris sloeg haar armen om z'n hals en legde haar hoofd tegen z'n schouder aan "Ik weet het maar toch...wat als er iets fout gaat? Wat als de kinderen gewond raken of iemand van de orde, of wat als het bellatrix toch lukt om Perkamentus te verwonden of iets. of als Voldemort persoonlijk naar school komt om zijn dooddoeners bij te staan in de aanval?" Severus begreep waarom ze zich zorgen maakte, maar hij was ervan overtuigd dat alles prima zou gaan en dat er niemand echt ernstig gewond zou raken, misschien een paar dooddoeners als ze mazzel hadden. "Perkamentus is niet zo makkelijk te verslaan, en bellatrix heeft al helemaal geen kans tegen hem en dat alleen maar omdat ze denkt dat ze dat wel heeft, ze onderschat perkamentus heel erg iets wat de heer van het duister dus niet doet ,anders was hij wel zelf gekomen om Perkamentus te vermoorden maar dat doet hij niet, hij laat andere het klusje opknappen omdat hij weet dat Perkamentus hem misschien wel aan zou kunnen" Chris zuchtte en knikte toen "Je hebt gelijk, ik moet me geen zorgen maken, Luthien en de andere zijn wel veilig toch?" "Ja, de jongere leerlingen gaan naar de kamer van hoge nood en de leerlingen die meerderjarig zijn krijgen een keuze, of meevechten of ook veilig naar de kamer, je weet dat Luthien echter mee wil vechten" Christina gromde even "Ze brengt zichzelf alleen maar in gevaar zo" "Waarschijnlijk voelt ze zich nuttiger als ze mee vecht dan zich te verschuilen terwijl de rest zijn leven op het spel zet" en weer moest Christina Severus gelijk geven, Luthien, Dane en kyle zouden niet stil gaan zitten wachten tot het gevaar voorbij was...

Hoofdstuk 12

De spanning was om te snijden vanaf het moment dat Melian, Remus en Severus terug waren gekomen. Elke leerling had zich al afgevraagd waarom hun lessen die afgelopen paar dagen niet was doorgegaan maar niemand kreeg natuurlijk antwoord. Dane, Kyle, Amber, Luthien, Chanelle, Anna en Revius waren de enige die precies wisten wat er aan de hand was inclusief alle docenten en de orde leden die enkele dagen geleden waren aangekomen voor het geval Voldemort ineens van gedachten veranderden en besloot direct aan te vallen wanneer hij er zin in had. Niet dat hij veel kon doen met de bescherming van het ministerie en Perkamentus nog intact maar je wist maar nooit wat er kon gebeuren en als ze moesten wachten op de orde leden wanneer Voldemort al gezellig de school aan het opblazen was konden ze zich net zo goed overgeven, dan zouden ze geen schijn van kans maken en het leek Kyle niet dat Perkamentus spontaan ook in een vecht bui was. Vooral niet omdat Perkamentus waarschijnlijk dan te druk bezig zou zijn met het terug vechten tegen Bellatrix. Als Severus zijn dekmantel niet wilde verprutsen moest hij doen alsof hij echt probeerde Perkamentus te vermoorden, Kyle maakte zich echter zorgen dat Bellatrix weer een gekke bui kreeg en ook Severus wilde omleggen gewoon om met alle eer te kunnen strijken. Door de komst van de orde leden merkte ook de andere leerlingen dat er wat aan de hand was en er gingen al verschillende theorieën rond op de gangen en in de grote zaal. Overal waar Kyle liep hoorde hij geroddel over waarom de orde leden hier waren en waarom de regels ineens waren aangescherpt maar niemand wist precies zijn vinger op de goede plek te leggen.
Kyle was zo in gedachten verzonken dat hij opschrok uit zijn overpeinzingen toen hij ineens op zijn schouder werd getikt. Hij keek op recht in de groene ogen van Selene die hem een beetje verlegen en verontschuldigend aankeek “Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.” Zei ze met een flauwe glimlach. Kyle wachtte even met praten tot zijn hart wat rustiger werd en hij niet het idee had dat hij elk moment vervloekt kon worden door een of andere dooddoener die naar binnen had weten te komen. Ze waren allemaal misschien een beetje erg gespannen door wat er allemaal aan de hand was en wat er was gebeurd met hun ouders. Kyle kon ook niet eens meer normaal met Dane praten zonder dat die om zich heen keek of over zijn schouder keek om te checken of er niet iemand ineens achter een harnas vandaan sprong om vervolgens vrolijk met vloeken te gaan lopen strooien. Toen Kyle was bijgekomen zuchtte hij even “Het geeft niet, ik was er niet helemaal bij met mijn hoofd.” Zei hij verontschuldigend. “Dat merkte ik. Dat heb je al een paar dagen…niet alleen jij trouwens. Je broer, zusje en nicht ook…” Selene fronste even bedachtzaam maar herstelde zich. “Wat is er aan de hand?” Kyle trok even een wenkbrauw op “Waar heb je het over?” vroeg hij ontschuldig. “Oh kom op Kyle. De hele school is in rep en roer en er gaan de gekste geruchten de ronde. De orde leden paraderen door de school alsof er elk moment een bom kan afgaan en de docenten staan op scherp. Jij en je familie is zo gespannen als wat sinds je ouders en professor Sneep terug zijn. Hou je niet van de domme.” Zei ze lichtelijk geïrriteerd en Kyle kon het niet laten om te grijnzen. “Daar heb je goed opgelet.” Zei hij met een besmuikte blik. Selene werd rood “Daar gaat het niet om. Wat is er aan de hand?” Kyle twijfelde of hij het haar moest vertellen. Hij wist niet of ze alles ineens door zou vertellen aan haar vriendinnen en die vriendinnen konden het weer doorvertellen aan andere en binnen 3 uur zou de hele school er vanaf weten. Selene zag zijn aarzeling “Ik zal niets doorvertellen. Als het iets ergs is blijft het tussen ons ik wil niet dat iedereen ineens in paniek raakt.” Zei ze fronsend. “Best maar je mag niets doorvertellen anders is straks inderdaad de hele school in paniek en we wilde dat juist zoveel mogelijk vermijden. Het heeft geen zin om paniek te zaaien terwijl wij niet alle details weten en zelfs mijn ouders weten dat niet.” Zei hij waarschuwend. Selene knikte en hield haar hand op alsof ze een belofte tegenover de gehele wikkenwegschaar aflegde. Kyle beet even op de binnenkant van zijn wang en begon toen zachtjes te vertellen wat er aan de hand was en waarom iedereen ineens zo gespannen was. Selene haar gezicht bleef nuchter en kalm en het leek er niet op dat ze in paniek was of bang. “Dus jullie weten niet wanneer het gebeurd?” vroeg ze. “Nee. Ik denk dat oom Severus en mijn moeder de eerste zullen zijn die het weten en zodra zij het weten, weten we het allemaal.” Zei hij schouderophalend. “Oke. En de weerwolven komen ook?” “Volgens mijn vader wel en ze kunnen niet wachten…” Kyle keek moorddadig. Hij wilde t liefste een aantal weerwolven goed vervloeken voor wat ze zijn vader hebben aangedaan. “Oke. Dankje dat je het me heb verteld. Ik ben namelijk van plan om mee te vechten ik neem aan dat jij en je broer hetzelfde van plan zijn.” Kyle knikte kort. “Mooi dan heb ik genoeg mannelijke bescherming.” Zei ze grijnzend voor ze wegliep met een bedachtzame blik.

Dane wreef over de brug van zijn neus terwijl hij naar het stuk perkament voor hem keek. Hij snapte niet waarom hij nog steeds probeerde zijn huiswerk te maken terwijl hij zich toch niet kon concentreren. De bibliotheek was zo goed als verlaten op hem en een paar 5e jaars na die diep met hun neus in de boeken zaten. Dane keek even om zich heen en vervolgens weer naar het stuk perkament waar wel 2 woorden op stonden ‘Dane Lupos’ verder dan dat was hij ook niet gekomen en hij wist nu al dat hij ook niet verder zou komen hoe hard hij ook probeerde. Hij was gelukkig niet de enige die het niet voor elkaar kreeg zijn huiswerk te maken. Luthien zat naast hem en die had niet eens de moeite genomen haar boeken te pakken die zat met haar hoofd heel ergens anders dat was duidelijk. “Waar denk je aan?” vroeg Dane. Luthien keek hem aan “Van alles.” Dane trok een droog gezicht “Ja maak dat de kat wijs.” Zei hij met zijn ogen rollend en Luthien snoof “Oke ik denk aan Halloween.” Dane trok zijn wenkbrauwen op “Hoe kan je aan Halloween denken als we ergere dingen aan ons hoofd hebben dan het optreden?” vroeg Dane verbijsterd. “Ik denk ook niet aan het optreden. Ik denk aan het feestmaal. Ik heb het idee dat de dooddoeners dat de perfecte gelegenheid zullen vinden om aan te vallen. Alle leerlingen en leraren bij elkaar, Perkamentus in het middelpunt, de orde leden op de gangen verspreid over de hele school. Hoe makkelijk zou het zijn voor een paar dooddoeners om langs de beveiliging te glippen en vervolgens de grote zaal in te stormen?” Daar had Dane niet echt aan gedacht maar nu hij dat wel deed leek het alsof er een baksteen door zijn maag viel. “Fijn.” Gromde hij geërgerd en hij klapte zijn boek dicht. Nu zou het al helemaal niet lukken om zijn huiswerk te maken en hij verwachte niet dat Anderling daar erg begripvol over zou zijn. Als een van de weinige leraren die nog enigszins normaal les gaf, gaf ze ook het meeste huiswerk… “Zullen we iets anders gaan doen? Dit gaat toch niet werken-“ Luthien werd tot stilte gemaand door madame Romella die haar vies aankeek. Luth keek echter arrogant terug alsof ze haar wilde uitdagen en Dane stond snel op “Laten we maar gaan voor jij ruzie krijgt met die ouwe feeks en we beiden niet meer welkom hier zijn.” “Alsof er nog een bieb is na het gevecht wat er komt.” Gromde Luthien..oh wat zou ze dat toch erg vinden. Dane grijnsde “laten we in stilte daarop hopen en nu iets anders gaan doen.” Daar kon Luthien niets tegenin brengen.
Zodra ze uit de bieb waren konden ze weer hardop praten “Ik ga op zoek naar Sirius.” Zei Luthien ineens “Wat? Waarom? Ik dacht dat we iets gingen doen?” “Ja ik ga iets doen en jij gaat iets anders doen heb nooit gezegd dat we samen iets gingen doen neefje.” Zei Luthien met een grijns voor ze vrolijk weg liep, Dane verontwaardigd en alleen achterlatend. “Nou dit is echt top.” Gromde hij uit het niets en hij werd verontwaardigd aangestaard door enkele portretten.

Luthien liep snel door naar het kantoor van Remus, ze vond het maar niets om alleen door de gangen te lopen nu ze zo stil en verlaten waren. Door die nieuwe aangescherpte regels en de Orde leden die de hele tijd heen en weer liepen, bleven de meeste leerlingen liever in hun leerlingenkamers. Luthien hoopte dat Sirius alleen was of dat Remus snel weg zou gaan als hij Luthien zag maar ze wist niet of Remus het echt toe zou laten dat ze in zijn kamer ... ja. Luthein schudde die gedachten uit haar hoofd en stopte toen ze bij het kantoor van Remus aankwam en wilde net aankloppen toen ze stemmen hoorde, niet de stem van Remus of Sirius maar die van Perkamentus. Wat deed Perkamentus in het kantoor van Remus? Als hij hen wilde spreken waarom dan niet in zijn eigen kantoor? Nu Luthien er bij nadacht, ze zag Perkamentus eigenlijk nooit door de gangen wandelen, hij was of in zijn eigen kantoor of in de grote zaal.
Ze werd uit haar gedachtengang gehaald door de manier waarop Sirius reageerde op iets wat Perkamentus had gezegd "Dit kan je niet menen Albus!" hij klonk paniekerig...Sirius en paniek? dat waren 2 woorden die je niet snel in één zin zou zetten. De stem van haar vader volgde al snel "Ik doe het niet." "Je moet SeverusLuthien vond Dane, Kyle, Amber en tot Luthien's lichte verbazing Selene, in de grote zaal die voor het grootste gedeelte was verlaten. Na het avond eten vertrokken de meeste studenten weer naar hun leerlingenkamers waar het schijnbaar veiliger aanvoelde dan rond lopen over de gangen...en de 5e en 7e jaars waren natuurlijk ongeloofelijk druk bezig met hun huiswerk en tentamens leren voor de komende examen periode maar examens waren wel het laatste wat Luthien nu aan haar hoofd had. Ze plofte naast Dane neer, zette haar tas met een klap op tafel en trok zo de aandacht van de andere die met elkaar in gesprek hadden gezeten tot zij een dramatische entree maken. "Uhm..." begon Dane die duidelijk iets wilde zeggen over haar abrupte binnenkomst maar Luhtien snoerde hem de mond door haar hand op te houden en naar Selene te kijken "Jij, weg." zei ze simpel. Ze was te gestresst om aardig te doen tegen meisjes die liepen te kwijlen over haar neefje. Kyle trok zijn wenkbrauwen op net als Selene die haar arrogant aankeek "en vertel mij even waarom ik in godsnaam naar jou moet luisteren?" vroeg Selene brutaal. "Omdat ik met mijn familie moet praten en ik heb geen zin in dat meiden zoals jij alles horen en kunnen door mekkeren aan al je vriendinnetjes die vervolgens dan gaan lopen kwijlen over Dane en Kyle zoals jij trouwens ook doet , en vervolgens weet de he-" dit keer werd Luthien afgekapt door Selene die in de lach schoot "Kwijlen over Dane en Kyle? je maakt een grapje toch?" vroeg ze nog steeds lachend "Als er iemand is waar ik over kwijl is het Kyle en niet Dane, niets persoonlijks Dane maar je bent niet mijn type. Ten tweede Kyle heeft me al verteld wat er aan de hand is dus je kan net zo goed gewoon praten. Ten derde, je mag dan ouder zijn en de dochter zijn van professor Sneep en Christina Zwarts dat betekend nog niet dat ik bang voor je ben en meteen doe wat je zegt zoals de rest van de griffoendors die te bang zijn dat je, je vader erbij haalt." Selene keek Luthien afwachtend aan, die een beetje uit het veld geslagen terug keek en even niets wist te zeggen dus deed Kyle dat maar "Haha Dane je bent niet haar type!" zei hij lachend tegen z'n broer die ineens een plagerige grijns op zijn gezicht had "Nee maar jij wel" Dane deed de wenkbrauw wiebel en Kyle's ogen werden groter "Wacht..wat?" zei hij even alsof hij zojuist pas doorhad wat Selene had gezegd en hij keek haar aan "ik-" "Kyle. Je bent schattig maar nu even niet je nicht heeft schijnbaar iets heel belangrijks te vertellen anders was ze niet zo binnen komen racen en had ze ons niet zo abrupt onderbroken terwijl we in gesprek waren dus laat haar eerst praten dan kunnen wij dat later ook doen." Kyle was zo verbijsterd dat hij niet eens meer kon reageren en Luthien scheen haar spraakvermogen terug te hebben gevonden en begon zachtjes te vertellen wat ze had gehoord.

"Pardon?" vroeg Dane beleefd toen Luthien was uitgesproken. "Ja." "Maar-" "Ik weet het" "Maar dat kan-" "IK WEET HET" brulde Luthien toen Dane bleef doorgaan. Alsof Luthien niet begreep dat het, het meest achterlijke idee was dat iemand ooit had verzonnen en voor iemand zo briljant als Perkamentus kon hij ook ongeloofelijk dom zijn. "Denk je dat je pa het gaat doen?" vroeg Amber met grote ogen "Nee natuurlijk niet." Luthien keek Amber aan alsof dat zo klaar is als een klontje. "nou...als Perkamentus-" "Serieus Amber...Mn pa doet dat echt niet." zei ze nu boos "Oke oke ..sorry hoor." het was voor een moment stil tot Selene ineens de lepel uit haar ijsbak plukje, nog een hap nam, de lepel aflikte voor Kyle's neus die gefacineerd toekeek naar hoe de lepel in Selene haar mond verdween en hoe haar lippen zich om diezelfde lepel sloten, en toen de ijsbak naar Luthien schoof met de schoongelebberde lepel erin "Hier. Het lijkt erop dat jij dat meer nodig heb dan ik." zei ze simpel. Luthien pakte de bak en begon te eten "Dankje" mompelde ze met haar mond vol ijs. "Wat gaan we hieraan doen ?" vroeg Dane toen Luthien wat was afgekoeld dankzij het ijs. "Wat kunnen we eraan doen? We kunnen moeilijk achter Oom Severus en Bellatrix aangaan om Perkamentus te beschermen he ? Dat is gewoon een zelfmoord missie." zei Kyle hoofdschuddend. Ze kwamen al snel tot de conclusie dat er weinig tot niets was wat ze konden doen en dat ze dit uit handen moesten geven aan de daadwerkelijke orde leden en maar moesten hopen dat Severus koppig zou blijven en Perkamentus zou beschermen tegen Bellatrix. Luthien schraapte de ijsbak leeg en zette hem toen terug op tafel waar die op 'magische' wijze verdween. Dane keek naar de plek waar de bak was verdwenen "Je had wat voor mij kunnen bewaren weet je..." mompelde hij een beetje sip. "Nee." Luthien grijnsde en Selene en Amber schoten in de lach.
Op de terug weg naar de leerlingenkamer waren ze stil, er was ook weinig dat ze nu konden zeggen en niemand wilde weer het onderwerp aansnijden dat ze zojuist hadden besproken. In de leerlingenkamer vroeg Selene of ze Kyle even apart kon spreken zonder zijn fanclub erbij - waarmee ze zijn broer, zus en nicht bedoelde, die haar verontwaardigd aankeken- en sleepte hem toen vervolgens mee naar een stil hoekje in de leerlingenkamer waar ze op een stoel neer plofte en Kyle tegenover haar ging zitten. "Die twee krijgen wat hoor." zei Amber droog "Zou het?" het sarcasme van Dane was bijna tastbaar en Luthien grijnsde.

"Dus....uhm-" begon Kyle die werd afgekapt door Selene. Wat was het met de vrouwen vandaag? Hij werd elke keer onderbroken door of Luthien, of Amber, en nu Selene. Hij moest hier verandering in brengen. "Maar-" "Kyle. Je hoorde wat ik net aan tafel zei. Dat jij nou het brein heb van een vis dat niet meer dan 3 seconden per keer kan verwerken is niet mijn probleem .. nou eigenlijk wel want nu moet ik het herhalen, maar ik zal het op zo'n manier doen dat jou brein het allemaal goed kan verwerken deal?" vroeg ze met een rood aangelopen hoofd. Kyle sloeg zijn armen over elkaar "Oke." zei hij maar om niet weer de woede van een vrouw over zich heen te krijgen. "Dankje..." voor een moment was het stil en leek Selene moeite te hebben met de woorden te vinden die ze nodig had om te zeggen wat ze wilde zeggen en Kyle wilde bijna zijn mond open doen om zelf iets te zeggen om haar aan te moedigen ofzo iets in die richting hij had geen idee wat vrouwen op zo'n moment wilde horen. "Oke dit is het punt, ik vind je leuk." begon Selene zo snel dat Kyle niet zeker wist of hij het wel goed had gehoord "Pardon?" "Je hoorde me wel. Ik vind je leuk. Ik weet alleen niet... ik kreeg nooit echt hoogte van je..." "Huh?" "Mijn hemel je hebt echt het proces vermogen van een vis." zei ze en ze stond op, ging naast hem zitten, legde haar handen aan de weerszijde van zijn gezicht en drukte haar lippen op die van hem. Kyle was voor een seconden of 2 helemaal van slag maar op dat moment ging zijn vissenbrein op 0 en kuste hij haar wat vertwijfeld terug. Selene was degene die zich terug trok tot teleurstelling van Kyle natuurlijk. "Nou was dat nu zo moeilijk?" vroeg Selene die knal rood was maar heel erg in haar nopjes leek met zichzelf. "Dus, als ik het goed begrijp vind je mij leuk?" zei Kyle "Ja." "Oke...en nu wil je weten of ik hetzelfde heb met jou?" "Klopt." "Oke." ... ... ... "Dusss?" vroeg Selene die haar geduld verloor. Kyle grijnsde plagerig en kuste haar toen weer "Beantwoord dat je vraag mevrouw?" vroeg hij "Hmm ik weet het nog niet... ik merk het niet echt." zei ze ontschuldig. Kyle lachte en zo bleven ze nog even bezig tot Dane hem een klap op zijn achterhoofd gaf "Auw! Hee!" "Kom op casanova. We moeten repeteren van Luthien. Revius staat er waarschijnlijk al." Kyle gromde naar zijn broer die lachend weg liep. "Sorry." mompelde hij naar Selene die schijnbaar de hele situatie om te gieren vond. "Ja hilarisch. Ik moet gaan" zei hij met een sad puppy face. "Oh geeft niet. Ik zie je morgen wel ik moet toch nog wat aan mijn toverdrank huiswerk doen anders vermoord je oom me...of ik krijg weer een D." mompelde ze. "Of een Z." "Z?" "Zwakzinnig." Selene keek hem ongelovig aan "Ik ben serieus. Professor Sneep is de enige die dat cijfer geeft. Het is meer zoiets van...het werk is zo bedroevend slecht dat hij niet eens de moeite heeft gedaan het na te kijken omdat hij je niet mag of omdat hij een slechte bui heeft een van de twee." zei hij schouderophalend. "Ik heb al 3 keer een Z gehad en Dane zo'n 8 keer omdat hij niet oplette in de les of heel vrolijk Oom Severus zei in plaats van professor..." Selene schudde haar hoofd "Sneep vermoord jullie ooit nog eens weet je dat." "Oh ik denk niet dat mijn moeder het daar mee eens is maar ik wed dat hij meer dan eens de neiging heeft ons goed te vervloeken."
Nadat ze afscheid hadden genomen ging Kyle snel zijn gitaar halen en begaf zich naar de kamer van hoge nood met een idiote grijns op zijn gezicht geplakt. Bij de kamer van hoge nood stonden Dane, Luthien,Amber, Chanelle en Revius al te wachten. Anna was echter nergens te bekennen "waar is Anna?" vroeg Kyle "Geen idee. Ik heb haar al de hele dag niet gezien..." zei Revius met een lichte frons "Misschien is ze ziek?" vroeg Chanelle. Maar Dane, Luthien, Kyle, Amber en Revius voelde dat er meer achter zat. Anna was immers de dochter van een van de dodelijkste dooddoeners die er rondliep...

"Denk je dat haar vader haar van school heeft gehaald om haar te beschermen? Omdat de aanval ieder moment kan gebeuren?" vroeg Dane toen ze binnen de kamer van hoge nood waren, die zich nog wel het meeste zorgen maakte. "Ik heb geen idee. Het is heel goed mogelijk dat ze inderdaad uit voorzorg door haar vader van school is gehaald maar de dooddoeners weten wie de kinderen van elkaar zijn en die zijn zo goed als veilig want de orde leden zullen ze niets aan doen. Ik wed dat die rustig op bed kunnen blijven liggen terwijl de hele school overhoop licht en iedereen vecht voor z'n leven." zei Revius droogjes. "Of ze is inderdaad ziek en jullie maken je allemaal veel te druk." zei Amber maar ze klonk zelf ook al niet bepaald overtuigend. "Als ze van school is gehaald waar denk je dat ze nu dan is? Ik neem aan dat ze niet in het Malfoy Manor is waar Voldemort zelf zit...hoop ik voor Anna." "Misschien wel. Misschien probeerd hij haar ook zover te krijgen zich aan te sluiten bij de dooddoeners" "Wie weet misschien doet ze het wel voor haar eigen veiligheid. Zou wel slim zijn als ze dat doet. Zo word ze in elk geval niet vermoord." Dane hoorde alles aan zonder eigenlijk echt te luisteren. Hij zat met zijn hoofd bij Anna en er gingen allerlei scenario's door zijn hoofd, Anna die met Voldemort in een kamer zit...Anna die het Duistere teken krijgt, of Anna die vermoord wordt omdat ze weigert mee te doen. Dane huiverde even licht en schudde zijn hoofd "Misschien kunnen we dit beter tegen onze ouders zeggen...wie weet gaan hun er dan wel achteraan?" zei Dane ineens. "Ik weet niet...ze is een zwadderaar en de dochter van een dooddoener denk je dat pa en ma zich daar nu druk om gaan maken?" "Pa niet, maar mam en Severus hebben in het Malfoy Manor gezeten met Amycus tijdens die stomme meetings toch? Misschien hebben hun iets gehoord over Anna?" "Misschien Dane maar ik denk toch dat ze nu andere dingen aan hun hoofd hebben zoals bijvoorbeeld hoe ze eronderuit kunnen komen Perkamentus te vermoorden zonder hun dekmantel op te blazen, of hoe ze de studenten het beste kunnen beschermen als we worden aangevallen. Of bijvoorbeeld hoe ze ervoor zorgen dat ze zelf niet worden vermoord of opgegeten door de weerwolven die ook gezellig mee komen. Want je weet het zonder de weerwolf die pap heeft gebeten is het natuurlijk niet compleet. Dooddoeners is ongewenst gezelschap, zet de weerwolven erbij en het is voor hun feest en voor ons een hell." en daar, kon Dane niets tegenin brengen, zijn broertje had gelijk zoals altijd, en Selene maar zeggen dat hij het brein van een vis heeft.... Je kan je dekmantel niet nu laten vallen nu je zo diep in alles zit en Voldemort je volledig vertrouwd." Luthien spitste haar oren en ging wat dichter bij de deur leunen zodat ze het beter kon horen. "Dan zoek je maar iemand anders die voor je kan spioneren maar ik doe het niet, dan blaas ik maar mijn dekmantel op. Melian is sowieso na de aanval niet meer welkom of ze word ter plekke vermoord. Waarom zou ik dan wel toegelaten worden zelfs als ik het doe?" de schampere stem van haar vader bezorgde haar rillingen, hij was boos en goed boos ook. "Albus, dit is zinloos. Ook al zou Severus het doen dan nog kunnen we geen van beiden terug naar hem. Ik ga niet meevechten met de dooddoeners en het leven van mijn kinderen op het spel zetten en Remus gaat niet terug naar de wolven. Hij is nog steeds gewond en de wonden helen een stuk langzamer. Madame Plijster weet niet wat ze ervan moet maken en ik eigenlijk ook niet." Melian's stem klonk juist vermoeid in tegenstelling tot die van Severus en Sirius die beiden klonken alsof ze elk moment een moord wilde gaan plegen. "Mel, het gaat prima met me." oh Remus klonk ook alsof hij elk moment iemand grondig wilde vervloeken. Luthien drukte nu haar oor tegen de deur aan zodat ze niets zou missen. "Als jij het niet doet Severus laat ik Bellatrix het doen. Ik wil haar echter liever niet het genoegen gunnen." oh hemel..het ging over de aanslag op Perkamentus zijn leven, de opdracht die haar vader en Bellatrix hadden gekregen van Voldemort. Luthien voelde haar maag samentrekken en haar hart ging als een gek tekeer. "Dan zorg ik er persoonlijk voor dat Bellatrix de kans niet krijgt." gromde Sirius nijdig. Luth wist dat Sirius met alle liefde van de wereld zijn nicht naar de generzijde wilde vervloeken en eigenlijk had Luthien daar weinig tot geen problemen mee maar Perkamentus had schijnbaar andere ideeën. "Sirius jij bent nodig om de studenten te beschermen en de andere orde leden te helpen. We hadden al afgesproken dat jij zou zorgen dat zo min mogelijk dooddoeners de school in zouden komen." Luthien's ogen werden groot. Hij wilde Sirius serieus het gevecht in gooien zonder back up? "Dat kunnen Romeo, Andromeda, Tops en Dedalus makkelijk zonder mij -" "Ik geloof dat we bezoek hebben Albus." Luthien schoot ineens van de deur weg die net op dat moment werd open gerukt en Dwaaloog Dolleman stond voor haar neus haar aan te kijken met een bestraffende blik. "Afluisteren is niet netjes." Luthien keek Dwaaloog een beetje nijdig aan "Door voorwerpen heen kijken is ook niet bepaald netjes weetje." zei ze en ze sloeg haar armen over elkaar heen. "Luthien wat doe je hier?" vroeg Christina die de hele tijd voor zover Luthien wist, nog niets had gezegd. "Ik was op zoek naar jou en pap. Gezien jullie niet in jullie kamers waren dacht ik misschien zijn jullie bij Sirius en Remus." Loog ze zonder problemen. Het was niet dat ze het leuk vond om te liegen tegen haar ouders...en Perkamentus, maar op Remus na wist niemand het nog van haar en Sirius "waar had je ons voor nodig?" "Niets laat maar het is niet meer belangrijk, jullie hebben duidelijk belangrijkere dingen te bespreken." zei ze en nog voor ze zich omdraaide en weg liep zag ze dat Remus, Sirius een bestraffende blik toewierp en Sirius die zijn schouders ophaalde ten teken van dat hij er niets aan kon doen dat zij ineens langs kwam waaien. Zodra de deur achter haar was dichtgevallen zette ze het op een lopen. Dit moest de rest weten en snel ook want het kon elk moment gebeuren dat ze ongewenst bezoek zouden krijgen van een aantal zeer vriendelijke dooddoeners die hen allemaal om wilde leggen.

Hoofdstuk 13

Luthien vond Dane, Kyle, Amber en tot Luthien's lichte verbazing Selene, in de grote zaal die voor het grootste gedeelte was verlaten. Na het avond eten vertrokken de meeste studenten weer naar hun leerlingenkamers waar het schijnbaar veiliger aanvoelde dan rond lopen over de gangen...en de 5e en 7e jaars waren natuurlijk ongeloofelijk druk bezig met hun huiswerk en tentamens leren voor de komende examen periode maar examens waren wel het laatste wat Luthien nu aan haar hoofd had. Ze plofte naast Dane neer, zette haar tas met een klap op tafel en trok zo de aandacht van de andere die met elkaar in gesprek hadden gezeten tot zij een dramatische entree maken. "Uhm..." begon Dane die duidelijk iets wilde zeggen over haar abrupte binnenkomst maar Luhtien snoerde hem de mond door haar hand op te houden en naar Selene te kijken "Jij, weg." zei ze simpel. Ze was te gestresst om aardig te doen tegen meisjes die liepen te kwijlen over haar neefje. Kyle trok zijn wenkbrauwen op net als Selene die haar arrogant aankeek "en vertel mij even waarom ik in godsnaam naar jou moet luisteren?" vroeg Selene brutaal. "Omdat ik met mijn familie moet praten en ik heb geen zin in dat meiden zoals jij alles horen en kunnen door mekkeren aan al je vriendinnetjes die vervolgens dan gaan lopen kwijlen over Dane en Kyle zoals jij trouwens ook doet , en vervolgens weet de he-" dit keer werd Luthien afgekapt door Selene die in de lach schoot "Kwijlen over Dane en Kyle? je maakt een grapje toch?" vroeg ze nog steeds lachend "Als er iemand is waar ik over kwijl is het Kyle en niet Dane, niets persoonlijks Dane maar je bent niet mijn type. Ten tweede Kyle heeft me al verteld wat er aan de hand is dus je kan net zo goed gewoon praten. Ten derde, je mag dan ouder zijn en de dochter zijn van professor Sneep en Christina Zwarts dat betekend nog niet dat ik bang voor je ben en meteen doe wat je zegt zoals de rest van de griffoendors die te bang zijn dat je, je vader erbij haalt." Selene keek Luthien afwachtend aan, die een beetje uit het veld geslagen terug keek en even niets wist te zeggen dus deed Kyle dat maar "Haha Dane je bent niet haar type!" zei hij lachend tegen z'n broer die ineens een plagerige grijns op zijn gezicht had "Nee maar jij wel" Dane deed de wenkbrauw wiebel en Kyle's ogen werden groter "Wacht..wat?" zei hij even alsof hij zojuist pas doorhad wat Selene had gezegd en hij keek haar aan "ik-" "Kyle. Je bent schattig maar nu even niet je nicht heeft schijnbaar iets heel belangrijks te vertellen anders was ze niet zo binnen komen racen en had ze ons niet zo abrupt onderbroken terwijl we in gesprek waren dus laat haar eerst praten dan kunnen wij dat later ook doen." Kyle was zo verbijsterd dat hij niet eens meer kon reageren en Luthien scheen haar spraakvermogen terug te hebben gevonden en begon zachtjes te vertellen wat ze had gehoord.

"Pardon?" vroeg Dane beleefd toen Luthien was uitgesproken. "Ja." "Maar-" "Ik weet het" "Maar dat kan-" "IK WEET HET" brulde Luthien toen Dane bleef doorgaan. Alsof Luthien niet begreep dat het, het meest achterlijke idee was dat iemand ooit had verzonnen en voor iemand zo briljant als Perkamentus kon hij ook ongeloofelijk dom zijn. "Denk je dat je pa het gaat doen?" vroeg Amber met grote ogen "Nee natuurlijk niet." Luthien keek Amber aan alsof dat zo klaar is als een klontje. "nou...als Perkamentus-" "Serieus Amber...Mn pa doet dat echt niet." zei ze nu boos "Oke oke ..sorry hoor." het was voor een moment stil tot Selene ineens de lepel uit haar ijsbak plukje, nog een hap nam, de lepel aflikte voor Kyle's neus die gefacineerd toekeek naar hoe de lepel in Selene haar mond verdween en hoe haar lippen zich om diezelfde lepel sloten, en toen de ijsbak naar Luthien schoof met de schoongelebberde lepel erin "Hier. Het lijkt erop dat jij dat meer nodig heb dan ik." zei ze simpel. Luthien pakte de bak en begon te eten "Dankje" mompelde ze met haar mond vol ijs. "Wat gaan we hieraan doen ?" vroeg Dane toen Luthien wat was afgekoeld dankzij het ijs. "Wat kunnen we eraan doen? We kunnen moeilijk achter Oom Severus en Bellatrix aangaan om Perkamentus te beschermen he ? Dat is gewoon een zelfmoord missie." zei Kyle hoofdschuddend. Ze kwamen al snel tot de conclusie dat er weinig tot niets was wat ze konden doen en dat ze dit uit handen moesten geven aan de daadwerkelijke orde leden en maar moesten hopen dat Severus koppig zou blijven en Perkamentus zou beschermen tegen Bellatrix. Luthien schraapte de ijsbak leeg en zette hem toen terug op tafel waar die op 'magische' wijze verdween. Dane keek naar de plek waar de bak was verdwenen "Je had wat voor mij kunnen bewaren weet je..." mompelde hij een beetje sip. "Nee." Luthien grijnsde en Selene en Amber schoten in de lach.
Op de terug weg naar de leerlingenkamer waren ze stil, er was ook weinig dat ze nu konden zeggen en niemand wilde weer het onderwerp aansnijden dat ze zojuist hadden besproken. In de leerlingenkamer vroeg Selene of ze Kyle even apart kon spreken zonder zijn fanclub erbij - waarmee ze zijn broer, zus en nicht bedoelde, die haar verontwaardigd aankeken- en sleepte hem toen vervolgens mee naar een stil hoekje in de leerlingenkamer waar ze op een stoel neer plofte en Kyle tegenover haar ging zitten. "Die twee krijgen wat hoor." zei Amber droog "Zou het?" het sarcasme van Dane was bijna tastbaar en Luthien grijnsde.

"Dus....uhm-" begon Kyle die werd afgekapt door Selene. Wat was het met de vrouwen vandaag? Hij werd elke keer onderbroken door of Luthien, of Amber, en nu Selene. Hij moest hier verandering in brengen. "Maar-" "Kyle. Je hoorde wat ik net aan tafel zei. Dat jij nou het brein heb van een vis dat niet meer dan 3 seconden per keer kan verwerken is niet mijn probleem .. nou eigenlijk wel want nu moet ik het herhalen, maar ik zal het op zo'n manier doen dat jou brein het allemaal goed kan verwerken deal?" vroeg ze met een rood aangelopen hoofd. Kyle sloeg zijn armen over elkaar "Oke." zei hij maar om niet weer de woede van een vrouw over zich heen te krijgen. "Dankje..." voor een moment was het stil en leek Selene moeite te hebben met de woorden te vinden die ze nodig had om te zeggen wat ze wilde zeggen en Kyle wilde bijna zijn mond open doen om zelf iets te zeggen om haar aan te moedigen ofzo iets in die richting hij had geen idee wat vrouwen op zo'n moment wilde horen. "Oke dit is het punt, ik vind je leuk." begon Selene zo snel dat Kyle niet zeker wist of hij het wel goed had gehoord "Pardon?" "Je hoorde me wel. Ik vind je leuk. Ik weet alleen niet... ik kreeg nooit echt hoogte van je..." "Huh?" "Mijn hemel je hebt echt het proces vermogen van een vis." zei ze en ze stond op, ging naast hem zitten, legde haar handen aan de weerszijde van zijn gezicht en drukte haar lippen op die van hem. Kyle was voor een seconden of 2 helemaal van slag maar op dat moment ging zijn vissenbrein op 0 en kuste hij haar wat vertwijfeld terug. Selene was degene die zich terug trok tot teleurstelling van Kyle natuurlijk. "Nou was dat nu zo moeilijk?" vroeg Selene die knal rood was maar heel erg in haar nopjes leek met zichzelf. "Dus, als ik het goed begrijp vind je mij leuk?" zei Kyle "Ja." "Oke...en nu wil je weten of ik hetzelfde heb met jou?" "Klopt." "Oke." ... ... ... "Dusss?" vroeg Selene die haar geduld verloor. Kyle grijnsde plagerig en kuste haar toen weer "Beantwoord dat je vraag mevrouw?" vroeg hij "Hmm ik weet het nog niet... ik merk het niet echt." zei ze ontschuldig. Kyle lachte en zo bleven ze nog even bezig tot Dane hem een klap op zijn achterhoofd gaf "Auw! Hee!" "Kom op casanova. We moeten repeteren van Luthien. Revius staat er waarschijnlijk al." Kyle gromde naar zijn broer die lachend weg liep. "Sorry." mompelde hij naar Selene die schijnbaar de hele situatie om te gieren vond. "Ja hilarisch. Ik moet gaan" zei hij met een sad puppy face. "Oh geeft niet. Ik zie je morgen wel ik moet toch nog wat aan mijn toverdrank huiswerk doen anders vermoord je oom me...of ik krijg weer een D." mompelde ze. "Of een Z." "Z?" "Zwakzinnig." Selene keek hem ongelovig aan "Ik ben serieus. Professor Sneep is de enige die dat cijfer geeft. Het is meer zoiets van...het werk is zo bedroevend slecht dat hij niet eens de moeite heeft gedaan het na te kijken omdat hij je niet mag of omdat hij een slechte bui heeft een van de twee." zei hij schouderophalend. "Ik heb al 3 keer een Z gehad en Dane zo'n 8 keer omdat hij niet oplette in de les of heel vrolijk Oom Severus zei in plaats van professor..." Selene schudde haar hoofd "Sneep vermoord jullie ooit nog eens weet je dat." "Oh ik denk niet dat mijn moeder het daar mee eens is maar ik wed dat hij meer dan eens de neiging heeft ons goed te vervloeken."
Nadat ze afscheid hadden genomen ging Kyle snel zijn gitaar halen en begaf zich naar de kamer van hoge nood met een idiote grijns op zijn gezicht geplakt. Bij de kamer van hoge nood stonden Dane, Luthien,Amber, Chanelle en Revius al te wachten. Anna was echter nergens te bekennen "waar is Anna?" vroeg Kyle "Geen idee. Ik heb haar al de hele dag niet gezien..." zei Revius met een lichte frons "Misschien is ze ziek?" vroeg Chanelle. Maar Dane, Luthien, Kyle, Amber en Revius voelde dat er meer achter zat. Anna was immers de dochter van een van de dodelijkste dooddoeners die er rondliep...

"Denk je dat haar vader haar van school heeft gehaald om haar te beschermen? Omdat de aanval ieder moment kan gebeuren?" vroeg Dane toen ze binnen de kamer van hoge nood waren, die zich nog wel het meeste zorgen maakte. "Ik heb geen idee. Het is heel goed mogelijk dat ze inderdaad uit voorzorg door haar vader van school is gehaald maar de dooddoeners weten wie de kinderen van elkaar zijn en die zijn zo goed als veilig want de orde leden zullen ze niets aan doen. Ik wed dat die rustig op bed kunnen blijven liggen terwijl de hele school overhoop licht en iedereen vecht voor z'n leven." zei Revius droogjes. "Of ze is inderdaad ziek en jullie maken je allemaal veel te druk." zei Amber maar ze klonk zelf ook al niet bepaald overtuigend. "Als ze van school is gehaald waar denk je dat ze nu dan is? Ik neem aan dat ze niet in het Malfoy Manor is waar Voldemort zelf zit...hoop ik voor Anna." "Misschien wel. Misschien probeerd hij haar ook zover te krijgen zich aan te sluiten bij de dooddoeners" "Wie weet misschien doet ze het wel voor haar eigen veiligheid. Zou wel slim zijn als ze dat doet. Zo word ze in elk geval niet vermoord." Dane hoorde alles aan zonder eigenlijk echt te luisteren. Hij zat met zijn hoofd bij Anna en er gingen allerlei scenario's door zijn hoofd, Anna die met Voldemort in een kamer zit...Anna die het Duistere teken krijgt, of Anna die vermoord wordt omdat ze weigert mee te doen. Dane huiverde even licht en schudde zijn hoofd "Misschien kunnen we dit beter tegen onze ouders zeggen...wie weet gaan hun er dan wel achteraan?" zei Dane ineens. "Ik weet niet...ze is een zwadderaar en de dochter van een dooddoener denk je dat pa en ma zich daar nu druk om gaan maken?" "Pa niet, maar mam en Severus hebben in het Malfoy Manor gezeten met Amycus tijdens die stomme meetings toch? Misschien hebben hun iets gehoord over Anna?" "Misschien Dane maar ik denk toch dat ze nu andere dingen aan hun hoofd hebben zoals bijvoorbeeld hoe ze eronderuit kunnen komen Perkamentus te vermoorden zonder hun dekmantel op te blazen, of hoe ze de studenten het beste kunnen beschermen als we worden aangevallen. Of bijvoorbeeld hoe ze ervoor zorgen dat ze zelf niet worden vermoord of opgegeten door de weerwolven die ook gezellig mee komen. Want je weet het zonder de weerwolf die pap heeft gebeten is het natuurlijk niet compleet. Dooddoeners is ongewenst gezelschap, zet de weerwolven erbij en het is voor hun feest en voor ons een hell." en daar, kon Dane niets tegenin brengen, zijn broertje had gelijk zoals altijd, en Selene maar zeggen dat hij het brein van een vis heeft...

Hoofdstuk 14

"Denk je dat hij het gaat doen?" vroeg Sirius aan Remus toen eindelijk iedereen weg was en ze met z'n drieën waren. Hij, Melian en Remus. Remus haalde zijn schouders op "Ik heb geen idee. Ik denk dat Christina hem persoonlijk vermoord als hij het doet maar aan de andere kant het is wat Perkamentus wilt en het was letterlijk een bevel en je negeert niet snel een bevel van Perkamentus." zei Remus langzaam. Melian schudde haar hoofd "Bevel of niet ik zie het niet gebeuren dat Sev het doet. Dan word Perkamentus maar boos, maar zonder Perkamentus is de school helemaal kwetsbaar en kan Voldemort doen en laten wat hij wil. Perkamentus is de enige waar Voldemort echt bang voor is en hem uit de weg helpen zal voor ons alleen maar nadelig zijn. Het boeit me niet dat onze dekmantels dan worden opgeblazen ik denk toch niet dat ik het nog een moment langer had volgehouden tussen al die dooddoeners en hemzelf." zei Melian die de pinnen uit haar, haar trok waardoor het los over haar schouders viel. "We zullen zien. Weet iemand eigenlijk wanneer hij van plan is toe te slaan bij het ministerie?" "we verwachten na Halloween maar wie weet misschien doet hij het morgen al. Het ministerie staat volgens Romeo op instorten, een klein zuchtje wind en het ligt op z'n reet." zei Sirius die er niet bepaald mee zat dat het ministerie van toverkunst straks weg was maar ja hij was dan ook niet zo'n grote fan van de ministers en alles. "Nou ik ga naar bed, Het is al lastig genoeg om een goede nachtrust te krijgen nadat ik daar ben geweest maar nu met alle stress maakt dat het er niet makkelijker op. Remus we moeten snel de kinderen spreken. Ik wil niet dat ze zich onnodig in de problemen werken." zei ze streng tegen Remus die haar ongelovig aankeek "Je hoort wat je zegt toch Mel? Het zijn jou kinderen waar denk je dat ze het van hebben dat ze problemen gaan opzoeken?" Melian grijnsde "Van jou toch?" Sirius schoot in de lach "Nou niet toen hij op Zweinstein zat in elk geval." Remus wierp een blik op Sirius die zijn lippen op elkaar perste om niet verder te lachen "Kijk uit sluipvoet of ik ben genoodzaakt je iets aan te doen." "Zoals?" Remus kreeg een duivelse grijns op zijn gezicht "Oh nee..." de paniek op het gezicht van Sirius was al genoeg wraak voor Remus en hij wendde zich weer tot Mel "Ik kom er zo aan Mel." zei hij grijnzend. Melian knikte en liep hoofdschuddend weg, ze zou die twee ook echt nooit begrijpen, maar aan de andere kant, wie wel?
"je was toch niet echt van plan het tegen haar te zeggen of wel?" vroeg Sirius toen Melian de deur achter zich dicht had gedaan en ze zeker wisten dat ze hen niet meer kon horen "Natuurlijk niet. Wat jij en Luthien doen is jullie zaak ik ga het tegen niemand vertellen maar je kan er op wedden dat het niet heel lang meer duurt voor iemand vermoedens begint te krijgen. Christina liep al te mopperen dat Luthien liever bij jou was dan bij haar eigen ouders en ze begint zich af te vragen waarom." Sirius schudde zijn hoofd "Ik weet het maar ik weet ook dat ze me beiden omleggen als we het ze vertellen." "Dat..is je eigen probleem." Sirius zuchtt even diep "Ach ik denk dat ik morgen maar eens op zoek ga naar Luthien en ga kijken of ze even een momentje tijd heeft voor me. Remus huiverde "Oh teveel informatie Sluipvoet." zei hij walgend "Wat? Jij en Mel doen het toch ook? Ik wed dat je goed bent met je tong, als wolf heb je vast genoeg oefening gehad met het opeten van konijnen enzo" Sirius grijnsde zo breed dat Remus even bang was dat zijn gezicht zo zou blijven staan en als dat niet het geval was zou Remus hem zelf wel zo vervloeken dat hij de rest van zijn leven met een brede grijns op zijn gezicht geplakt zat verder moest. "Wie weet waar jij met je tong heb gezeten als hond Sirius, ik denk ook niet dat Luthien dat wil weten...gezien zij degene is die meer met jou tong te maken heeft dan wie dan ook" Remus huiverde weer even en lachtte toen hij ineens een van de kussens die op Sirius zijn bed lagen naar zijn hoofd kreeg. "Mis." en Remus dook weer weg toen de tweede kussen op hem af kwam. "Ga slapen Sluipvoet. Wie weet hoelang het nog duurt voor we uberhaupt goed kunnen slapen." en na dat gezegd te hebben gooide Remus de kussens terug naar Sirius die beiden doel troffen, zo dusdanig hard dat Sirius achterover van zijn bed af viel. "Ow" mompelde Sirius en Remus liep lachend weg achter Melian aan.

Christina smeet de deur met een klap achter zich dicht waardoor Severus zich omdraaide met opgetrokken wenkbrauwen om te kijken waar de spontante agressie van zijn vrouw vandaan kwam. Christina trok zich echter niets van haar man aan en dumpte haar mantel over een stoel waarna ze naar hun slaapkamer liep, de badkamer in verdween en pas na 3 kwartier haar hoofd weer liet zien. Severus was in de tussentijd maar huiswerk van die idioten van een 3e jaars gaan nakijken die het verschil blijkbaar niet konden zien tussen het vocht van de levende dood en een slinksap... Hij keek pas weer op toen Christina weer door het kantoor begon te ijsberen wat hem al snel op zijn zenuwen begon te werken "Chris wat doe je?" vroeg hij zijn ganzenveer neerleggend. "Ik ben aan het nadenken wat de reden kan zijn van Perkamentus zijn spontane wil om dood te gaan." Severus had het verwacht, dat Christina dit zich zo zou aantrekken maar waarom ze nou weer zo bloedchagrijnig moest zijn... "Zodat ik en Melian kunnen blijven spioneren alleen ik denk niet dat Perkamentus nog erg helder denkt." "Hoe bedoel je?" vroeg hij "Nou..hij wil dat ik een einde maak aan hem maar hij denkt er niet bij na wat dat doet met de orde en met de school. De bescherming rond de school zal meteen weg zijn, en de heer van het Duister heeft dan helemaal vrij spel. Hij denkt ook op het moment niet aan de levens van de studenten die hij dan in gevaar brengt als hij er niet meer is. Hij is de enige die hen echt kan beschermen omdat de heer zelf te bang is om het tegen Perkamentus op te nemen." "Dus je gaat het niet doen?" "Nee natuurlijk niet! ik zorg dat Bellatrix niet eens in de buurt komt van Perkamentus." zei hij bot. Ineens vloog Christina hem om de hals "Dankje!" zei ze opgelucht "waarvoor-... wacht...dacht je echt dat ik het zou doen?" vroeg Severus verbaasd al wist hij dat goed te verbergen "Nee natuurlijk niet maar het is een hele geruststelling het van jou zelf te horen." zei ze toen snel voor hij ging denken dat ze hem niet vertrouwde. Ze vertrouwde hem met haar leven, dat deed ze al vanaf het moment dat ze hem leerde kennen en dat zou ook nooit veranderen. "Wat was je trouwens in Merlijns naam aan het doen 3 kwartier lang in de badkamer?" vroeg Severus een ander onderwerp aansnijdend. "Ik zat in bad? is dat verboden?" "Zonder mij?" vroeg Severus die nu gemaakt gekwetst keek "Sinds wanneer wil je mee?" Christina die het nu helemaal niet meer begreep keek hem verward aan "Sinds nu." "Nou....ik voel me nog steeds een beetje vies" zei ze poeslief "Ik kan het nog erger maken, dan moeten we een extra lang bad nemen." Christina kreeg een duivelse grijns op haar gezicht "Professor Sneep, u weet wel hoe u een vrouw moet verleiden." zei ze terwijl ze langzaam terug richting de badkamer liep en ondertussen haar badjas liet zakken. Severus keek haar voor nog ongeveer een seconden na voor hij achter haar aan liep waarna het feest kon beginnen.

Melian keek Remus aan die naast haar nog vredig lag te slapen. Het was lang geleden dat hij ook echt de nacht door had geslapen. Zij daarentegen...was meerdere malen wakker geworden, het meeste kwam doordat Remus zich omdraaide of bewoog en Melian de laatste tijd zo licht sliep dat ze elke beweging voelde...misschien was het angst dat Remus ineens weg was, of de spanning. Ze stond in elk geval 24/7 op scherp en dat ging niet op met haar nachtrust. Iets wat Remus haar continue vertelde. Ze zag aan hem dat hij zich zorgen maakte maar ze kon er weinig aan doen en ze verdomde het om een drankje van Severus in te nemen voor een goede nachtrust. Dan sliep ze goed en dan werden ze aangevallen nee dankje. Melian glimlachte teder toen Remus langzaam wakker begon te worden..waarschijnlijk door haar starende blik..."Je staart." mompelde hij slaperig. "Nee ik geniet." Remus opende 1 oog "Het is eng" "Het is romantisch" zei ze half lachend. Remus schudde zijn hoofd en keek op de klok hoelaat het was en kreunde. "Uhg, waarom ben je altijd zo vroeg wakker op een zaterdag Mel?" "Weet ik veel ik kon niet meer slapen." zei ze schouderophalend. "Misschien moet ik je gewoon weer moe maken. We weten allebei de oplossing voor teveel energie." zei hij grijnzend en ineens klaar wakker. Melian schoot in de lach "Hmm ik heb het idee dat jij al genoeg energie verbruikt heb gisteren misschien moet jij gewoon nog even slapen en daarna weer wat calorieën komen verbranden." zei ze liefjes. "Oh ik heb genoeg energie Mel...sinds wanneer ben jij er zo op gebrand mij lang te laten slapen? meestal maakte je mij wakker juist zodat we calorieën konden verbranden." zei hij fronsend. Melian zweeg "Mel?" ze zweeg nog steeds "Aarde aan Melian? Mijn knappe, lieve, perfecte, nu wel erg stille, saaie, vermoeide, vrouw." Oh waarom moest hij dat nou weer doen? Hij wist ook echt precies- Melian gaf het op. Ze keek hem weer aan en hij wist dat hij had gewonnen