Lord of the rings: de derde era

Legolas knikte even ten teken dat hij snapte dat ze hem niet had kunnen bereiken door de hele oorlog en alles wat er was gebeurd, na enkele bijna dood ervaringen en het hele reizen begreep hij dat het lastig was geweest om een bericht naar hem toe te sturen. Na de oorlog was hij ook zo druk geweest met het helpen om alles weer opnieuw op te bouwen in Rohan en Gondor en ze hadden de laatste Orks nog nagejaagd en gecontrolleerd of alles weer rustig was. Daarna was zijn vader vertrokken naar de onsterfelijke landen en had alles aan hem nagelaten en leider zijn van een heel stuk land en elfen was niet bepaald een makkie geweest. Het had jaren geduurd voor alles weer was zoals het hoorde te zijn, alles was opnieuw opgebouwd, Éomer was gekroond tot koning van Rohan, Faramir en Eowyn waren getrouwd, Aragorn had kinderen gekregen, de Hobbits die regelmatig op bezoek kwamen, al die dingen hadden zoveel tijd in beslag genomen dat al het andere ineens onbelangrijk was geworden. Echter, toen Idrial vertelde wat die consequensies waren geweest van die ene nacht, toen ze vertelde dat ze een dochter samen hadden kon hij haar enkel aanstaren met grote ogen en een verbijsterde blik op zijn gezicht. Een dochter? Excuse you? Er ging van alles door zijn hoofd, 1. Hij was vader blijkbaar 2. van een dochter 3. Die al 16/17 jaar oud was, 4. Hij was vader. "Je...we...wat." hij was even het spoor bijster en kon niet bepaald uit zijn woorden komen. Ja hoor Heer Legolas, oorlogsstrijder, Lid van het genootschap van de ring, had geen woorden voor dit. "Is ze met je mee?" vroeg hij toen zijn brein eindelijk weer enigzins begon te functioneren "En weet ze wie ik ben?" vervolgde hij toen direct erna.